Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΕΝΕΙΑ

Οι αγριόχηνες πετούν με ευγένεια πάνω από τον ποταμό.                                 

Το αγριογούρουνο τρέχει βάρβαρα, αγενέστατα πατώντας ότι βρεθεί στην πορεία του. Ακόμη και ανάμεσα στην ευγένεια και την αγένεια, υπάρχει όμως κάτι κοινό, αμόλυντο η για άλλους το ίδιο άχρηστο, όπως στις αγριόχηνες και στα αγριογούρουνα που οι φτερούγες και οι παχιές σάρκες στην άκρη του πιάτου εξορίζονται προσμένοντας τον σκύλο. Ο ακριβοδίκαιος τρόπος εκφοράς στον αποδέκτη είναι. Και η αντίδραση.

Εγώ γνωρίζω κάτι πολύ απλό, πως ο κάθε άνθρωπος έχει πεντέμισι λίτρα αίμα μέσα του. Όλοι είμαστε απολύτως το ίδιο υγροί. Με κόκκινο υγρό περιεχόμενο. Όλοι οι άνθρωποι για μένα έτσι, είναι ίδιοι. Και ως ανθρώπινο όν αποφάσισα αντί να νευριάζω, ή να γκρινιάζω για αυτή την κατάσταση της παράνοιας που επικρατεί, να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να συμφιλιώνω. Ντουβάρι απροσπέλαστο και αυτό. Έτσι πιο προσγειωμένα και λόγω αδυναμίας ή αστάθειας των υγρών μου, είμαι αναγκασμένος όταν κάθε βάρβαρο αγριογούρουνο έρχεται καταπάνω μου, στην άκρη να παραμερίζω, να κλέψω λίγο χρόνο, τόσο δα, μα άξιο στη φυλακή να μη με οδηγήσει. Να εξασφαλίσω απλά σαν πρώτο βήμα την στωικότητα της ευγένειας δηλαδή . Ιώβειος σκύλος, προσμένοντας τις αγριόχηνες για να χαρώ.