Σάββατο 7 Μαΐου 2016

Μάνα







 Η μάνα μου συνήθιζε να λέει :
Αν τα δυσάρεστα απρόοπτα μπουν στο σπίτι
 σου, αν σε στριμώξουν τόσο πολύ και δεν επαρκεί η δύναμή σου να νικήσεις, αν σε στριμώξουν και στο τελευταίο δωμάτιο και στενέψουν ασφυκτικά τους τοίχους και αν με στριγκλιές στομώσουν με  ίσκιους τα παράθυρα και αν δυσάρεστα επιμένουν και σπέρνουν παντού παγίδες,   μη γίνεις φοβισμένος ποντικός στο ίδιο σου το σπίτι. Κλείδωσέ τα πρώτα μαζί με τα δολώματα και δεν έχεις μετά παρά να σκάψεις για λογαριασμό σου μια έξοδο,  μια άλλη κατεύθυνση . 

Ίσως σε καταδιώξουν επίμονα,
ίσως άδικα σε έχουν βάλει στο μάτι
αλλά στη φωλιά σου μη κρύβεσαι
τι σόι ινδιάνος είσαι
που δεν γίνεσαι άνεμος…











ΑΓΩΓΗ

Πριν είκοσι χρόνια:
Καλέ τι παιδί, τι αστρί, τι αμάραντος,
-κούνα παραμάνα πιο σιγά μην τονε ξυπνήσεις-
και πες, μωρή γειτόνισσα, ότι λεβέντης θα γεννεί. Τον κόσμο να αλλάξει.
Σήμερα:
Καλέ πως το κατάντησες από τη πολύ αγάπη;
μπουνταλοκεφτέ που, μέχρι το δέκα για να μετρήσει 
πρέπει τα παπούτσια του να βγάλει;

Πρόβατο άπραγο που ούτε σταυρό μπορεί να βάλλει σε χαρτί 
χωρίς το χέρι να του οδηγούνε;












Tόσα χρόνια σπουδές στην τέχνη…

 Αλλα τόσα ψαξίματα στα νέα ρεύματα και κινήματα.
Και η μάνα μου , έτσι απλά , με κόλλησε στον τοίχο.
 Η πιο απλά το ατελιέ θέλει σκούπισμα…
Αυτή είναι τέχνη με συμβολισμό …













Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΡΕΛΗΣ


Εγώ, ο γιος της τρελής
λαμβάνω την τιμή να σε αγαπώ 
αμετανόητος της οπτασίας σου κοινωνός 
που άθελά σου εσύ ποτίζεις.

Χαράς δάκρυα και ένα γέλιο 
μόνο σου προσφέρω
αμετανόητος του έρωτα κοινωνός
πως η μάνα μου με δίδαξε, 

Εγώ, ο γιος της τρελής 
λαμβάνω την τιμή να σε ποθώ
σαν άγαλμα που θάψανε ορθό 
με εξέχουσα θέση στου Λούβρου το άσυλο 
γίγαντας αρχέγονος δεμένος πισθάγκωνα 
με τον ομφάλιο λώρο της τρελής,
δαγκώνοντας ακόμα και τις ανάσες δίπλα σου,
βοώντας αμετανόητα τον έρωτα για σένα. 


Από την ποιητική συλλογή «Σονέτα της Αφροδίτης»





video




ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ







Αχ ανθρωπάκο!!
Μήπως βρήκες τις κατευθύνσεις σου στα αναγνωστικά σου;

Ένας κόκκος από καφέ το πεπρωμένο
μέσα στο φλιτζάνι της ζωής
που μόνο η γριά – μάνα μου
ξέρει να διαβάζει.

Υπο έκδοση
«Ποιητής ΡΟΜΑ»
artworks :
Thanasis Panou- Farah Willem- Carlo Leonetti
music: Shahid Malya











Δεν γονυπετώ σε άμβωνες
στου υπερκόσμιου τις χρυσοβαμμένες εντολές.
Προσκυνώ τον περιπλανητή του ακατανόητου
της γης το γελαστό σκουλήκι …










Σκέφτομαι όμως                                                                                         
πως ετούτη την ώρα δεν υπάρχει η μάνα
να λαξέψει την ασυντέλεστη πράξη.













































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου