ΤΟ ΣΠΙΝΤΑΡΙΣΜΑ

-Βλάση μου, η πόλη σου είναι για λύπηση. Ζείτε πίσω από τον ήλιο, στο μεσαίωνα. Ταβερνάκια, ψαροκάικα, ποδήλατα και ούτε ένα μοντέρνο ξενοδοχειακό συγκρότημα στην παραλία δεν έχετε… Εμείς, είμαστε μια πλούσια πόλη, με τα ξενοδοχεία μας, τον τουρισμό μας, τα γήπεδά μας, την ψυχαγωγία μας … με πολιτιστικά υπερθεάματα και συναυλίες και το σπουδαίο…όλοι μορφωμένοι! Οι μισοί γιατροί και οι άλλοι μισοί δικηγόροι! Είστε για λύπηση σου λέω… αλμύρα και καλοκαιρινή ερημιά...χα

-Ανδρίκο μου, η πόλη μου έχει όμως παγκάκια που βλέπουν στη θάλασσα, χαμογελαστούς ανθρώπους που καλημερίζονται αληθινά και παιδιά που παίζουνε στη μέση του δρόμου. Η μοντέρνα πόλη σου, δεν με ελκύει διόλου… Έχετε πολλούς γιατρούς και δικηγόρους γιατί έχετε πολλούς αρρώστους και απατεώνες. Χε

-Καλά…λέγε εσύ…

-Λοιπόν έτοιμος; πίνουμε το καφεδάκι, μπαίνουμε στα αμάξια μας και αρχίζουμε να οδηγούμε δαιμονισμένα μέσα στο ΦΒ… που και που καμία καλημέρα και αρκετές μούντζες γιατί ως γνωστό η οδήγηση βγάζει όλη την ηρωική μας φύση.

-Κεφάτο σε βλέπω σήμερα…

- Ναι, δεν θα μου χαλάσει η διάθεση ότι και να γίνει σήμερα… να φανταστείς ότι η μέρα ξεκίνησε στραβά ως συνήθως αλλά σήμερα δεν καταλαβαίνω τίποτα… στο περίπτερο μάλιστα αντί για πατατάκια πήρα γαριδάκια που τα σιχαίνομαι και έχω να φάω 20 χρόνια…. Οι συσκευασίες δώρων πάντα με μπερδεύουν.

- Ρε είσαι καλά; Τι σπιντάρισμα έχεις φάει σήμερα;

-Κανένα… απλά λέω ότι μας έφαγε η σοβαρότητα.

-Γιατί το λες αυτό ρε Βλάση;

Ξέρω γω; τρέχουνε άνθρωποι και εικόνες μπροστά στα μάτια μου και δεν θα πάρω τίποτε στα σοβαρά σήμερα πρωτομηνιά … για παράδειγμα… αυτός ο άνθρωπος πάει στην αγορά με φρίκη μη παρεκκλίνει από τις εντολές της γυναίκας του…αυτός εκεί πήρε πρόσφατα μέρος σε μια πολιτική λιτανεία και επιμένει…εκείνος ο επιπόλαιος έχει κρυφό δεσμό και είναι περήφανος αλλά και χεσμένος μη τον πιάσει η γυναίκα του, η παραδίπλα η όμορφη είναι με ψεύτικο προφίλ και όλοι μαζί τρέχουνε στους δρόμους και το Facebook  και αλλοίμονο αν ξέρανε γιατί... κατά τα άλλα… έμαθα πρωί-πρωί ότι το ΦΒ ανταποκρίθηκε στο αίτημα του παγκόσμιου συλλόγου των ψυχιάτρων και θα κλείσει για ένα μήνα. Τρίβουν τα χέρια τους οι φαρμακοβιομηχανίες των ψυχοκαλλυντικών!

-Λες Ιούλη μήνα να έρθει η άνοιξη της επανάστασης;

- Ή της ώριμης παράνοιας … πάντως καλού- κακού ας βάλουμε λαϊκ. σε όλους και στους εαυτούς μας φυσικά…

…

Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

«Σήμερα ο κάθε Έλληνας αναρωτάτε κατά πόσο ή μάλλον 

αν ισχύει έστω στο ελάχιστο το θέμα του καταλογισμού 

στην πολιτική λειτουργία της κοινωνίας μας»

Η ποινική ευθύνη ήδη από την κλασική εποχή ήταν ατομική όπως σήμερα.

Ιδιαίτερα ο Αριστοτέλης ασχολήθηκε με το πρόβλημα του καταλογισμού και συστηματοποίησε τη σχετική θεωρία του (διακρίνοντας μεταξύ εκούσιας και ακούσιας συμπεριφοράς και αναλύοντας αυτή τη διάκριση). Αναγκαία προϋπόθεση για να καταλογιστεί η πράξη σε κάποιον αποτελεί το γεγονός πως αυτή πήγασε από τον εσωτερικό κόσμο του δράστη και πραγματοποιήθηκε μετά λόγου , γνώσης και ενσυνείδητα. Αλλά η θεωρία του αυτή δε στηρίζεται στην ύπαρξη ελευθερίας της βούλησης , αλλά σε μια ψυχολογική αιτιότητα απαλλαγμένη από κάθε μεταφορική χροιά.

 Η νόμιμη άμυνα, η κατάσταση ανάγκης, η προσταγή, αποτελούν λόγους που αίρουν τον άδικο χαρακτήρα της πράξης. Η ψυχική ασθένεια, η νοητική καθυστέρηση, η παιδική ηλικία, τα βαθιά γηρατειά , είναι λόγοι που αίρουν τον καταλογισμό η το αξιόποινο. Αλλά υπάρχουν και επιβαρυντικές της ποινής περιστάσεις, καθώς και ειδική μεταχείριση ορισμένων κατηγοριών εγκληματιών, ιδιαιτέρα υπότροπων. Έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες τυπολογίες εγκληματιών με την κατάταξή τους σε κατηγορίες. (πχ από πάθος, ψυχικά ασθενείς, ολιγοφρενείς, από περίσταση, από συνήθεια, υπότροποι κλπ.)

Η ιστορική αναδρομή των εννοιών περί δικαιοσύνης χαρακτηρίζεται στη συνέχεια από την επίδραση του Βυζαντίου, από το Ρωμαϊκό δίκαιο , το εκκλησιαστικό δίκαιο της ανατολής (μέσω της επίδρασης από τους Πατέρες της εκκλησίας) , το κανονικό δίκαιο της δυτικής εκκλησίας (μέσω της Αριστοτελικής επίδρασης στον Θωμά τον Ακινάτη) και στη συνέχεια στο Ευρωπαϊκό ποινικό σύστημα (Αναγέννηση Διαφωτισμός).

Σήμερα ο κάθε Έλληνας αναρωτάτε κατά πόσο ή μάλλον αν ισχύει έστω στο ελάχιστο το θέμα του καταλογισμού στην πολιτική λειτουργία της κοινωνίας μας.

Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΦΙΚΤΗΡΑΣ

Σκοντάφταμε στα ίδια τα βήματα μας.

Αδειάσανε τα κρατητήρια της γης

και ο πλανήτης άλλαξε τροχιά.

Η τέλεια στιγμή των ευθυνών.

…

Μια από τις παράξενες ιδιότητες που γέννησε η εποχή σπάζοντας το κοινωνικό συμβόλαιο και το φράγμα του παρά-λόγου είναι η καμία πιθανότητα πειστικής λογικής βάσης. Μερικά ακρωτηριασμένα σύμβολα, ο νομοθέτης, ο δικαστής, ο δήμιος τους και ιδιαίτερα η αισθητική αποχαύνωση του πλήθους επιβεβαιώνουν την πλαδαρότητα του κοινωνικού σφικτήρα σε αυτή την περιοχή του πλανήτη όπως βέβαια και σε πολλές άλλες.

Μια μικροφωτογραφική μέθοδος ανάλυσης όμως, όπως μιας υπερρεαλιστικής γραφής με όλες τις νοητικές σοβαρές και σαρκαστικές αποκλίσεις της είναι βέβαια πάντα μια ζωηρή εσωτερική συμμετοχή σε αυτή την καθώς πρέπει τρέλα και αυτό συμβαίνει εδώ, τώρα. Έτσι, για την δήθεν αντικειμενικότητα μιας κοινωνικής ανάλυσης, πρέπει να εστιάσουμε και στην ύπαρξη των πολιτών-πειραματιστών, που όπως καταγράφουν οι κρατικές πληθυσμογραφικές συσκευές είναι πάντα επικίνδυνοι για την λειτουργία του κοινωνικού σφικτήρα.

Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και οι πρώην επαναστάτες που οι εργαστηριακές μεταλλάξεις στο πεδίο της διατροφής και των παραβιολογικών φαινομένων ανάπτυξης του όντος, μετέτρεψαν σε απλούς φωνακλάδες πειραματιστές των ανακλαστικών της θεσμοθετημένης βίας. Ένας ψυχοσκοπιστής βέβαια, των εξωαισθητικών εντυπώσεων και της κάθε μορφής αντίδρασης θα τους σύγκρινε κάτω από εργαστηριακές συνθήκες με ποντίκια για την εκ του αντιθέτου απόδειξη.

Όπως στο μυστικό πείραμα .όπου τα ποντίκια βρίσκονται σε ένα κλουβί χωρισμένο σε δύο μέρη και με πατώματα από σύρμα έτσι και αυτοί οι πολίτες-πειραματιστές. Συγκεκριμένα, τα ποντίκια με έναν διανομέα και μια γεννήτρια δέχονται ηλεκτροσόκ στο ένα μέρος του κλουβιού. Η ακολουθία με την οποία διαβιβάζεται ρεύμα στα μέρη του κλουβιού είναι προμελετημένη όπως προμελετημένη είναι και η επίμονη πίεση στα διάφορα μέρη του κοινωνικού ιστού. Η διαφορά είναι ότι ενώ τα ποντίκια δείχνουν μια ελάχιστη αλλά στατιστικά σημαντική τάση να ξεφεύγουν από το επικίνδυνο μέρος του κλουβιού και να ζητάνε καταφύγιο στο άλλο, οι πολίτες τρώνε το ηλεκτροσόκ σε όποια μεριά και να πάνε. Έτσι αρθρώνουν κραυγές, ύβρεις και κατακαμένοι συνεχίζουν στα χαμένα το πέρα-δώθε.

Από την άλλη, όσοι αρθρώνουν κριτικό λόγο, οι ειδήμονες διαστρεβλώνοντας τις θεωρίες τους για αγάπη αξιοκρατία και ισότητα, με την βοήθεια πληθώρας ψευδομαρτύρων τους οδηγούν στην αγχόνη της γνωστής τηλεματικής πλατείας. Πάντα βέβαια υπάρχουν απρόοπτα αλλά οι αναλογίες τους με την πραγματικότητα είναι μια στα χίλια ή απλά λανθασμένες αισιόδοξες εκτιμήσεις. ‘Όπως για παράδειγμα, μια μέρα που ένας δήμιος αρνήθηκε να ακρωτηριάσει και χάιδεψε απαλά τον πολίτη-πειραματιστή που υποθέτουμε ότι ήταν γυναίκα. Το πλήθος κατάπληκτο για αυτή την ασυνήθιστη συμπεριφορά εξερράγη και όλοι όσοι βρίσκονταν στο τόπο αυτό της γνωστής πλατείας των εκτελέσεων, τραυματίστηκαν. Ο δήμιος όμως, είχε ολοφάνερα προβλέψει το κακό και με εκλεπτυσμένες κινήσεις εξαφανίστηκε στο βάθος του δρόμου προς τα σύνορα, αγκαλιά με το υποψήφιο θύμα. Κατά την πρώτη ερωτική τους νύχτα μάλιστα, ανακάλυψε την ακράτειά του και ούρησε ανεπαίσθητα μεν αλλά αρκετά για να εξελιχθεί σε βροχόπτωση κατά την διάρκεια του ονείρου και αυτό υπήρξε αρκετό για να πλημμυρίσει η σοβαρή πολιτεία. Γι αυτό και όλοι σήμερα καλού-κακού κρατάνε ομπρέλες και ας είναι ηλιόλουστος πάντα αυτός ο τόπος.

Πάντως πρέπει να συμφωνήσουμε ότι και χωρίς αυτό το υπερρεαλιστικό σατυρικό μοτίβο χλευασμού της πραγματικότητας, είναι ολοφάνερη η παράνοια αυτής της περιοχής του πλανήτη που μεγεθύνεται ακατάπαυστα και είναι πλέον γεγονός αναπότρεπτο η πλαδαρότητα του κοινωνικού σφικτήρα της.

«Το Φουμπου-μπιρμπίδι»

' Το Φουμπου-μπιρμπίδι είναι ένα μικρό αόρατο ον και μη ον  και είναι ίσως το πιο παράξενο πράγμα στο Σύμπαν. Τρέφεται από την ενέργεια των εγκεφαλικών κυμάτων. Όχι όμως μόνο από τα εγκεφαλικά κύματα του ξενιστή του, αλλά από τα εγκεφαλικά κύματα των γύρω του. Απορροφά όλες τις ασυνείδητες διανοητικές συχνότητες αυτών των κυμάτων για να συντηρηθεί. Μετά αποβάλλει στο μυαλό του ξενιστή και των γύρω του, μια τηλεπαθητική μήτρα που τους κάνει αδρανείς για όλα και με  μόνο ενδιαφέρον το πληκτρολόγιο.

Το πρακτικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι πως αν μπει ένα Φουμπου-μπιρμπίδι στο αυτί σας πιστεύετε ή ασχολείστε αμέσως με ότι σας πουν σε οποιαδήποτε γλώσσα.

Είναι τόσο φοβερά απίθανο να έχει εξελιχθεί στην τύχη κάτι το τόσο τρομακτικά περίεργο που μερικοί τεχνοκράτες  το θεωρούν σαν την τελική και ακαταμάχητη απόδειξη της δολοφονίας της αυτενέργειας.

Το επιχείρημα έχει ως εξής: ‘'Αρνούμαι να αποδείξω ότι σκέφτομαι αυτοβούλως, γιατί η απόδειξη αποκλείει την πίστη και χωρίς πίστη είμαι τίποτα'' λέει το Φουμπου-μπιρμπίδι.

‘'Αλλά'', λέει ένας τελευταίος λογικός Άνθρωπος που το έχει πάρει χαμπάρι να μπαινοβγαίνει στο αυτί του, ‘'Εσύ, Φουμπου-μπιρμπίδι είσαι μια ακλόνητη απόδειξη ότι υπάρχει μια μεγάλη δύναμη που έχει καθίσει πάνω σε αυτή την εποχή. Έτσι δεν είναι; Δεν θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί τυχαία. Αποδεικνύει την ύπαρξη καθοδήγησης της μάζας, και συνεπώς, σύμφωνα με όλα τα γεγονότα παγκοσμίως είσαι κάτι σαν Θεός… ή δαίμονας.

‘'Αμάν''! Λέει το Φουμπου-μπιρμπίδι,  ‘'αυτό δεν το είχα σκεφτεί πως θα το σκεφτείς'', και ακαριαία του ρίχνει το προφίλ εξαφανίζοντάς τον από τα πάντα.

(Διασκευή

νο 3 – βαβελόψαρο-homo

klaniolus-

fbmpirmpidi-βλ/imerosart.gr)

Τα παιδιά της γειτονιάς σου - 1926

Τα παιδιά της γειτονιάς σου - 1926 

Μουσική/Στίχοι: Παραδοσιακό

Καλλιτέχνης: Mode Plagal

Άλμπουμ: Mode Plagal III

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2001

Σαν σουρώνω πέφτω κάτω και λασπώνομαι

σαν σουρώνω πέφτω κάτω και λασπώνομαι

βάζω μπρoς τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι

βάζω μπρoς τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι

Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε

τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε

πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε

πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε

Τα παιδιά της γειτονιάς σου τα μπαγάσικα

τα παιδιά της γειτονιάς σου τα μπαγάσικα

θα τα πιάσω να τα δείρω να ‘ναι χάσικα

θα τα πιάσω να τα δείρω να ‘ναι χάσικα

Em

Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε   ] 2x

                              D

Πάλι μεθυσμένος είσαι, μου φωνάζουνε

      Em                      D    Em

Πάλι μεθυσμένος είσαι, μου φωνάζουνε

Γέμισμα:

e|--------------------------------------|

B|--------------------------------------|

G|--------------------------------------|

D|-----------2-0------------------------|

A|-0---0-2-3-----3-2-0-------0----------|

E|---3-----------------3-2-3---2-0------|

Σαν μεθώ πέφτω κάτω και λασπώνομαι          ] 2x

Βάζω μπρος τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι   ] 2x

θα τα πιάσω, να τα δείρω, τα μπαγάσικα      ] 2x

θα τα δώσω δυο χαστούκια, να ’ναι χάσικα    ] 2x

Γρήγορο μέρος:

Σα μου πεις, πως δε με θέλεις, πως δε μ' αγαπάς   ] 2x

μαχαιράκια είναι τα λόγια, κούκλα που πετάς       ] 2x

Όλο ούζο, ούζο, ούζο, το βαρέθηκα            ] 2x

Φέρτε μου ένα τσιγαράκι που τ’ ορέχτηκα

Φέρτε κι έν' ναργελεδάκι που τ’ ορέχτηκα

Στίχοι:   Παραδοσιακό

Μουσική:   Παραδοσιακό

1.  Μαρίκα Παπαγκίκα                 

2.  Αντώνης Διαμαντίδης  

3.  Κώστας Νούρος          

4.  Γιώργος Νταλάρας                  

5.  Ελένη Τσαλιγοπούλου            

6.  Αγάθωνας Ιακωβίδης