Κώστας Καρυωτάκης
(1896-1928)
Εξι οπτικοποιημένα ποιήματα
( Ελεγεία και Σάτιρες - 1927)
(Ο
πόνος του ανθρώπου και τών πραμάτων - 1919 )
«Θέλω νὰ φύγω πιὰ ...»
«Ο Μιχαλιός»
«Ιδανικοί αυτόχειρες»
«Το χιόνι»
«Θάλασσα»
…
Μουσική:
Γιάννης Δρόλαπας
Άβατον - Ύδωρ & Αήρ
…
artrwork-οπτικοποίηση:
Θανάσης Πάνου
Θέλω νὰ φύγω πιὰ ἀπὸ δῶ, θέλω νὰ φύγω
πέρα,
σὲ κάποιο τόπο ἀγνώριστο
καὶ νέο,
θέλω νὰ γίνω
μία χρυσὴ σκόνη μὲς στὸν αἰθέρα,
ἁπλὸ στοιχεῖο, ἐλεύθερο,
γενναῖο.
Σὰν ὄνειρο νὰ
φαίνονται ἁπαλὸ καὶ νὰ μιλοῦνε
ἕως τὴν ψυχὴ τὰ
πράγματα τοῦ κόσμου,
ὡραῖα νά ῾ναι τὰ πρόσωπα
καὶ νὰ
χαμογελοῦνε,
ὡραῖος ἀκόμη ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός
μου.
Σκοτάδι τόσο ἐκεῖ μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχει,
θεέ μου,
στὴ νύχτα,
στὴν ἀπόγνωση
τῶν τόπων,
στὸ φοβερὸ
στερέωμα, στὴν ὠρυγὴ τοῦ ἀνέμου,
στὰ
βλέμματα, στὰ λόγια τῶν ἀνθρώπων.
Νὰ μὴν ὑπάρχει
τίποτε, τίποτε πιά,
μὰ λίγη χαρὰ καὶ ἱκανοποίησις
νὰ μένει,
κι ὅλοι νὰ λένε
τάχα πὼς ἔχουν γιὰ πάντα
φύγει,
ὅλοι πὼς εἶναι τάχα
πεθαμένοι.
…
…
Μουσική:
Γιάννης Δρόλαπας
…
artrwork-οπτικοποίηση:
Θανάσης Πάνου
…
Video 1
video 2
…
Μουσική:
Άβατον - Ύδωρ & Αήρ
Το Ύδωρ & Αήρ ανήκει στο Άλμπουμ Κόσμον
(2001)
…
artrwork-οπτικοποίηση:
Θανάσης Πάνου
…
-ελεύθερη διανομή-
-εκπαιδευτική πύλη
«Ο Μιχαλιός»
Συλλογή:
ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ
Ούτε γαλούχηση με υψηλά ιδανικά ούτε ηρωικός στόμφος ούτε καν εξύμνηση
μιας ιστορικής μάχης για την Πατρίδα. Μια φωνή της ανθρώπινης τραγικότητας
είναι ο Μιχαλιός. Μια αιχμηρή ψηλάφηση του φόβου ενός κατά ανάγκη μαχητή,
ρεαλιστικά, χωρίς λογοτεχνικό χρυσοποίκιλτο μανδύα.
Ο Καρυωτάκης με το Μιχαλιό, δε μιλά παρά για όσα η κοινωνία των
παρελάσεων αποσιωπά. Γι αυτό και ως ο πιο αντιιδεολογικός ποιητής του ελληνικού
κόσμου είναι αγαπητός και αθάνατος ή έστω ειρωνικά όπως θα έλεγε, με το ένα
ποδάρι απέξω από τον λάκκο.
Θανάσης Πάνου
«Ο Μιχαλιός»
…
Το Μιχαλιό τον πήρανε στρατιώτη.
Καμαρωτά ξεκίνησε κι ωραία
με το Μαρή και με τον Παναγιώτη.
Δε μπόρεσε να μάθει καν το «επ’ ώμου».
Όλο εμουρμούριζε: «Κυρ Δεκανέα,
άσε με να γυρίσω στο χωριό μου».
Τον άλλο χρόνο, στο νοσοκομείο,
αμίλητος τον ουρανό κοιτούσε.
Εκάρφωνε πέρα, σ’ ένα σημείο,
το βλέμμα του νοσταλγικό και πράο,
σα να ’λεγε, σα να παρακαλούσε:
«Αφήστε με στο σπίτι μου να πάω».
Κι ο Μιχαλιός επέθανε στρατιώτης.
Τον ξεπροβόδισαν κάτι φαντάροι,
μαζί τους ο Μαρής κι ο Παναγιώτης.
Απάνω του σκεπάστηκεν ο λάκκος,
μα του άφησαν απέξω το ποδάρι:
Ήταν λίγο μακρύς ο φουκαράκος.
Μουσική:
Γιάννης Δρόλαπας
artrwork-οπτικοποίηση:
Θανάσης Πάνου
Video 3
«Ιδανικοί αυτόχειρες»
( Ελεγεία και Σάτιρες - 1927)
Γυρίζουν τὸ κλειδὶ στὴν πόρτα,
παίρνουν
τὰ παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ἥσυχα, κι
ἔπειτα
σέρνουν
γιὰ
τελευταία φορὰ τὰ βήματά
τους.
Ἦταν ἡ ζωή
τους, λένε, τραγῳδία.
Θεέ μου, τὸ φρικτὸ γέλιο τῶν ἀνθρώπων,
τὰ δάκρυα, ὁ ιδρώς, ἡ
νοσταλγία
τῶν οὐρανῶν, ἡ ἐρημιὰ τῶν τόπων.
Στέκονται στὸ
παράθυρο, κοιτᾶνε
τὰ δέντρα, τὰ παιδιά,
πέρα τὴ φύση,
τοὺς
μαρμαράδες ποὺ σφυροκοπᾶνε,
τὸν ἥλιο ποὺ γιὰ πάντα
θέλει δύσει.
Ὅλα τελείωσαν. Τὸ
σημείωμα νά το,
σύντομο, ἁπλό,
βαθύ, καθὼς ταιριάζει,
ἀδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
γιὰ κεῖνον ποὺ θὰ κλαίει
καὶ θὰ
διαβάζει.
Βλέπουν τὸν
καθρέφτη, βλέπουν τὴν ὥρα,
ρωτοῦν ἂν εἶναι
τρέλα τάχα ἢ λάθος,
«ὅλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πὼς θ᾿ ἀναβάλουν
βέβαιοι κατὰ βάθος.
Μουσική :
Γιάννης Δρόλαπας
…
οπτικοποίηση:
Θανάσης Πάνου
Video 4
\
«Το χιόνι»
Το μπερντέ παραμερίζοντας τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράγματα, δρόμους, σπίτια,
δένδρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα.
Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο
τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας, ψωμί λέει πως δεν
έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…
Έλα μέσα κοριτσάκι,
το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το
τζάκι!
video 5
«Θάλασσα»
(Ο
πόνος του ανθρώπου και τών πραμάτων - 1919 )
Τα σύννεφα γιγάντικα φαντάζουν κι ασημένια
στον μολυβένιο ουρανό
σαν τα χτυπά του ήλιου το φως' σαν τα χτυπά ο αγέρας
φεύγουνε πίσω απ' το βουνό.
Κι είναι θεριό η θάλασσα. Το παρδαλό της χρώμα
δίνει της - μπλάβο εκεί μακρυά,
πιο δώθε ανοιχτοπράσινο κι ακόμα δώθε γκρίζο-
κάποια παράξενη θωριά.
Τα κύματα τα πράσινα, τα γκρίζα και τα μπλάβα,
πέρα, απ' του πελάου τα φαρδιά,
τα φέρνει ρήγας ο βοριάς, μπατσίζουνε τα βράχια,
μπατσίζουνε την αμμουδιά.
Τις βάρκες τις ψαρόβαρκες ο φόβος κυβερνήτης
μες στο λιμάνι τις κρατεί'
μα η σκέψη μου όλο σέρνεται στα γαλανά τα πλάτια
μ' ένα χρυσόνειρο δετή.
Σα γλάρος μαυροφτέρουγος πετά η ψυχή μου, σμίγει
με την ψυχούλα του νερού
και τήνε πάει ο άνεμος και τήνε πάει το κύμα
κι είναι παιχνίδι του καιρού.
Κι ενώ πονώ τον πόνο σου και πάω προς το βυθό σου
και χάνομαι με τον αφρό,
ύστερα, στο γαλήνεμα, την ηλιακή χαρά σου,
θάλασσα, δεν θαν τη χαρώ.
Μουσική
Γιάννης
Δρόλαπας
Δεκέμβριος 2014
….
Οπτικοποίηση
Θανάσης
Πάνου
video 6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου