Δυο ιστορίες Bonsai‎ του Θ. Πάνου

carnival-of-sinners

Maurice Tourneur

cinematography Armand Thirard

Η ΜΠΑΝΑΝΟΦΛΟΥΔΑ

Θα μου άρεσε πολύ να σας απαντήσω με μία ανάβαση.

Εδώ που τα λέμε, δεν γεννήθηκα μαϊμού. Έτσι δεν είναι εύκολο να πιάσω μπανάνες, για αυθεντικές μιλάω, ως άνθρωπος όπως είσαι και εσύ. Περηφανεύομαι που το αποκαλύπτω, κι όμως, στην πορεία έγινα χιμπαντζής, συνέπεια όλης της ζωής μου, πατώντας σε μπανανόφλουδες, που μου πετάγατε για καθαρή ευχαρίστηση. Τώρα πια, κατάλαβα, πως τόσες πτώσεις, όλα τα χρόνια της ενηλικίωσης, μου έδειξαν την αφέλεια μου να σας εμπιστεύομαι ως φίλους.

Και τώρα, ποτέ μου δεν ένοιωσα πιο ελεύθερος, πιο κοντά στη φύση μου. Βρήκα σε αυτή την ανάβαση, τους πιο μεγάλους ποιητές, να εξυμνούν την μπανανόφλουδα κι εκείνες τις παιχνιδιάρικες μαϊμούδες να με αγκαλιάζουν. Είμαι ξανά κοντά στη φύση μου, μαζεύοντας συγκινήσεις που έρχονται από όλες τις φρουτοπίες σαν τότε που πτερόσαυροι με κυνηγούσαν. Ναι, απέκτησα και μύτη να δουλεύει. Ως αναβάτης, διασχίζω φάσεις πληρότητας και οσμής. Αυτό είναι το μυστικό που ανακάλυψα πηγαίνοντας βόλτα στο δάσος με τις μπανάνες, την ίδια μέρα, που καταφεύγεις στην Λαϊκή αγορά, χαρούμενος ζουλιχτής όλων των φρούτων.

Σε μια νεκρή φύση, 

το δράμα του ανθρώπου που χλευάζει,

με τις στυγνές ματιές και τα γλυκά τα σάλια

κι αντάμα με την κάψα του

 ότι του ασκητή η προσευχή

παλεύει αμείλικτα να θάψει.

«Το θεριό»

Εγώ γνωρίζω κάτι πολύ απλό, πως ο κάθε άνθρωπος έχει πεντέμισι λίτρα αίμα μέσα του. Όλοι είμαστε απολύτως το ίδιο. Με κόκκινο υγρό περιεχόμενο. Όλοι οι άνθρωποι για μένα έτσι, είναι ίδιοι. Και ως ανθρώπινο όν αποφάσισα αντί να νευριάζω, ή να γκρινιάζω για αυτή την κατάσταση της παράνοιας που επικρατεί, να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να  συμφιλιώνω. Λόγω αδυναμίας όμως προσωπικού ανεφοδιασμού, είμαι αναγκασμένος να κλέψω κάτι τόσο δα μικρό μα άξιο στη φυλακή να με οδηγήσει. Να εξασφαλίσω απλά τροφή ζητώ. Από εκεί μέσα χορτάτος θα σας γράψω πολλά σοφά, άλλωστε της φυλακής τα σίδερα που όλοι τα φοβάστε, πραγματικά σας λέω, ειλικρινά θα σας μιλάω σαν αδελφός σας που θα επισκεφθείτε στριφτά τσιγάρα να μου φέρετε. Πρώτα από όλα όμως να σας πω, πως κάθε φορά που λαλούν οι πετεινοί, θεριό ανήμερο και παχουλό κλέβει ολούθε την τροφή και το αχόρταγο θεριό σα μεθυσμένο ανέκδοτο μέσα στα κάγκελα της φυλακής μου ομολόγησε στο αυτί ότι είμαστε εμείς αυτό και χτίζουμε τις φυλακές για την ελάχιστή τροφή μας.