ΤΟ ΑΓΙΟ ΓΕΛΙΟ

Το γέλιο είναι ο χαρούμενος σκύλος

που κουνάει την ουρά του μέσα στην καρδιά μας.

…

Όλα μπορούν να το προκαλέσουν, αρκεί διαβατάρικα και μεταμορφούμενα πάνω από το ασύλληπτα ομοιογενές της καθημερινότητας να ρέουν γλυκά στην επικοινωνία. Η δυνατή πνοή του προκαλεί, πνοή σημαίνουσα μουσικά και γεωλογικά ρήγματα στη μονοτονία.

Το άτονο όμως γέλιο, οργανώνεται μέσα στη τάξη της λογικής και βασίζεται σε αρχιτεκτονικό σχέδιο, κτίζοντας τόπους όπου οι ελεύθερες εκφράσεις φυλακίζονται.

Το χαμόγελο θα μπορούσε να στηρίζεται σε δύο πόδια όπως ένα πουλί που κούρνιασε πάνω στο κλαδί. Όταν αρχίζει να πετάει στη περιδινούμενη μέθη και στις περιελίξεις της χαράς το πρόσωπο όλο εναγκαλίζεται με την φυσική ομορφιά. Λάμπει, αστράφτει και στιγμές-στιγμές σηκώνει στο σύμπαν, όλο το σώμα ξεγελώντας την βαρύτητα. Μπροστά του αφοπλίζεται η ακινησία και η πτωματώδης κατάσταση της εσωτερικής απομόνωσης.

Πόσα χαμόγελα και γέλια ανθούν σε ένα πρόσωπο;

Αν ψυχή των πάντων είναι η κίνηση, η τεράστια δύναμή του έγκειται στην ανατροπή, στην αναστροφή του χρόνου της ηλικίας με μια τέχνη σαν του ηλιακού φωτός την ενέργεια έναντι του σκότους. Ένα πρόσωπο που γελά ψεύτικα είναι ένας ανάποδος Πινόκιο ή δεύτερος γιός του Τζεπέτο, με χείλη που κινδυνεύουν να μαραθούν σε κάθε άρνησή του.

Και όσο για το μειδίαμα το ειρωνικό…τελειώνει συχνά με μια σκηνή διαμελισμού. Είναι ο ψελλισμός στο τέλος της επικοινωνίας που χωρίζει διάπλατα την ομορφιά της και αναφαίνεται ο διαχωρισμός, το πλήγμα που παίζει και πάντα ακολουθεί νοσηρά το άμορφο στη ζωή.

Artwork by Thanasis Panou