«Της
προσμονής»
Αυτή η γυναίκα που τίκτει έρωτα,
με χέρια ανοικτά να προσμένουν,
φλόγα στο σκοτάδι κυρίαρχη,
χέρια ανυψούμενα που καλούν ηδονή,
μια πύλη ορθάνοικτη που ανοίγει
περάσματα,
αυτή η γυναίκα από διαφανές κρύσταλλο,
τα σωθικά της προσμονής ανοίγει
διάπλατα,
ένα μαλακό άγαλμα είναι,
που αναπαριστά την θεϊκή πλάση της
σάρκας,
Γέννηση, ζωή, θάνατος,
όλα τα εμπεριέχει, τα εκπνέει και τα
ανατρέπει
τα διαπερνά τα υψώνει και τα
διασπείρει
και όλα μέσα στο είναι μου
σηματοδοτεί
στην ακατάληπτη του έρωτα προσμονή.
ΙΙ.
Ευκολότερα αστραπή να πιάσω,
ευκολότερη αυτή καθαυτή και η ανάσταση,
παρά η προστακτική της έλευσης,
η προσμονή σε τροχιά αγρυπνίας
της μάγισσας γυναίκας αράχνης
λείψανο και απομεινάρη του κάθε έρωτα,
της απολύτρωσης της κάθε αναίτιας νύχτας.
ΙΙΙ.
…
φυλακισμένος στη ματιά σου
Αγαπημένη μου…
η φωτιά που άγγιξα
δροσερό νερό ήταν
και χωρίς αίμα και πόνο
το μαχαίρι που μου έμπηξαν.
Ο χρόνος μακριά σου
κυλάει ρυάκι κατακόκκινο.
Κολύμπησα
στους χτύπους της καρδιάς σου
και η ματιά σου,
αχ αυτή η ματιά σου…
με στοίχειωσε αγαπημένη,
έγινα το φάντασμα θεού
που αναρτά στα πόδια σου
όλες τις διαδρομές μου.
Θεός φωτιάς μέσα στα μάτια σου
εγκλωβισμένος
Αδιέξοδο χωρίς επιστροφή…
ΙΙΙΙ.
Ω! Μορφέα…
Το χνώτο της ζητώ
και κρύο χνώτο
της νυχτιάς φυσά…
και όπως πέφτει το φύλο
όπως πέφτουν τα φτερά
άλλο δεν έχω παρά
στο ψυγείο να καταλύσω
μες τον πάγο που συντηρεί
την καραμελωμένη μυρωδιά της
στις τηγανίτες που ποθούσε.
Μέσα σε μια ερωτική καταδίωξη
του Αρισταίου του βοσκού,
τότε σε είδα να εμφανίζεσαι… γάτα
σιάζοντας πονηρά τη ρόμπα σου
σημαίνοντας συναγερμό
αναθάρρεψα και εγώ
και με ξεδιάντροπα πιρούνια
από τα σεντόνια του πάθους βγαλμένα
σε κάρφωσα με χρυσά καρφιά
ηλιακή γύμνια άνευ οίκτου
που ξεροψήνεται στο ταψί κρεβάτι.
VIDEO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου