ΤΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ «ΕUROPE»

Το υποβρύχιο πάντα στα όνειρα μου ήταν ένας δράκος θαλάσσης. 

Όταν καταϊδρωμένος ονειρευόμουνπνιγμούς και καταδύσεις στα προβλήματα το υποβρύχιο ποτέ δεν ήρθε απρόσκοπτα βοήθεια να προσφέρει αν και ακόμα το όνομα του σε μένα το οφείλει. Απλά δίπλα μου ακολουθούσε την κατάδυσή μου , καταγραφέας ψυχρός της έντασης στο πρόσωπό μου. Και όσο βυθιζόμουν και όσο τα πνευμόνια υπόφεραν, αυτό, ψάρι σιδερένιο, ένας πονηρός καρχαρίας μόνιμα ήτανε με το όνομα «Europe» που μέτραγε σαρδόνια τις φυσαλίδες οξυγόνου μου. 

Κι όσο και αν έλπιζα στη συμπόνια των πολεμιστών που το κατοικούσαν στον ίδιο χώρο της Ευρώπης που εγώ γέννησα, κι όσο και αν απέλπιδα του έδειχνα ότι αν και μεσογειακό ψάρι δεν είμαι, ότι λατρεύω το νερό αλλά ψαριού ανάσα δεν έχω, αυτό απλά ατάραχα παρακολουθούσε. Και σε κάθε όνειρο, πριν την τελική ανάσα, πριν τον πνιγμό στου Ποσειδωνα το υγρό κρεβάτι, καταγραφέας έστεκε ψυχρός τις αντοχές μου να μετράει. 

Πρέπει να το πάρω απόφαση και εγώ μετά από τόσα χρόνια μοναχικών πνιγμών, 

πως σωσίβια δεν υπάρχουν πουθενά και λέπια και γοργόνας ουρά ας βγάλω

 ή να το γράψω μόνιμα στου μπουρλοτιέρη Κανάρη του πάππου μου

 τα αρχέγονα αρχίδια της φυλής μου …

Και η Ευρώπη… 

άρτος περισυλλογής 

στου ναού τον προαύλιο χώρο

 και στο απλωμένο χέρι της

 μελανιασμένη μπαγιάτικη η ανθρωπιά,

 γυμνός επαίτης ενός πολιτισμού 

που σάπια τα κλωνάρια του απλώνει

 να κρύψει των αποδημητικών

 τις νεκροφωλιές.

video