Του άρεσε η μασημένη η
τροφή
με τις αδιάκοπες μπουκιές
έκλεινε-άνοιγε, την
άγγιζε,
ξανάρχιζε και της
μιλούσε.
Κι αυτή η τροφή που τους πολλούς
ξεχνούσε
τουκλεινε το μάτι πονηρά
σα να του έλεγε:
«Συμπληγάδες μου
με την χρυσοστολισμένη
οδοντοστοιχία,
έρωτά μου εσύ με τα
ανοικτό το στόμα»
Ακόρεστος φαγάνας
συνέχιζε
για χρόνια ολόκληρα
μασούλαγε
κι όλα τριγύρω του
ποθούσε
και αφού έφαγε τον κόσμο ολόκληρο
σε χυμούς ψητών κρεάτων
πάνω σε ένα σανίδι
μάταια προσπάθησε για να
σωθεί
και με ένα τιτάνιο ρέψιμο
πνίγηκε μες τις αποβολές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου