Κοπιάστε… Πέντε λακωνικές ιστορίες του Θανάση Πάνου μεταφρασμένες σε οκτώ γλώσσες.

Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος που άνοιγε τρύπες για μικρά και μεγάλα παράθυρα μέσα στην κάμαρά του, τρύπαγε και τρύπαγε ώσπου κατάντησε χιλιοτρυπημένη η κάμαρα, οπότε έπρεπε να την εγκαταλείψει.
Έτσι όμως ήταν αυτός, στο καινούργιο σπίτι που πήγε, άνοιγε τρύπες και πάλι μέσα στην κάμαρά του και υποχρεωμένος να μετακινείται συνεχώς, περπάτησε, περπάτησε πολύ, τέλειωσε τα σπίτια της πόλης του, ύστερα της δίπλα και της παραδίπλα πόλης ώσπου βρέθηκε σε μια ερημική παραλία στην ανοιχτή θάλασσα που είχε χρόνια να δει, τρυπώντας και τρυπώντας κάμαρες.
Αποδέχτηκε χαρούμενος ετούτη τη μοίρα και έφτιαξε έτσι μια μικρή καλύβα. Όμως δεν χρειάζεται πια μικρό ή μεγάλο παράθυρο στην καλαμένια κάμαρη.
Όπου φτάνει άπλετα η ματιά, εμπεριέχει τόσο πολύ τον εαυτό του. 

Κοπιάστε…

…

Διδάσκουν τρόπους επιβίωσης με πονηριές κλείνοντας το μάτι, οι καθισμένοι στις ψάθες του λαδωμένου τραπεζιού, φτερνίζονται τιμή και αρετές δίχως βίαση καμία με το χύμα κρασί και τις δαγκάνες του αστακού να κροταλίζουν στον αέρα. Μάτια ανοικτά, στόμα ανοικτό όλοι μαζί και οι χάντρες των κομπολογιών σε μόνιμη αγρύπνια, με παύσεις τόσο δα μικρές για να ακουστεί μήπως και φτάνει ο δράκος να πάρει τα παιδιά. Κι όσο καθρεπτίζει το ποτήρι, όσο σπίθες πετάει το πιρούνι, η τάξη των πληβείων σκορπά αχόρταγα τα λόγια με τα πικρά της αρετής μπρούντζινα βραβεία, μασουλώντας μαρουλόφυλλα πάνω στο ρύζι σε σχήμα αστακού, λιανίζοντας και την αρπαγμένη από το λαιμό ελπίδα που καίει στο τασάκι αθόρυβη,

καύτρα βουβή, 
στάχτη και αυτή μονάχη.

"αυτοχειρία"

Ένας «εξαφανισμένος» εξερευνητής είχε  χρόνια να μιλήσει και δυσκολευόταν.  Μαζί με σωματοφύλακες και δούλους προσπαθούσε να αποδείξει ότι ο λόγος, ο άνθρωπος και η ιστορία δεν είναι πηγή του πολιτισμού.  Χωρίς να έχει την δυνατότητα όμως να γράψει σε βιβλίο την θεωρία του και με τον φόβο μήπως τον πούνε μυθομανή και ξαναχαθεί, θύμωσε πολύ και στήνοντας παντού ενέδρες έγινε τοκογλύφος. Μετά, μπήκε στην υπηρεσία της νέας τάξης πραγμάτων έγινε η καρδιά της και με τις ενισχύσεις της έγινε ανθρωποφάγος. Σήμερα, βρίσκεται στην κατάλληλη τοποθεσία,  στην Ελλάδα που ζυμώθηκαν οι ανθρώπινες αρετές και στήνει τον τηλεοπτικό σταθμό του. Θα τον χρησιμοποιεί ως βάση για την δημιουργία μελλοντικής απόδειξης ότι οι κάτοικοί της, οι πιο πλούσιοι στον κόσμο με φως, λόγο και πολιτισμό τον κατέλυσαν οι ίδιοι και ανακήρυξαν την αυτοχειρία τους ως ηγέτη. Εδώ που τα λέμε, καλά τα πάει και όσο για τις ενέδρες μέχρι στιγμής είναι γεμάτες από κοιμισμένους.

«ψεκαστής»

Κάπνισε το πούρο, φύσηξε τον καπνό μέσα από σωλήνες πλαστικές που αναπνέουν χημικές πεταλούδες,  μεταμορφώθηκε σε τρακτέρ τελευταίας τεχνολογίας και άρχισε να μπήγει στους δρόμους σταυρούς. Όταν ο ήλιος έπεσε, χώθηκε γρήγορα μέσα στο χώμα και το πουλί ανάμεσα στα σκέλια του έγινε κολοκύθα. Όταν ο ήλιος φανερώθηκε, κάπνισε το πούρο, έκραξε δύο φορές, μεταμορφώθηκε σε επιστήμονα, το τύλιξε σε χαρτί περιτυλίγματος και πήγε χαρούμενος στις αγορές  να το πουλήσει.

ΝΕΡΟ ΕΡΗΜΟΥ

Τι όμορφα που μιλάμε για μια στιγμή.

Θα μπορούσαμε ίσως να μείνουμε έτσι χρόνια ολόκληρα και πάλι να΄χουμε κάτι να λέμε. Έπειτα από δέκα χρόνια θα βρισκόμασταν ακόμα εδώ, ευχαριστημένοι πίσω από την στασιμότητα που είμαστε εδώ κι όλο θα μιλάμε μέσα σε τοπία mad max, πολυλογάδες βεδουίνοι που επιβιώνουν στην έρημο την πυρωμένη και με διαδοχικές περικοπές ανεμοθυελλών βρίσκουν πάντα νερό να πιούν και να πλυθούν και αν δεν υπάρξουν αναποδιές, κατασκηνώνουν στην κρυστάλλινη πηγή.

Με τον ίδιο τρόπο πάλι, ξεκινώντας από την πηγή, ακολουθώντας τον αντίθετο δρόμο και σκοπό, στο άλλο άκρο η ποθητή πηγή της επιβίωσης. Περίεργος δρόμος, σιωπηλός, έρημος μέσα σε σιδερένιους σκελετούς, όγκους ατσάλινους, παμφάγους, που εκδιώκουν και υπερνικούν το ζωικό και φυτικό βασίλειο. Ομιλούντες βεδουίνοι πέρα-δώθε, πριν από όλα τυχοδιώκτες αμετανόητοι του μονολόγου που έχουν κάτι να λένε που το μόνο που σημαίνει είναι να κουβαλά την δίψα από τη μια άκρη στην άλλη της ατέλειωτης ερήμου.

video I

https://vimeo.com/182286007

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΡΟΥΜΑΝΙΑ:

Traducere de Lidia Handabura

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ:

Превод от гръцки:

Мария Филипова-Хаджи

ΙΣΠΑΝΙΑ:

Nacho Millet Medina

ΙΤΑΛΙΑ:

Silvio Guicciardini

Electra Constantina Federson

Tempo fa, c’ era un tizio che faceva dei grossi buchi sulle pareti della sua stanza ! Bucava, bucava fino a riempire le pareti di migliaia di grossi buchi, e a questo punto ha dovuto abbandonarla alla fine!

Cosi fatto, questo-uomo in seguito, nella sua casa nuova continuo’ a fare buchi di nuovo dello stesso tipo sulle pareti, e dopo cio’ fu costretto a spostarsi in continuazione, ha camminato per molto tempo in seguito, fino a oltrepassare tutte le casette adiacenti della sua citta’, e ancora di piu’ fino a valicare tutte, ma tutte le citta’ in vicinanza , per arrivare in fine ad una spiaggia deserta e aperta a tutto il mare desolato, che non incontrava da moltissimi anni , data la sua passione di fare buchi nelle pareti delle stanze attorno .

