«Τι θα κάνεις εσύ σε αυτή την πόλη;»

Μια μέρα εμφανίστηκε στην πόλη μου ένας πολύ πλούσιος και έξυπνος άνθρωπος με ένα πανάκριβο αμάξι.

Σταμάτησε στην πλατεία ανέβηκε σε μια καρέκλα και άρχισε να καλεί όλους τους κατοίκους γύρω του. Οι συντοπίτες μου στην αρχή το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά ήταν κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει συζητήσεις, γέλια και τέλος πάντων κάτι που θα ταρακουνούσε λίγο τα νερά της καθημερινότητας. Στην αρχή τους είπε ότι η πόλη τους είναι η πιο όμορφη που είχε δει, ότι θεοί την είχαν φτιάξει για τους μυστικούς έρωτές τους, ότι ήταν η εκλεκτή πόλη όλης της Ελλάδας. Μετά συνειδητοποίησε ότι όλοι τον άκουγαν με ένα χαμόγελο ειρωνείας και πως ήταν έτοιμοι να ξεσπάσουν σε χειροκροτήματα μόνο και μόνο για να συνεχίσει και να γελάσουν. Τότε ανακοίνωσε πως σε αυτή την πόλη υπάρχει κάτι που δεν του αρέσει και αυτό είναι η γαϊδουρινή συμπεριφορά των κατοίκων. Και αποχώρησε...

Την επόμενη μέρα οι κάτοικοι βλέποντας τον να περπατά και να κρατά σημειώσεις από όλα τα σημεία της πόλης, τον κάλεσαν να τους μιλήσει με την υπόσχεση ότι θα σεβαστούν τα λεγόμενά του. Έτσι και έγινε. Το πρώτο που έκανε λοιπόν, ήταν να φωνάξει σε όλους ότι θα αγόραζε όλα τα αυτοκίνητα που θα του πήγαιναν, έναντι 100 000 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν εξωφρενικά καλή και οι περισσότεροι προχώρησαν στην πώληση και γύρισαν σπίτι με το πορτοφόλι τους γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.  Ο πλούσιος άνδρας  επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150000 ευρώ για κάθε απούλητο αυτοκίνητο, κι έτσι και οι πιο πλούσιοι κάτοικοι τα πούλησαν. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300000 ευρώ για όσα ελάχιστα αυτοκίνητα  ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα αμάξια που ήταν τόσο πολύ δεμένοι μαζί τους. Μετά συνειδητοποίησε ότι στην πόλη δεν έμεινε πια ούτε ένα αυτοκίνητο και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε αμάξι έβρισκε έναντι 500000ευρώ! Και αποχώρησε...

Την επόμενη μέρα ανέθεσε σε έναν λογιστή της πόλης να πουλήσει όλα τα αυτοκίνητα που είχε αγοράσει και με την εκπληκτική εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400000 ευρώ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν, αγόρασαν ξανά τα αυτοκίνητά τους, όλοι, πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή ο πλούσιος κύριος έφυγε διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι της πόλης βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα αυτοκίνητα στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα. Φυσικά οι πιο έξυπνοι προσπάθησαν να τα πουλήσουν για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα αυτοκίνητα και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους. Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο της πόλης και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός  και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο. Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους  για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ήταν κουμπάρος του πρώτου σε κύρος δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.

Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στρυμωγμένος από τα επιτόκια ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τα δικά τους αυτοκίνητα ενώ είχαν και διαφορές ανεπίλυτες για το μέρος που θα ρίχνουν τα σκουπίδια τους.

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή/οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για την παιδική χαρά, για την καθαριότητα της πόλης, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, των καλοκαιρινών εκδηλώσεων, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκαν τα δημοτικά τέλη, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι παροχές και αυξήθηκαν όλα.

Ήταν έλεγε ο δήμαρχος, αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία της πόλης, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει πλέον όλα που την κακοποιούσαν.  Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως ο πλούσιος κύριος και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και παραθερίζουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν "με τον ιδρώτα τους". Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων  της περιοχής για τις επόμενες εκλογές.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια, η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι κάτοικοι. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους; Τι θα κάνεις εσύ;

 (Μία ακόμη λογοτεχνική παραλλαγή από την ιταλική λογοτεχνική πρόταση διαλόγου, η οποία ήταν μετάφραση της γαλλικής και πάει λέγοντας...Φυσικά, τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες κάτοικοι, όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» και όλων  των μηχανοκινήτων σκέψεων εκμετάλλευσης.). («η κρίση των γαϊδάρων» Βελτιωμένη έκδοση)