ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ

Έχουν  ατσάλινα πόδια  οι επιθυμίες  και με αόρατα υλικά ναρκοθετούν τις κρύπτες, τα λαγούμια και όλες τις πορείες της σκέψης, είναι  έρωτας ψυχωτικός με την βεβαιότητα της τελικής αποδοχής,  απαθείς πόρνες που φλυαρούν περί της παρθενίας και Αν δεν τις ικανοποιείς, τότε γίνονται ναρκωτικό που κυλάει μέσα στο αίμα σου, πρεζόνια σε μια σιωπηλή αναμονή και τίποτε άλλο.  Σιωπές, όπως αρμόζει σε Θεούς. Όλα τα ντύνουν  με προβιά ζώου με πολλές παραλλαγές άγριων και ήμερων πινελιών που χαρακώνουν τα πρόσωπα ανάμεσα στις διψασμένες ματιές  και  κάθε φορά μία–μία ή όλες μαζί, πληθώρα και ξυπόλητες οδεύουν μπροστά, επαναστάτριες προπορευόμενες των  σκέψεων, οι επιθυμίες που  δεν συστήνονται ευγενικά όπως τα  ντροπαλά  κορίτσια,  αλλά απαιτούν τον κάθε φόρο άμεσα. Σε όλους τραγουδούν σαν σειρήνες, πονηρά, ιπτάμενα θέλω, που μέσα στους ύπνους  φτερουγίζουν, λες και από τις άπιαστες προσδοκίες μέχρι τους ασάλευτους αναποφάσιστους βηματισμούς, απαιτούν την δική τους εγωιστική πτήση. Κρασί προσφέρουν γενναιόδωρα οι επιθυμίες, όμως για να γευθείς,  πρέπει να φιλήσεις τα όμορφα χείλη τους που μέσα τους κρύβουν τα σουβλερά δόντια τους, προϊστορικά βαμπίρ που σε ρουφάνε και σε κατακαίγουν πάντα, η κάθε μία και όλες μαζί…

 Και αν ερωτευμένος δεν νοιώσεις έρημος θα είναι ο βίος σου. Και αν κάποιος κομπάζει καγχάζοντας πως τις ελέγχει, ξεχνά την αρχέγονη δύναμη των ερωτικών επιθυμιών που γεννημένες μαζί με τον άνθρωπο στη γη, καθορίζουν κρυφά και πονηρά την ιστορία του. Πρωτόλειες αρχέγονες θεότητες έχουν τη δύναμη να κουρελιάζουν τη λογική και να αναγεννούν πόθους που εντυπώνουν στα τρίσβαθα των ερωτικών αισθήσεων την άυλη φλογερή του πάθους πνοή. Μέσα στο κάθε φλογισμένο όνειρο προσφέρουν αιματοβαμμένες ιερό καπνό, αστραπές που παλμοδέρνονται μέσα στην κάθε αρχή,  γυμνές με χείλη που κινδυνεύουν να μαραθούν σε κάθε άρνηση, η κάθε μία και όλες μαζί πάντα σφυρίζουν σαν βέλη που τρέχουν προς της Τροίας την καρδιά και αναγγέλλουνε πως για μια Ωραία Ελένη οι μαχητές θα ατσαλοδέρνονται με τον χαλκό τον σουβλερό.

 Πέτρινος σταυρός και οι εμμονές τους,  παντού η κάθε μία και όλες μαζί επίμονα και κλείνοντας λάγνα το μάτι, εξορκίζουν με εξωτικά λιβάνια τις σεμνές άμυνες και τις δελφικές επιταγές ώσπου να σπάσει η κάθε αντίσταση.

  

Και η καθημερινότητα ένα αντιφατικό σταυροδρόμι. Αυτή η τριβή στην άσφαλτο των συναισθημάτων, με γεωμετρική ακρίβεια οδηγεί σε ευθεία μπροστά  και ευθεία προς τα πίσω στα αβέβαια σπήλαια που οι επιθυμίες ως όντα κατοικούν, επιθυμίες άλογες, που ύπαρξη έχουν, ύπαρξη δεν έχουν και ύπαρξη απαιτούν.

 …

ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ 

είναι στρατιώτες–πουλιά

που πετούν  σε τέλειο σχηματισμό.

Η μια ίπταται πίσω από την άλλη

 που ίπταται πίσω από μια άλλη

 και  μπροστά τους προπορεύεται

με χρυσοβαμμένα  φτερά

η επιθυμία αίλουρος

με δόλωμα στο ράμφος

 τις ώρες της ανίας,

 ή ίσως,  έτσι απλά,

 πετούν  επιτήδεια,

για την  διακωμώδηση των ντροπαλών πτηνών

 που φτερουγίζουν μέσα μας.