Ha accetato con molta gioia questa fortuna ed ha costruito di nuovo la sua nuova piccola casetta fatta di canne questa volta e non aveva ormai quindi la necessita di fare ne grandi ne piccoli fori sulle pareti del suo nuovo locale.

E cio’ perche’, in qualunque direzione estendesse il suo sguardo altrettanto veniva incluso lui-stesso in essa!

Electra Constantina Federson

«POVARA CEA MAI GREA»

 Tanase Panu

Traducere de Lidia Handabura

video II

https://vimeo.com/182279331

Odată un cal - un mânz care locuia liber într-o vale, departe de oameni -vizibil numai de departe- l-a întrebat pe tatăl său:

-Tată, de ce văd în fiecare noapte în somn, tot mai des, o greutate mare, cu care mă prăvălesc?

-Crești, copilul meu, crești.

 Și alții la vârsta ta au visat aceeași greutate apăsătoare.

- Dar, tată, cu fiecare noapte greutatea devine mai greu de suportat.

 Va veni o zi, mi-e teamă, în care nu voi putea să mă mai ridic. Anii treceau și greutatea a insistat atât de mult să-i urce pe spate până când el a primit-o în carne și oase, a început să o poarte in șa și călărețul a devenit un om.  De atunci, el a părăsit valea, a început să tragă plugul, care de luptă, să alerge pe pistele de curse, a transportat pe partea din spate și armura de fier a călăretului de pe armăsarul ales. Dintr-un animal liber și mândru, ce galopa cu grație a ajuns un animal potcovit cu șa aurită pe spate, dominat de om cu căpestrele . De la centaur- cal mândru- brusc a devenit scund, cu picioarele potcovite, și ca Sisif, urcă neîncetat în toate iluziile omenești. Cu toate acestea, niciun altul nu și-a iubit atât de altruist povara. Bucefal e un exemplu luminos de dragoste altruistă pentru omul-călăreț. Omul este cea mai urâtă povară de pe pământ, autoritar față de natură și toate ființele rătăcite a căror libertate o invidiază, mincinos nerușinat în armură lustruită de cavaler, care se presupune că luptă cu balauri pentru legi și idealuri...

НАЙ-СТРАШНИЯТ  ТОВАР НА ЗЕМЯТА

Автор: Танасис Пану

Превод от гръцки: Мария Филипова-Хаджи

Някога  детето-кон живееше свободно в една долина, странеше от хората, гледаше ги само отдалече и се криеше, за да не го снимат. Веднъж то попита баща си:

- Тате, защо всяка нощ  в съня си усещам все по-голяма тежест върху себе си?

- Защото растеш, дете мое. Всеки на твоята възраст чувства този товар когато пораства.

- Но, тате, всяка нощ този товар става все по-непоносим. Страхувам се, че някой ден като се събудя и няма да мога да стана.

   Годините минаваха и тежестта толкова го притискаше по гърба, че накрая тялото му се преобрази и от кон със седло стана на конен ездач. Тогава той се прости с долината и започна да оре, да тича по състезания, по хиподрума, да мъкне желязна броня на гърба си, дори като жребец селективно да се чифтосва. И от един горд и свободен  кон се превърна в галопиращ  в радост  и хармония ездач. Едно подковано животно с позлатено седло на гърба, върху което доминира човек. Даже заради вятъра и светкавиците в природата  той заприлича на една неподвижна стена, само и само да пренася като кочияш егоизма си. От горд Кентавър се превърна в дребен кон с подковани нозе  и като Сезиф започна да изкачва всички човешки илюзии. Въпреки всичко той нищо не обичаше толкова много както собствения си товар, собственото си тегло. Буцефал и конят на Диомет са ярки примери за безкористна любов на рицар и човек. Затова човекът е най-страшния товар върху земята и в природата.

Всички заблудени същества са тежест, чиято свобода е само завист, всеки от тях е един нагъл лъжец в полирана рицарска броня, който си въобразява, че воюва с дракони за своето право и идеалите си.

"Translation/traducción"

«La luz sublime y las ilusiones»

Con la primera explosión lógica en el universo, la Mega-Luz engendró la vida y las primeras circunstancias finitas de la existencia humana, y desde entonces ha dominado en la singularidad absoluta en toda la creación y creaciones.

Pero una vez se cumplió allá la luz sublime, más brillante, más sabia y por sorpresa, y la primera duda de singularidad creo todas las sombras.
Las sombras que se arrastran por la tierra finalmente con el suelo se aparearon , y sustituyeron a los niños negros. Por la noche, la mortalidad, sentimientos de impotencia e ilusiones en la vida y en nuestro interior.

Desde entonces, el hombre camina a través de las ilusiones, corre y tira como ángel migratorio por encima de las nieblas de la vida, entre los espacios y lugares, sin ritmo ni compás.

Las ilusiones son contratos certificados, anónimas golondrinas diurnas. El hombre, tembloroso con hipo, arritmia antes de los errores. Deidades en ofrenda al sacerdocio. Baches repletos de lágrimas, que profundos personajes espermicidas tienen que saltar a través.

Sombras, la lógica negativa de lo viviente.

En la profundidad frontal a nosotros, la turbina pensó miles de tejidos y atisbos ofreciendo amplios espacios abiertos donde importa la luz sublime que respira la lógica y rompe incluso las ilusiones de las sombras.

NUBES LLENAS DE AGUA

«La sombra no le abandonó. Las ilusiones permanecían.»

 https://vimeo.com/174009174

Thanasis Panou es un destacado pensador polifacético que dedica una especial intensidad y dedicación a sus impresionantes obras dentro del campo de las artes visuales. He tenido la fortuna y el honor de que prestase atención e interés al mundo microscópico que yo exploro con mis micrografías. Como resultado de ese primer acercamiento al microcosmos surje ya una primera obra abrumadora, apoteósica. Es un video denominado Micrografías. Estímulos del arte del microcosm. Al poco tiempo me propone llevar a cabo este segundo proyecto. “Focalización” es también un video realizado por transformación creativa de mis micrografías. El texto que le sirve como hilo conductor lo escribí yo mismo a principios de este mes de febrero. Th. Panou se siente estimulado por el arte microcósmico y lo integra en sus concepciones creativas para dar lugar a una fulguración, a un fluir ininterrumpido de metamorfosis en lo microscópico, de absoluto detalle y de contundente belleza. Una belleza contundente, pues se impone, fascina.

El video de Panou desafía las leyes de la atracción, las eleva a su máxima potencia, la potencia de la atracción hipnótica. Pues es un mundo hipnótico: hipnotizante e hipnotizado. Hipnosis de la danza, hipnosis del flujo metamórfico. La materia es elevada a la enésima potencia, toda ley de la gravedad ha sido transgredida. Los límites han quedado desfigurados, las aristas de lo perceptible disueltas. Los límites de esta creación, la creación en el universo-Panou, no son ya, o no se vislumbran en el horizonte: han quedado violentamente, furiosamente negados, el caballo se ha desbocado. El desnudo microcosmos, universo de lo microscópico se viste en esta obra con las telas de la transgresión, la Santa Manía (Furia) que ya desde las descripciones platónicas dan alas al amor loco, la pasión íntima del creador, el poeta.

Thanasis Panou es un poeta de la vision

Nacho Millet Medina

“Previously,

the Art of Renoir, Michelangelo, Leonardo da Vinci, Monet etc. was clear, full of talent and understandable. Most of todays Art has become predominantly abstract, simple and unrealistic, in strong dependence of its interpretation. As todays life itself...!?

From my perspective and interpretation, this symbolizes the abstraction of todays Artists & People, mostly egocentric oriented, for meaning - understanding + attention seeking - Single individuals, towards the Oneness, where meaning, understanding, sympathy & empathy, wisdom, personal, collective consciousness and love are at Home and for free.

What kind of an Artwork is that worth or worthy !?

Don't worry, i'm still an Advocate of individual development and expression...

Blessings, Love & Abundance!”

Thanasis Panou