«Ανδάρια»

Στην Ανδάρια υπήρχε ακαθόριστος αριθμός από αρνιά, δράκους, φίδια, πάνθηρες και άλλα όντα μεγάλα και μικρά  που αποκτούσαν απόκρυφη και μυστηριακή σημασία στις τελετές. Οι μυσταγωγοί με προπαρασκευαστική μουσική, κροταλίζοντας τα δόντια τους, οδηγούσαν στην εμβάθυνση, την κατάδυση εντός και γιάτρευαν τα πάντα.  Με αινιγματικούς ήχους και μάλιστα με υπόνοιες θεόδοτες οδηγούσαν στην έξαρση με αξιοθαύμαστη αυστηρότητα. Μέσα σε αυτό το τοπίο όπως ήταν ανθρωπίνως αναπότρεπτο γεννήθηκε και ένας βασιλιάς.

Όπως ο μύθος λέει ο Εχίων, ο ιδρυτής της Ανδάρια όταν έφτιαξε και στρογγυλοκάθισε στον θρόνο του, το πρώτο που έκανε ήταν να κτίσει γιγάντια  τείχη στην πόλη και όχι μόνο αυτό, στον προαύλιο χώρο έδωσε εντολή να φυτέψουν τα πιο δηλητηριώδη αγκαθωτά φυτά. Αυτός ο πρώτος θρόνος, η μήτρα της εξουσίας έπρεπε να διαφυλαχτεί με κάθε θυσία. Όχι βασιλική βέβαια. Υπάρχουν αρκετοί μύθοι για τον επώδυνο θάνατο των ανυπάκουων στις εντολές του. Το γεγονός είναι, πως, όσοι προσπάθησαν να μπούνε η να βγούνε από τα αυστηρά  όρια του προαύλιου χώρου τους, πριν καλά-καλά βγάλουν τα αγκάθια από την σάρκα τους, με τουμπανιασμένες κοιλιές πέφτανε χάμω και πεθαίνανε. Πλήθος οικογένειες επαναστατών εξαφανίστηκαν έτσι κατά αυτό τον τρόπο.

Όπως καταλαβαίνετε, ήταν και αυτός ένας σατράπης και μάλιστα από τους πιο ανάλγητους, δάσκαλος όλων των επόμενων, αφού ήταν απαλλαγμένος από όλες τις μορφές τύψεων. Όλοι οι πιστοί υπήκοοί μάλιστα, πιστεύαν ότι ήταν ο ορισμός του αρσενικού επιβήτορα. Φρόντιζε γι’ αυτό εκτός από το να ευνουχίζει με κάθε τρόπο τους αντιπάλους του,  να ανανεώνει  και το χαρέμι του με τις πιο ωραίες παρθένες κόρες.

Ώσπου κάποτε, αναζητώντας όλο και πιο πολλά για να εξουσιάζει, τόπους, ανθρώπους ακόμα και το μέλλον, ακόρεστος ηγέτης και αυτός, βρέθηκε σε δίλημμα όταν μια αρρώστια πρωτόγνωρη θέριζε όλο το βασίλειο. Άνθρωποι κατέρρεαν μέσα σε πόνους φοβερούς, ζώα σκελετωμένα διασχίζανε την πόλη, πουλιά νεκρά πέφτανε ακόμα και πάνω στο τραπέζι του, μα το τραγικότερο όλων ήταν τα στοιβαγμένα μέσα σε κάρα νεκρά παιδιά, θέαμα απεχθές ακόμα και για αυτόν τον εστεμμένο από δαιμόνιες νύμφες βασιλιά. Και οι ηγεμόνες, συνήθως, σκέπτονται  τους υπηκόους τους όταν αυτοί αδυνατούν τους φόρους να προσφέρουν. Ο ίδιος άλλωστε, το μόνο που δεν άντεχε ήταν αυτή η  άτακτη μείωση των υπηκόων του.

 Τότε έκανε την πρώτη του υποχώρηση και κάλεσε το μέγα σαμάνο επι της γης. Τα ιερατεία όλης της γης άλλωστε, οφείλουν πολλά και μνημονεύουνε ετούτη του την πράξη. Είναι αλήθεια, πως οι αυλικοί ταξίδεψαν με φτερά στα πόδια για να φέρουν γρήγορα το μέγα σαμάνο, χωρίς καμία καθυστέρηση, μη χάσουνε και αυτά τα δύσμοιρα κανιά τους. Ο σαμάνος, ένας καμπούρης με ένα ξύλινο φλάουτο στην πλάτη, αφού έσφαξε την τελευταία παχιά αγελάδα μέσα στα αίματα γεμάτος, του έδωσε να πιεί ζεστό το κόκκινο υγρό και  είπε πεσμένος στα πόδια του βασιλιά Εχίωνα  αποκάτω…

-Η χώρα σου είναι πολύ τυχερή μέγα βασιλέα μου που σε έχει στον θρόνο της ηνίοχο. Είναι λουσμένη μέσα στο  φως της αγκαλιάς σου. Και εσύ ζεις και αναπνέεις μέσα στον ήλιο, τον μόνο που τολμά και βρίσκεται από πάνω σου, πιο τυχερός από όλους τους ανθρώπους στη γη.

-Μίλα καμπούρη καθαρά, αν την καμπούρα σου στη θέση της ποθείς να παραμείνει.

-Είσαι όμως βασιλέα μου, από αυτούς που πιστεύουν ότι βλέπουν καθαρότερα στο εκτυφλωτικό φως της εξουσίας σου από ότι στο φως του φεγγαριού που και αυτό κρυφά βασιλεύει από πάνω σου, μέγα μου βασιλέα. Αλλά αυτό είναι ένα ψέμα. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που γίνονται αόρατα στο έντονο φως. Η λαγνεία σου για παράδειγμα όταν κυριαρχεί στην σκέψη σου σαν ένα πλατύ δίχτυ προσφέρει την ασφάλεια της ανωτερότητας. Φεύγουν όμως τα μικρότερα ψάρια από αυτό το δίχτυ και συνήθως είναι τα πιο εκλεκτά. Με αυτό θέλω να πω, πως ό,τι είναι κατώτερο σου το χρειάζεσαι το ίδιο όπως τον αγαπημένο θρόνο σου. Όσο τα κατώτερα περιφρονείς τόσο η αρρώστια θα γιγαντώνεται πάνω στο βασίλειό σου.

Σκέφτηκε ο βασιλιάς αυτή την απρόσμενη απάντηση και ένας άγριος χείμαρρος ξεχύθηκε μέσα στο κεφάλι του. Ακόμα και αν έχουμε να κάνουμε με μια θανατηφόρα καταστροφή, δεν νοείται να μιλούν σε αυτόν, τον μέγα βασιλέα με αυτό τον τρόπο.  Αλώστε δεν καταλάβαινε τι υπονοούσε ο Σαμάνος και μαθημένος όπως ήτανε διάταξε ανάποδα να τον κρεμάσουνε αμέσως.

Πέντε μερόνυχτα ανάποδα, χωρίς τροφή ο μάγος και όμως χαμογέλαγε. Πέντε μερόνυχτα και ο βασιλιάς με παγωμένα χείλη, έβλεπε όλα να πεθαίνουν γύρω του.

Σε μια τελευταία υποχώρηση σηκώθηκε από τον θρόνο του έβγαλε το στέμμα του και έτσι απλός σαν άνθρωπος ζήτησε από τον σαμάνο να του πει τι να πράξει.

-Θα με ταΐσεις στο στόμα και τα μαλλιά μου με ροδόνερο μετά θα πλύνεις με τα ίδια σου τα χέρια. Μετά θα μου παραχωρήσεις τον θρόνο σου να κάτσω να ξεκουραστώ.

Και έτσι έκανε ο βασιλιάς μπροστά σε αυτή την απαίτηση της πρώτης επανάστασης στο βασίλειό του.

Και τότε μυριάδες σαμάνοι από όλη τη γη άρχισαν να καταφτάνουν και το βασίλειο να λιβανίζουν. Και όταν όλα λιβανίστηκαν, αρρώστια και λιβάνι γίνανε ένα μίγμα πνιγερό, ένας χυλός που όλα σαν πανωφόρι χειμωνιάτικο τα σκέπασαν.

Ο βασιλιάς τότε έκπληκτος είδε όλους τους αρρώστους και όλο τον λαό του να σηκώνονται και για πρώτη φορά κατάματα να τον κοιτούν. Και όταν στο κέντρο της εξουσίας εγκλωβισμένος ένοιωσε, με χέρια απλωμένα οι νεκροζώντανοι τον καθήλωσαν όλοι μαζί και τον εφάγαν ζωντανό.

Το ιερατείο από τότε χωρίς σταματημό κάθεται στο θρόνο της Ανδάρια και με μυστήρια απόκρυφα και με λιβάνια νηπενθή ταΐζει τους νεκροζώντανους πολίτες.

Κατά τα άλλα στον προαύλιο χώρο τα πιο δηλητηριώδη αγκαθωτά φυτά ανθούν και δράκοι, φίδια, πάνθηρες και άλλα όντα μεγάλα και μικρά μέσα στα τείχη όλους τους κρατούν.

Επιμύθιον

Μπορούμε να πούμε ότι όλα αυτά που επιβάλλει η εξουσία στον λαό ερήμην του λαού αντανακλούν την νηπιακή του ηλικία. Και όταν ακόμη θανατώνεται η εξουσία μια άλλη κατακάθεται ως νέος ξενόφερτος κηδεμόνας πάνω στη νηπιακή σκέψη. Όσο νήπιο παραμένει ο λαός, τότε ας μη μιλάμε για ελευθερία, μιας και με αίμα πάντα κατακτάτε. Ο λαός της Ανδάρια-όπως και κάθε λαός-είναι υπεύθυνος για τα τείχη και τον προαύλιο χώρο του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται στο κάθε παρόν.