ΜΑΣΚΕΣ

video 

Κάθε μέρα συνομιλούσε και έτρωγε με το ζώο που υπήρχε μέσα του. Δύο και τρεις φορές μάλιστα, χωρίς ποτέ να μπορεί να το ξεγελάσει. Έτρωγε σαν όλα τα ζώα να κατοικούσαν μέσα μου. Υπερτερούσε μάλιστα το βόδι. Όσο για το πνεύμα του, ήταν εγκλωβισμένο στην καθημερινότητα που με βίαιους παροξυσμούς υπενθύμιζε την πτώση του. Σε αυτή την κινητήρια δύναμη του δράματος επικρεμάμενοι όγκοι λίπους υπομονετικά δρούσαν ενάντια στην υγεία του. Η μέθη ήταν η άλλη δράση που κλόνιζε το ανθρώπινο οικοδόμημα που κατοικούσε. Εκεί υπερτερούσε ο ιπποπόταμος. Ανάλογα μάλιστα με την συγκινησιακή φόρτιση που πρόσφερε η μόνιμα ανοιχτή οθόνη, άνοιγε διάπλατα και η ζωώδικη φύση του. Μαιμού που χειροκροτούσε τα θεάματα, κότα που καθόταν στα αυγά της,  παπαγάλος που την άλλη μέρα στη δουλειά του μετέφερε ότι του πρόσφερε ο τηλεοπτικός βόθρος και μερικές φορές γινόναν μαλιστα και άριστος γκολτζής. Το γεγονός είναι ότι άρχισε να βλέπει πια θολά τον εαυτό του πίσω από όλες τις μάσκες που σκαρφάλωναν στο πρόσωπό του. Σε ένα αντιφατικό σταυροδρόμι βρέθηκε, άφωνος υπερυμνητής της ύλης να βαδίζει σε κύκλους καταναγκαστικά, μέσα σε πλαστικές τροφές στο ίδιο το σπιτικό του.

Ώσπου ήρθε η τελευταία ήττα.

Ο καταποντισμός των πάντων με λυρική τέχνη. Ο διαμελισμός, η αποκτήνωση και η έλλειψη ισορροπίας. Οι γιατροί είπαν ότι ατενίζει πλέον το θάνατο. Αυτός, μέσα από ένα ένστικτο σωτηρίας επέστρεψε στην παιδική του ηλικία, στα απόρρητα του απορρήτου του χρόνου. Για την ακρίβεια συνέχισε να τρέφει το ζώο αλλά το πνεύμα του εντελώς φυσικά κοίταξε έξω από του πλήθους τις αποβολές με μάτια καθαρά που απογύμνωσαν τις μάσκες και τις επιταγές.  Αρχικά συνειδητοποίησε ότι πρόδωσε όλα τα εφηβικά του όνειρα, ότι ασφυκτιούσε στην εργασία του, συνέχισε με την αλλοτρίωση όλου του ζωτικού του χώρου και ολοκλήρωσε τα λάθη του με την έλλειψη της ανανέωσης. Κομμάτιασε μέσα από το μυστικό της χαμένης παιδικότητας αυτό για το οποίο δεν μπορούσε να μιλήσει και που αθέατα οργάνωσε όλη τη ζωή του στο βασίλειο της ανθρώπινης σάρκας, με μάσκες για όλες τις στιγμές, σε μια θέαση νοσηρή από το ασφαλές φρούριό του, την οικεία, την φυλακή και το δράμα που ζούσε σαν ηθοποιός.

Μια μάσκα εξαφανίζει το πρόσωπο.

Μια όψη ξεφεύγει από την σάρκα της.

το ίδιο, μέσα στη ρευστότητα της διαφυγής

το θέατρο γιορτάζει ειδωλολατρικά

τον κάθε ηθοποιό

που σαν βρώσιμο καρπό προσφέρει

την αφήγηση με δράμα

σε μια σκηνή διένεξης,

ξεριζώνοντας τις μάσκες

από το ακροατήριο

που αναζητά ταυτότητα.

skin & masks