ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ

Άνοιξα το ψυγείο και η κρύα έρημος με χτύπησε στο πρόσωπο.

Τελικά το τέρας που σιχαινόμουνα και πολεμούσα από μικρό παιδί είχε φωλιάσει μέσα εκεί, θεριό αχόρταγο και στωικό ώσπου να με λυγίσει.

Βάδιζα πάντα με το κεφάλι ψηλά και τελικά έτσι με το κεφάλι έξω από τα προσκυνήματα τους ανίερους στόχους και την ρουφιανιά, το κοινωνικό τέρας με έκλασε κατάμουτρα. Το τελευταίο καιρό μάλιστα είχε στοχεύσει το πιο πολύτιμό μου. Την κολλημένη στο κούτελο αξιοπρέπεια, την αξία που διαφύλασσα ως πιο ιερή και κράταγε την κεφαλή ψηλά.

Η διατροφή μου ήταν από χρόνια χάλια, άλλωστε ποτέ δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στην αίσθηση της γεύσης και στις νουθεσίες για θερμίδες, υγιεινά και άλλα τέτοια που γέμιζαν όλο και πιο επίμονα τον τόπο. Έτσι και χωρίς να λιβανίζω το θεριό, λιτός και ασκητικός καρτερικά το πολεμούσα. Λόγω αδυναμίας όμως προσωπικού ανεφοδιασμού, είμαι αναγκασμένος να κλέψω κάτι τόσο δα μικρό μα άξιο στη φυλακή να με οδηγήσει. Να εξασφαλίσω απλά τροφή δηλαδή. Από εκεί μέσα χορτάτος θα σας γράψω πολλά σοφά όπως μόνο τα παιδιά κατώτερου Θεού μαθαίνουν, άλλωστε της φυλακής τα σίδερα που όλοι τα φοβάστε, πραγματικά σας λέω, ειλικρινά θα σας μιλώ σαν αδελφός σας που θα επισκεφθείτε στριφτά τσιγάρα να μου φέρετε, τα σίδερα φτιαχτήκανε την τροφή του να προστατεύουν.

Πρώτα από όλα όμως να σας πω, πως κάθε φορά που λαλούν οι πετεινοί, θεριό ανήμερο και παχουλό ολούθε κλέβει και το αχόρταγο θεριό σαν μεθυσμένο ανέκδοτο μέσα στα κάγκελα της φυλακής, μου ομολόγησε στο αυτί ότι είμαστε εμείς Αυτό και μέσα ή έξω από τα σίδερα είμαστε το ίδιο Θεότρελοι και μοχθηροί μοναχοφάγηδες, του τραπεζιού μας κακοί οικοδεσπότες.

video