Συντάκτης:
eBooks4Greeks
Συγγραφέας:
Θανάσης Πάνου | Κατηγορία: ΠΟΙΗΣΗ
δημοσιεύθηκε:
22/05/2013
…Παρακολουθώντας
την δημιουργική πορεία του, θα του έλεγα παραφράζοντας λίγο, τα λόγια του
Παλαμά προς τον Σικελιανό: Ποιητή, πέρασε μπροστά να φωτίσεις το δρόμο, γιατί
εσύ είσαι το φως.
Το
ΦΩΣ αγαπητέ αναγνώστη, κατά την άποψη μου, είναι τίτλος τιμής, που μπορούν να
τον κατέχουν μόνο οι σεμνοί και συνεπείς, λόγου και έργου. Κι ο ποιητής με την
στάση του, έχει αποδείξει ότι είναι άξιος αυτής της τιμής.
Το
βιβλίο ποιημάτων ‘Φίλοι στα άχυρα’ του Θανάση Πάνου, είναι μια αληθινή
ακτινογραφία της πολιτείας και των λειτουργιών της, χωρίς ο ποιητής να
αποποιείται και των δικών του ευθυνών.
«Η
τέλεια στιγμή των ευθυνών», αναφέρει και προσπαθεί να αφυπνίσει συνειδήσεις. Κι
όταν ακούει τους πολίτες να μεμψιμοιρούν για την κακή τους τύχη, παρ’ όλο που
γνώριζαν ότι έρχεται ο κατακλυσμός αλλά δεν φρόντισαν να έχουν ξύλα για να
κατασκευάσουν την κιβωτό τους, βροντοφωνάζει με θυμό:
«Ποιος
τον άλωνε θα πρωτοπνίξει;»
Ο
κόσμος της ποίησης του Θανάση Πάνου είναι ο δικός μας κόσμος. Όπου η
διεισδυτική ματιά του ποιητή κάνει μια βαθιά και λεπτομερή παρατήρηση των
εσωλειτουργιών του πολίτη, σαν μέρος του συνόλου, που με το δέλεαρ της
‘κυριαρχίας’ που έντεχνα του πέρασαν, έγινε ο θηριοδαμαστής και με έκπληξη
συνειδητοποιεί, ότι το υπόλοιπο της ζωής του θα το περάσει μέσα στο κλουβί, με
τους λέοντες γύρωθε του χωρίς να έχει το δικαίωμα, ούτε ενός λεπτού στον
εφησυχασμό. Από τον φόβο των λεόντων.
Όμως
τα βαθύτερα νοήματα της ποίησης του Θανάση Πάνου είναι η λαχτάρα του να δει την
πολιτεία να γυρίζει στις πηγές του πολιτισμού που αναβλύζουν ήρεμες
επαναστατικές δυνάμεις, απαλλαγμένη από τους λέοντες που καταστρέφουν δομές και
αξίες.
Ένα
άλλο κυρίαρχο στοιχείο στην ποίηση του Θανάση Πάνου είναι η ανησυχία του για το
μέλλον των παιδιών.
…«Όταν
βλέπεις παιδιά / αποστεωμένα και χωρίς κραυγή/ είναι παιδιά που νοιώθουν τον
πόνο / κάθε ανάσα, κάθε αργό βήμα, / που ένα συγνώμη δεν αρκεί»… Οι κραυγές του
ποιητή, ποιόν αλήθεια απ όλους μας, θα συγκινήσει…
Αλέξανδρος
Πλάτων Δέλτα
Ποιητής
– Εικαστικός
…
Πειθάρχησε σε κύκλο
το άναρχο κοπάδι λεόντων
ο θηριοδαμαστής
και έκπληκτος συνειδητοποίησε,
ότι στο κέντρο ενός κύκλου
θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του.
ΠΟΡΕΙΕΣ ΖΩΗΣ
Μια άβυσσος γεμίζει σταδιακά με νερό.
Η άβυσσος γεμίζει, αλλά δεν ξεχειλίζει.
Παραδίπλα, Ένας βαλτώδης νερόλακκος Σημαίνει
κίνδυνο.
Στη μέση Ο άνθρωπος βαδίζει σύμφωνα με το είδος
του.
Η εικόνα της αβύσσου και του νερόλακκου
Επαναλαμβάνεται σε όλες τις πορείες της ζωής.
Ο καθένας μέσα σε αυτή την επανάληψη
Με μικρές αποφάσεις συμπληρώνει
Την προοπτική της
διαφυγής του.
Μερικοί μένουν εγκλωβισμένοι Μέσα σε νερόλακκους
Ή σε φράκτες φτιαγμένους από τα δικά τους
αγκάθια.
Άλλοι κρέμονται ανήμποροι σε χάσματα.
Όλοι θέλουν ένα πέρασμα
ή πιο απλά περιμένουν
να ανοίξει Ο δρόμος μόνος του
ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ
Όταν κατοικείς σε μια ανυπαρξία
χρησιμοποιείς την φαντασία για να φτιάξεις ένα
χώρο με μορφές
. ολοκληρώνεις έτσι τις παραβιάσεις του μοναχικού.
Ίσως αυτή να είναι η μοίρα που στο χώρο των
μορφών σε γυροφέρνει,
φάντασμα του εαυτού σου,
ταξιδευτή κυμαινόμενο στο πουθενά,
ή σε ένα τραγούδι
που κάποιος κάποτε σε μια άλλη ανυπαρξία
μπορεί να σε τραγουδήσει.
ΚΑΒΟΥΚΙ
Όποιοι κυνηγούν την ζωή μια χελώνα κυνηγούν.
Γεννιούνται βιαστικά τρέχουν και τρέχουν
και όλο επιταχύνουν και γίνεται τόση η ταχύτητα
που την χελώνα ξεπερνούν.
Αφήνουν πίσω τους το μυστικό της ήρεμης ζωής
που στο καβούκι της χελώνας είναι χαραγμένο
Δέηση α΄
« Προϊούσης δε της ζωής
Προήγετο ήχος Και φωνή εκ του μέγα Ανεώχθη
Ενυδατώνουσα Ιερατεία Ιδιαιτέρως εύφλεκτα
Εις εξομολογήσεις τύψεων Δια όλους τους θνητούς »
ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ
Η καρδιά του σκότους είναι η φρίκη.
Η λεία της φρίκης είναι οι κραυγές
οι ρουφηγμένες από την δύναμη του σκότους.
Όταν βλέπεις παιδιά αποστεωμένα και χωρίς κραυγή
είναι παιδιά που νοιώθουν τον πόνο κάθε ανάσα,
κάθε αργό βήμα, που ένα συγνώμη δεν αρκεί,
ούτε μια αγκαλιά,
τότε να μασάς καλά την τροφή σου,
να μετράς μια-μια τις γουλιές σου,
την ίδια ώρα παιδιά εξαγνίζονται
μέσα στον πόνο
\
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου