ΤΟ ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΟ ΒΑΡΟΣ

Κάποτε ένα άλογο - παιδί που ζούσε ελεύθερο σε μια κοιλάδα μακριά από ανθρώπους-τους έβλεπε μόνο από μακριά κρυμμένους να το φωτογραφίζουν- ρώτησε τον πατέρα του :

-Πατέρα γιατί βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο μου όλο και πιο έντονα ένα μεγάλο βάρος να με πλακώνει;

-Μεγαλώνεις παιδί μου, μεγαλώνεις. Και άλλοι στην ηλικία σου βλέπανε το ίδιο βάρος να τους πλακώνει.

-Μα πατέρα, κάθε βράδυ το βάρος γίνεται και πιο αβάστακτο. Θα έρθει μια μέρα φοβάμαι, που δεν θα μπορώ να σηκωθώ.

Τα χρόνια πέρναγαν και το βάρος αυτό επέμενε τόσο πολύ να σκαρφαλώνει στη πλάτη του ώσπου τελικά πήρε σάρκα και οστά του φόρεσε μια σέλα και έγινε άνθρωπος καβαλάρης.

Από τότε έχασε την κοιλάδα του  άρχισε να οργώνει, να τρέχει σε μάχες, σε ιπποδρόμους, να κουβαλά στη πλάτη του σιδερένιες πανοπλίες και ως επιβήτορας επιλεκτικά να ζευγαρώνει. 

Έγινε από ένα ζώο ελεύθερο και περήφανο, που χαρμόσυνα κάλπαζε με αρμονία και χάρη. ζώο πεταλωμένο και με σέλα στη πλάτη πλουμιστή που ο άνθρωπος με χαλινάρια διαφεντεύει.

 Από άνεμος και αστραπή μέσα στη φύση έγινε όπως ένα δυσκίνητο ντουβάρι μόνο και μόνο για  τη μεταφορά του αμαξηλάτη τα εγωιστικά τα θέλω.

Από Κένταυρος περήφανος έγινε άλογο αίφνης τόσο κοντό με πεταλωμένα  πόδια που σαν τον Σίσυφο  ανηφορίζει μόνιμα σε όλες τις ανθρώπινες τις αυταπάτες. Παρολαυτά άλλο κανένα ον δεν αγάπησε ανιδιοτελώς τόσο το βάρος του.

 Ο Βουκεφάλας και ο Πόδαγρος είναι φωτεινά παραδείγματα της ανιδιοτελούς αγάπης για τον άνθρωπο ιππέα.   

                                                                                                                  

Γι αυτό ο άνθρωπος είναι το πιο άσχημο βάρος πάνω στη γη, στη φύση και όλων των αδέσποτων όντων βάρος αυταρχικό που την ελευθερία τους φθονεί, θρασύς ψεύτης μέσα σε καλογυαλισμένη πανοπλία ιππότη που τάχα μάχεται για δίκαια και ιδανικά. 

video