Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑΥΤΙΚΟΥ




Ωκεανέ εξάγνισε…
Στο σώμα το ίδιο από τη νιότη μου το ίδιο κύμα νωχελικά γλιστρά, μπορώ να το δω να δω μέσα στη σάρκα του και όπως υδάτινο είναι να το  αγκαλιάσω με το μέταλλο, πλοίο σκουριασμένο από της γοργόνας τα φιλιά, ναυτικός στου καταστρώματος τη σιγουριά, σκαρί που κράζει κάθε φορά μέσα στο αλάτι το ίδιο σαν  ήλιος που και στις φουρτούνες αγόγγυστα γλιστρά.
Γλιστρώ στο σώμα σου θάλασσα στο σώμα το ίδιο από τη νιότη μου. Ώσπου κουρασμένος από τον απέραντο ωκεανό κατάντησα γέρο-καρχαρίας με τσίγκινο πτερύγιο, σκουριασμένο μάτι από εγρήγορση σε μάτι θολό με μυωπία, λες και κολυμπώ γυμνός με κόκκαλα που τρίζουν στα κύματα των γερασμένων ναυτικών.
Ωκεανέ εξάγνισε…
Χάρισε στα γηρατειά μου κάτι το ξεχωριστό απλά κάτι από την γαλάζια χαίτη σου, ένα κύμα τραγουδιού ίσως, ένα ανάκλιντρο στα κύματα σου κι αυτό ας είναι όλο. Και όπως ο ακόρεστος θαλασσοπόρος να σε φιλήσω σα μεθυσμένος πειρατής, μαργαριταριού φλεγόμενο σκαρί, γυμνό στο υδάτινο σώμα σου ποθώ παντοτινά να καταλύσω.

 Κι αυτό ας είναι όλο










ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΕΡΙΑ



-Με ένα σάλτο στα ξάρτια
κόντρα στο αλάτι τα στήθια
και σαν φρικτά φαντάσματα
της τρικυμίας οι δίνες
φθίνουν ασφυκτικά
τα αναδιπλωμένα κύματα σου
όνειρα χτικιά, θάλασσα.

-Στεριάς σάρκα -μου λες-
μες στο αλάτι της θάλασσας , γεύμα.

-Όχι-σου απαντώ-
μια θαλασσογραφία είμαι και εγώ,
λεκέδες από λιόξανθους αφρούς,
γλύφω στην ακρογιαλιά το αλάτι σου,
και σε αγαπώ και σε μισώ.

-Κρύο μετάλλευμα είσαι στεριά,
και εγώ ένα μπλε που εκπέμπει ροή,
σε ορίζοντα άπλετο χωρίς λαγούμια όπως εσύ.

-Υδρόβιων σημεία είσαι θάλασσα
που γεννώνται ανέραστα,
χωρίς οξυγόνο , χωρίς το πάθος του έρωτα.

-Ας δουλέψουμε τότε,
με όλες τις δυνάμεις της φύσης
που και στους δυό μας ενεργούν ακατάπαυστα,
αυτό ίσως να είναι το κλειδί του έρωτα μας.

-Η Παλίρροια και η άμπωτη – πετάγεται ο αγέρας-
Είναι ρόδακες χειλέων
που σας φιλούν και σας καλούν,
τον έρωτά σας να αποδεχτείτε ,
αγρότη και ναυτικού κοινό ανάθημα
στο Άφωνο «Σίγμα» σου , στεριά,
και στο υγρό σου «θήτα» , θάλασσα,
και όλη η παραλία σας
ιχθυοτροφείο αέναης του έρωτα διαπάλης.

























































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου