Είμαι παλαιών αρχών
τύπος, της κλασικής ροκ και της τζαζ μουσικής, της ανάγνωσης ενός καλού βιβλίου
μπροστά στο αναμμένο τζάκι. Όταν θέλω να συμμαζέψω αρχίζω από την σκέψη στου
νου τους υπόγειους θόλους. Πρόκειται για εργασίες επιχωμάτωσης που αυλακώνουν
την γλώσσα, τη γη μας, που δεν είναι τίποτα άλλο από την συναρμολόγηση της
ίδιας της ζωής που παραμένει βαθιά Ομηρική. Εγχείρημα βέβαια τραχύτατο. Είναι
πάντα δυσπρόσιτη αυτή η προσπάθεια γιατί απαιτεί την αληθινή ομιλία με το Είναι,
με την διδασκαλία και την ουσία του νοός, με την ίδια την ιστορική σου
ταυτότητα. Εγωισμοί και ματαιοδοξίες, δειλίες και πλήγματα, εθελοτυφλία για τα
ελαττώματά μας, τα λάθη, τα κίνητρά μας, δεν μας επιτρέπουν να καταδυθούμε εκεί
που ο Όμηρος φύτεψε το Άλφα και το Ωμέγα για να συμμαζέψουμε τον εαυτόν μας, να
τον ζυγίσουμε, να τον κρίνουμε, να μιλήσουμε με παρρησία με αυτόν και γι’ αυτόν.
Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα σε λέξεις με μουσικούς τόνους
με αρμονία, λόγω της μαθηματικών τιμών και των κραδασμών που έχουν, που
αφυπνίζουν και αιματώνουν τον εγκέφαλο με τους παλμούς της Παλλάδας Αθηνάς.
Στις αρχαιοελληνικές
αρχές που η λιτότητα, τα δελφικά ρητά, το κάλος, εκμαιεύουν την άριστη πλευρά μας,
αυτή που επιμελώς θάβεται σήμερα μαζί με την αρχαία μνήμη.
Λόγος και Ομιλία ως θεραπεία,
ως καταδύσεις στα εσώτερα. Ομιλώ θα πει αποκτώ την εμπειρία της εισόδου και της
εξόδου από το σπήλαιο του ανθρώπινου σώματος σε κάθε ανασασμό, από το σπήλαιο
του Πλάτωνα. Ανοίγονται έτσι στοές πρωτόγνωρα περάσματα, λησμονημένες στράτες,
σταυροδρόμια και δρόμοι που αλλιώτικα προχωρούμε πολλές φορές και
διαμελιζόμενοι.
Αυτό συμβαίνει και
σήμερα.
Αυτοκαθοριζόμενοι μαχητές
ενάντια στην προοπτική της άγνοιας που η πνευματική στέρηση ακρωτηριάζει το
πνεύμα και την δράση. Οι αρχέγονες λέξεις-γνώσεις της ελληνικής γλώσσας είναι ο
βρώσιμος καρπός μιας ελεύθερης σκέψης. Το γνωρίζω, είναι Τιτάνιος ο αγώνας,
ενάντια στην κοινωνική αντίφαση που τον νανισμό της νόησης επιδιώκει…για την
στείρα αναπαραγωγή της κοινωνικής ομαλότητας…την ομοιομορφία σε συσσωρευμένους
κύβους σε ανάσες χωρίς διασταυρώσεις σε πεδία απουσίας του Λόγου.
Οι ίδιοι οι σοφοί που
τόνιζαν τη θεμελιακή σημασία του «γνώθι σαυτόν» συνομολογούσαν πόσο δυσπρόσιτη
είναι αυτή η ακριβή γνώση. Η αρχέγονη γνώση, πανοπλία από σύνεργα διαθέσιμα εν
παντί τόπο σοφών.
(ΑΛΦΑ =
1+30+500+1= 532
=>5+3+2= 10 => 1+0= 1)
ΣυνΘεσις, ΕπίΘεσις,
ΚατάΘεσις, ΥπόΘεσις,
ΕκΘεσις, ΠρόσΘεσις,
ΠρόΘεσις, ΑνάΘεσις,
ΔιάΘεσις, ΑντίΘεσις κτλ κτλ
αν τώρα
αυτές τις λέξεις
τις μεταφράσουμε στα
Αγγλικά είναι εντελώς
άσχετες μεταξύ
τους.
video
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου