ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ

«Σκέφτομαι πως ετούτη τη στιγμή

κανένας δεν με σκέφτεται

μέσα στο σύμπαν.

Πως μόνο εγώ με σκέφτομαι

και αν τώρα πέθαινα,

κανένας, ούτε ο εαυτός μου,

δεν θα με σκεφτόταν.

Ίσως αυτός είναι ο λόγος

που το να σκέφτεσαι έναν άνθρωπο

Είναι σα να τον σώζεις.»

Κάτι τέτοια μου γράφει

ο roberto juarroz,

την γενέθλια μου ημέρα,

χτυπάει την πόρτα μου

να ξαναγεννηθώ,

όμως οι χτύποι ηχούν αντίστροφα,

σαν να χτυπάει από μέσα.

Ίσως αυτός είναι ο λόγος

που ανασαίνεις σαν υαλουργός

όταν γεννάς ένα ποίημα.