«Αφηγήσεις πεσόντα»

Ο στρατιώτης δεν προϋπάρχει αλλά καλείται να γίνει γιατί αυτή είναι η αρχή της αγέλης. Γιαυτό και ο κάθε πολεμιστής άνευ στολής δεν είναι γιγάντιο ον που τρομάζεις μόλις τον δεις. Βρέφος γεννημένο αγνό και διάτρητο βαθιά μέσα στα σπλάχνα της ομάδας, ο μαχητής εντυπώνεται μέσα σε κάθε νέα γέννα,  της αναπαραγωγής της το σφράγισμα, κάτοπτρο και άοπλο μυστήριο. Η κάθε αγέλη έχει αυτή την αρχαία γνώση, να αφουγκράζεται τα γυμνά παιδιά της να τα εκπαιδεύει και να τα ντύνει με άρβυλα, ιδανικά και εμβατήρια και προς τα εμπρός να τα εκτινάσσει, έτοιμα στο μέτωπο να πορευτούν και να πέσουν. Σε κάθε ευκαιρία πτώσης υπάρχει και ένα όνομα ήρωα που τον ορίζει. Αδιαλείπτως έτσι πεθαίνει και αναγεννάτε ο στρατιώτης και με όπλο στραμμένο ανάποδα οδεύει φλεγόμενος. Αστραπή και κεραυνός η ξέφραγη σκοπιά του, φυλάει τον χώρο εντός του οποίου οδηγεί η κάθε γέφυρα σε άλλη αγέλη. Ρητός έτσι από γεννησιμιού του πεθαίνει, μάρτυρας φύλακας που προσμετράτε με χιλιάδες άλλους σε μνημεία ηρώων που συνταράσσουν δια της απουσίας και που το κάθε ορθάνοικτο στόμα προφέρει δυνατά σε κάθε επέτειο, ανώνυμο παιδί της αγέλης, βρέφος ενδεδυμένο με την οδύνη πεσόντα.

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΣΚΟΠΙΑ

-Ω! τι πεντακάθαρη είναι η σκοπιά σας!

Να και ο καφές και τα τσιγάρα σας. Ιδού η Πατρίδα είμαι , χαμογελώ λίαν πρωί, την ώρα του μυρωδάτου καφέ και του γυαλίσματος των άρβυλων... Λοιπόν πολύ καλημέρα σας για σήμερα τσολιά- σκοπέ της χώρας, κι αύριο βράδυ με το καλό θα ξανάρθω, αν δεν έχει γίνει πόλεμος φυσικά.

Και εσύ, ξέρεις...όπως πάντα, καλοπλυμένος, πεντακάθαρος,

με όπλο γυαλισμένο σαν και τα άρβυλά σου, ετοιμοπόλεμος, υπόδειγμα στρατιώτη, των εαυτών μας η σιγουριά, ξυρισμένος και έτοιμος να σαι και ας κλαίνε τα μάτια σου από τα δακρυγόνα

και ας ξαναρχίζουνε τις ίδιες μανούβρες οι αφέντες μας.

Και ξέρεις…η ώρα κυλά καλλίτερα με το κεφάλι άδειο.

...

Άλλωστε εσύ,

της κρίσης και του Λεωνίδα γιος,

οπλίτης σε μόνιμη ακινησία,

ένα Ικρίωμα φωτεινό,

μια καύτρα στο παρόν,

για πάντα στις επάλξεις θα είσαι.

video