Film Noir at it's finest... in my opinion. 1950's
"Gun Crazy" with John Dall and Peggy Cummins.
Υπ’ όψιν κ. Χάντιγκτον:
ζούμε μια σύγκρουση πολιτισμών ή μήπως βαρβαροτήτων;
«Η χρήση βίας είναι πολύ φτωχή λύση για κάθε
πρόβλημα.
Γενικώς,
χρησιμοποιείται μόνο από μικρά παιδιά και μεγάλα έθνη»
Φρίντμαν Ντ.
Στην Αρχαία Ελλάδα, η ηθικό-ιδεολογική και
φιλοσοφική θεώρηση για την εξουσία παρουσίαζε ξεκάθαρα τα πράγματα ακόμα και
μέσα από την μυθολογία. Η βία είναι πρόσωπο, η ποίηση της υπέρτατης δύναμης,
κόρη του Πάλλοντα και αδελφή του Ζήλου, της Νίκης και του Κράτους. Την τιμούσε
ιδιαίτερα ο Δίας που την είχε κοντά του. Καθώς και τον αδελφό της, Κράτος,
(προσωποποίηση της δύναμης της κυριαρχίας). Το κράτος και η βία (η οποία είναι
βουβό πρόσωπο) παρακολουθούν ως εκπρόσωποι του Δία, το κάρφωμα του Προμηθέα
στον Καύκασο (Προμηθέας δεσμώτης-Αισχύλου). Στον Ακροκόρινθο η βία λατρευόταν
στο ίδιο ιερό μαζί με την Aνάγκη, αδελφή της Δίκης, γυναίκα του Δημιουργού και
μητέρα της Ειμαρμένης.
Σήμερα η γερακοφωλιά της εξουσίας με το φετίχ της
τρομολογνείας προσφέρει απλόχερα την προστασία ή την ελπίδα διεξόδου από τις
φοβίες της βίας και των κοινωνικών προβλημάτων, που η ίδια αναπαράγει.
Σε αντίθεση με τον δημιουργικό συμβολισμό της
μυθολογίας, αλλά και των εθίμων της λαϊκής παράδοσης, το σημερινό αειθαλές
φασιστικό πρόσωπο, «οικείο» και φιλόστοργο, χειραγωγεί, ετεροκατευθύνει και
ιδιωτικοποιεί την ελπίδα για το παρόν και το αύριο, σπέρνοντας «ζιζάνια
βλαβερά» και στον κοινωνικό μεσαίωνα που βυθιζόμαστε.
οταν αποκαλείς τον εαυτό σου Ινδό, μουσουλμάνο,
χριστιανό, ευρωπαίο
ή ο,τιδήποτε άλλο, υιοθετείς τη βία.
Καταλαβαίνεις το
γιατί;
Γιατί διαχωρίζεις τον εαυτό σου από την υπόλοιπη ανθρωπότητα,
Κι ο
διαχωρισμός για λόγους πίστης, εθνικότητας ή παράδοσης, γεννά τη βία
Κρισναμούρτι
ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Η επιλογή μιας
κατεύθυνσης συνεπάγεται τον αποκλεισμό κάποιων άλλων κατευθύνσεων και ο
αποκλεισμός αυτός, σημαίνει ότι οι άλλες προοπτικές χάνουν το δικαίωμα να
επηρεάσουν τις δράσεις και την πορεία στη ζωή.
Ο αριστοκράτης, ο ιεράρχης, ο αξιωματικός και ο
ηγέτης, αυτά τα ετεροερωτικά όντα σε διδάσκουν από παιδί την κίνηση με ένα
κοινό ρυθμό , ένα ρυθμό μινιμαλιστικό που νανουρίζει τα συναισθήματα πάνω στην
αναζήτηση της άξιας προσωπικής καριέρας.
Ο «φυσιολογικός» άνθρωπος ακολουθεί τις γενικές
κατευθύνσεις, τα μεγάλα γεφύρια, απαλλάσσοντας τον εαυτό του από την ευθύνη
αυτής της επιλογής. Αυτές οι τεράστιες γέφυρες συντρίβουν και τσακίζουν την κατανόηση
της πορείας, το ύψος το βάθος της και το όραμα της ομορφιάς της.
Το οργιαστικό χάος των επιλογών που προσφέρει η
ελευθερία της νόησης συρρικνώνεται στις διαστάσεις μιας γέφυρας που καθησυχάζει
πάνω από το ποτάμι που καλεί γυμνός από την κοινή καθοδήγηση να βουτήξεις και
να κολυμπήσεις.
Ο Άνθρωπος όμως που παίρνει τους «πίσω δρόμους», τα
σοκάκια, αυτός που δεν αντέχει τις μεγάλες γέφυρες της μάζας, είναι αυτός που
εκπληρώνει τις βαθύτερες ανάγκες του όντος για εξερεύνηση σε νέους δρόμους.
Είτε είναι ποιητής που ‘διαβάζει’ αρχέτυπες εικόνες
του συλλογικού ασυνείδητου, είτε καλλιτέχνης, είτε πολιτικοποιημένο άτομο,
αυτός αποτελεί την ελπίδα να μετουσιώσει τη μοίρα της ανθρωπότητας που συνεχώς
βαλτώνει στις γέφυρες κοινής κατεύθυνσης και στην στασιμότητα που επιδιώκει η
εξουσία του κάθε κατεστημένου.
Ένας άνθρωπος που λαχταράει τους πίσω δρόμους είναι
οι χίλιες φωνές που ξεπηδούν σαν την Παλλάδα Αθηνά από τη κεφαλή του Δία.
Με μια φιλική κουβέντα κι ένα όπλο
μπορείς να πετύχεις πολύ περισσότερα
απ' ό,τι με
μια φιλική κουβέντα μόνο
Καπόνε Αλ
"MONEY"
Video
art by Thanasis Panou
This
paper power called money.
Some
sell their very souls
while
others their body, backs, or brains...
CRISIS!
Like
PLAGUES, NATURAL DISASTERS,
CELEBRITY CONTROVERSY...
Τι αναζητούμε όμως σήμερα με τις γενικευτικές
προτάσεις όταν χάθηκε η νομοτελειακή σιγουριά των θεωρητικών κατασκευών;
Μια πλειάδα πραγμάτων. Εντοπισμό αιτιών, ερμηνεία
φαινομένων, διερεύνηση καταστάσεων, προσδιορισμό τύπων, συσχέτιση δυνάμεων,
ανάλυση σχέσεων, επαλήθευση ισχυρισμών, συνδυασμό κατηγοριών, αποκάλυψη
προσώπων, επισήμανση συμπτωμάτων, συνάρτηση γεγονότων, κλπ. Επιχειρούμε και
σήμερα, να κατανοήσουμε τις ταχύρυθμες αλλαγές με μια απόπειρα θεωρητικού
επαναπροσδιορισμού του κόσμου , που στοχεύει στη δυνατότητα εξήγησης και
κατανόησης του.
Παράλληλα, ο γραπτός λόγος αποτελεί από μία άποψη
και μια θεωρία πάνω στην παγκόσμια πολιτιστική βάση , τον ποιητικό καθρέπτη για
την αυτό-ανάλυσή μας , το έσχατο μέσο για τον προσδιορισμό αλλά και την ελπίδα
για την διεύρυνση των ορίων των πνευματικών δυνατοτήτων μας, όσο και απαισιόδοξα
και αν είναι τα μηνύματα …
Υπ’ όψιν κ. Χάντιγκτον:
ζούμε μια σύγκρουση πολιτισμών ή μήπως
βαρβαροτήτων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου