Vamos!! What A Wonderful World

video

Σαν σήμερα …υπενθυμίζει το fb πριν πέντε χρόνια, τέσσερα…τρία…

δεν χρειάζεται… με εκλεκτούς φίλους κάθε μέρα στο πλανητικό χωριό χωρίς σύνορα.

Αφιερωμένο από φίλους σε όλους τους φίλους αυτό το πρώτο κομμάτι από το βίντεο «Yes, my friend , What A Wonderful World»

Έτσι o μουσικός φωνάζει ότι η επόμενη επανάσταση θα είναι πολιτισμική.

Μιλάω για αληθινή επανάσταση, όχι για αλλαγή καρέκλας.

Οι σφαίρες τις όποιον χτυπούν θα ζωντανεύει.

…

Όταν η Ελλάδα ήταν εγκλωβισμένη στο ψευδές δίλλημα «ναι ή όχι» στο μνημόνιο, το πιο αισιόδοξο μήνυμα που πήρα ήταν όχι από τη δική μας μαχητική διάθεση ή τις προτάσεις των πολιτικών, αλλά από τα άμεσα μηνύματα συμπαράστασης από φίλους μουσικούς και καλλιτέχνες. Στο Athens Art International Arts Festival (Oropos/Greece 2015) στο οποίο συμμετείχα οι καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο δημιουργήσαν εκδηλώσεις προβάλλοντας την κατάσταση που είμαστε. Σε προσωπικό επίπεδο, πρώτος από την Βραζιλία ο Edu Marck Marchiori, φίλος ψυχής μουσικός, με αιφνιδίασε θετικά τόσο για την ενημέρωση που είχε όσο και για την αλληλεγγύη που μου μετέφερε. Αντίστοιχα ο M r. Antonio Cordones από την Ισπανία παλιά καραβάνα των κρουστών και αυτός μου δήλωσε αλληλέγγυος - οργισμένος μαχητής- συμπορευτής. Ο Olalekan Oduntan μουσικός, ποιητής και συγγραφέας, αγωνιστής για τα ανθρώπινα δικαιωματα από την Αφρική από την πρώτη στιγμή μου τόνισε ότι ο αγώνας μας δεν έχει σύνορα. Πρόκειται για μια μάχη του πολιτισμένου ανθρώπου έναντι των βαρβάρων που ελέγχουν την παγκόσμια αγορά και ως άπληστα τέρατα μας βιάζουν καθημερινά και πλέον απροκάλυπτα.

Sweet Home Chicago

But I'm cryin' hey baby, Honey don't you want to go

Back to the land of California, to my sweet home Chicago

Το Sweet Home Chicago " είναι ένα τραγούδι – πρότυπο που καταγράφηκε για πρώτη φορά από τον Robert Johnson το 1936. Το τραγούδι αυτό είναι ένας ύμνος για την πόλη του Σικάγο, αλλά αποτελεί και ένα διεθνές σύμβολό της μετανάστευσης. Γιαυτό το λόγο Το βίντεο αυτό που είναι αφιερωμένο στους φίλους μουσικής, ξεκινά με την μπάντα του Edu Marck Marchiori & ON THE STREET JAZZ BAND που παίζει αυθεντικά το Sweet Home Chicago στον δρόμο. Η γραμμή "πίσω στη γη της Καλιφόρνιας" αλλάζει από τον μουσικό σε όλα τα μέρη του πλανήτη σε "πίσω στην ίδια πόλη του», και έτσι η γραμμή «Πάω στην Καλιφόρνια" γίνεται και στην δική μου μπάντα "Πάω πίσω στη Κορινθία» όταν παίζαμε το ίδιο αυτό κομμάτι. Η συμβολική ερμηνεία είναι ότι η Johnson κάνει μια μεταφορική περιγραφή του παραδείσου που συνδυάζει στοιχεία της αμερικανικής βόρειας και δυτικής πλευράς, μακριά από το ρατσισμό και τη φτώχεια που ήταν εγγενείς στο Δέλτα του Μισισιπή του 1936. Σήμερα τι έχει αλλάξει;

Ενώ πριν έντεκα εκατομμύρια χρόνια περίπου, ένας πίθηκος που ονομαζόταν Ραμαπίθηκος ανέπτυξε την ικανότητα να στέκεται όρθιος και άρχισε να προτιμάει το έδαφος από τα δένδρα, εμείς οι σύγχρονοι το προχωρήσαμε ακόμη πιο πέρα ή μάλλον πιο κάτω, σκάβοντας και κατοικώντας φοβισμένοι στον ίδιο μας τον τάφο εν ζωή. Συμβαίνουν τέρατα που τα γεννήσαμε από την απληστία μας και μιλάμε όλοι για την επανάστασή μας σα να είναι πόλεμος απέναντι σε ορατό ξένο εχθρό. Ο μπαμπούλας όμως αυτός τρέφεται από τις σάρκες μας με το βόλεμα της άγνοιας μας. Και όπως έλεγε ο Αρχαίος: «Κύκλωπα αφού έφαγες από τις σάρκες μας, πιες τώρα κρασί από το αίμα των παιδιών μας»

Η παγκοσμιοποίηση ως οικονομικό γεγονός, ανταγωνισμός δηλαδή σε όλα τα επίπεδα, γιγαντώθηκε ως τέρας και κατασπαράζει ανθρώπους ιδεολογίες και αξίες και αχόρταγο ως είναι καταπίνει αέρα, γη και θάλασσα.

Η μεφιστοφελική διαστρέβλωση της λογικής σε παραλογισμό, της ομορφιάς σε ασχήμια, με έναν τόσο εξοργιστικό τρόπο ώστε ο παραλογισμός να βγάζει σχεδόν νόημα και η ασχήμια να έχει μια προκλητική ομορφιά –είναι ένα δημιουργικό επίτευγμα που «δεν έχει φτάσει σε τόσο ακραίες εκδηλώσεις στην ιστορία του ανθρωπίνου πολιτισμού, αν και δεν είναι τίποτε καινούργιο σαν αρχή» όπως διαπίστωνε ο Jung. Το πλανητικό χωριό γη όμως δεν παράγει και καταναλώνει μόνο. Οι κάτοικοί του με το Αλφάβητο της μουσικής και της τέχνης βγάζουν τη γλώσσα καθημερινά στο μέγα νομισματοκοπείο της Βαβέλ. Έτσι η αισιόδοξη φωνή φωνάζει ότι η επόμενη επανάσταση θα είναι πολιτισμική. Μιλάω για αληθινή επανάσταση, όχι για αλλαγή καρέκλας. Οι σφαίρες τις όποιον χτυπούν θα ζωντανεύει.

Η άνοιξη των ανυπότακτων έχει έρθει. Η πόρτα για άλλη μια φορά είναι σαπισμένη.

Η ολοκλήρωση του οικονομισμού, της καζινοοικονομίας, του «παγκόσμιου» ανθρώπου, δηλαδή του υπανθρώπου, άδειου από πολιτισμό, από νόημα και ανθρωπιστικές αξίες, καταδεικνύουν την παγκοσμιοποίηση ως θνησιγενή. Η ελεύθερη σκέψη αντιτείνει προτάσεις πολιτισμού για να ξεφύγουμε από τον έλεγχο του πνεύματος από την κυριαρχία του οικονομισμού και την τυραννία της παγκοσμιοποίησης.

Φωτίζει μια παλιά δημοκρατική αρχή :

Οι πολίτες προτιμούν την γλώσσα της μουσικής και όποιος την κοινωνεί μιλάει σε χίλιες γλώσσες. Ο Θεός της μουσικής δεν θέλει «πιστούς» αλλά αποκλειστικά ελεύθερους δημιουργούς. Δημιουργούς που δεν θα δεσμεύονται από καμιά παραδοχή και δεν θα εμποδίζονται από καμιά καθιερωμένη «αλήθεια»

…

Αφιερωμένο από φίλους σε όλους τους φίλους