"Το σύμπαν είναι επίσης οι άνθρωποι αλλά και ο τρόπος διακυβέρνησής του"
Οι βαριές ηθικές επιπτώσεις του
επαγγελματισμού στον αθλητισμό και τα συμπτώματα της γενικής κρίσης των αξιών, που ακολούθησαν τον πελοποννησιακό πόλεμο άνοιξαν το δρόμο της
εκτροπής από το γνήσιο αθλητικό πνεύμα.
Ο αθέμιτος συναγωνισμός, η δωροδοκία
των αντιπάλων κατά τον 4ο αι. πΧ. και η εξαγορά ανήθικων αθλητών, που
καταπατώντας τον όρκο τους δέχονται να εμφανιστούν ως εκπρόσωποι άλλης
πόλης, δημιούργησαν κρίση στο αθλητικό
ήθος. Ποίηση, τέχνη και παράδοση συνεργάζονται στον αφηρωισμό και στην αποθέωση
των αθλητών, στον απέραντο θαυμασμό προς
το πρόσωπο του νικητή και στην ειδωλοποίησή του. Τότε εμφανίζεται μια νέα τάξη αθλητών. Ο
σκληρός συναγωνισμός δημιουργεί την ειδίκευση σε ορισμένο αγώνισμα, που
προϋποθέτει συστηματοποίηση της προετοιμασίας, της δίαιτας, (ΑΝΑΓΚΟΦΑΓΙΑ), και του τρόπου ζωής. Με το ήθος του αθλητή
αλλάζει και ο σωματικός του τύπος και η
παλαιά εκείνη αρμονική ισορροπία του σώματος και του πνεύματος, παραχωρεί τη
θέση της σε μια δυσανάλογη μυϊκή έμφαση
των μελών. Η εμφάνιση των επαγγελματιών αποθάρρυνε τους ερασιτέχνες αθλητές, οι
οποίοι κρατούν τώρα μόνο το ρόλο του θεατή, αφού η αναμέτρηση με τους
επαγγελματίες ήταν πλέον άνιση. Την ώρα εκείνη το τέλος του γνήσιου αθλητισμού
είχε σημάνει…
Και
η δημοκρατία;
Σήμερα, οι ιερείς της θεότητας
«αγορά», είναι οι ταμπουρωμένοι πίσω από την κατ΄επίφαση Δημοκρατία. Διαχειριστές
θεσμών, «δημοκρατικά» επιβεβλημένων. Ακόμη και την εποχή της αποικιοκρατίας, ο
εξουσιαστής έκτιζε ένα νοσοκομείο ενώ σήμερα το αόρατο δίκτυ της εξουσίας απλώς
απομυζά πόρους και εγκαταλείπει. Οι διαχειριστές αυτοί, είναι αυτονομημένοι από
κυβερνήσεις και ενεργούν στον κυβερνοχώρο της γεωχρηματοπιστωτικής οικονομίας,
χωρίς φυσικά, κοινωνικό συμβόλαιο. Χωρίς κυρώσεις και νόμους. Ποτέ οι κυρίαρχοι
της γης δεν ήταν τόσο λίγοι ούτε τόσο ισχυροί. Οι άνθρωποι του Ομήρου μάχονταν
με τα σπαθιά και τα λόγια. Σήμερα δεν θα υπάρξει ποιητής να εγκωμιάσει τους
ανθρώπους της εξουσίας που εξαπολύουν οικονομικές επιθέσεις. Η επική χειρονομία
έχει πεθάνει. Αυτό είναι ήδη μια ατιμία. Την ατιμία αυτή αποκαλύπτει με στυγνό
τρόπο και η γλώσσα των αριθμών: Σε σύνολο 5 δισεκατομμυρίων κατοίκων μόλις 500
εκατομμύρια ζουν με άνεση, ενώ τα υπόλοιπα 4,5 δισεκατομμύρια παραμένουν στην
ένδεια. Η περιουσία σε δις. δολάρια των 358 πιο πλούσιων ξεπερνά το ετήσιο
εισόδημα 2,6 δισεκατομμυρίων ατόμων. Το 1% των πιο πλούσιων αμερικάνων ελέγχουν
το 40% του εθνικού πλούτου ενώ η Ευρωπαϊκή ένωση περιλαμβάνεται στο 20% του
πληθυσμού του πλανήτη που οικειοποιείται πάνω από το 80% του παγκόσμιου
εισοδήματος.
Έτσι βλέπουμε την καταστολή που
είναι το βασικό όπλο της εξουσίας να γιγαντώνεται. Σε μια θρυμματισμένη
κοινωνία από την διόγκωση της μαζικής ανεργίας η θεσμοθετημένη βία, η κρατική
βία γίνεται όλο και πιο έντονη, όχι όμως πιο αποτελεσματική. Ο κύριος εχθρός
έπαυσε να είναι μονοδιάστατος. Πρόκειται για ένα τέρας με χίλια πρόσωπα που
μπορεί να πάρει διαδοχικά τη μορφή της δημογραφικής βόμβας, των ναρκωτικών, των
εθνικών φανατισμών, του ιού Έμπολα, του Ισλαμικού ζηλωτισμού, της ερήμωσης, των
τεράστιων μεταναστεύσεων κ.λπ. Όλες απειλές χωρίς σύνορα, πλανητικής έκτασης
που δεν μπορούν να καταπολεμηθούν με τα κλασικά όπλα της σημερινής δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου