Ο
ανταγωνιστικός χαρακτήρας που ευαγγελίστηκε από τα πρώτα χρόνια η καπιταλιστική άνοιξη εξίσωσε με δολώματα μαζικής κατανάλωσης
ανθρώπους και ποντίκια…απλά τα βασιλικά ποντίκια χορτάτα πάντα είχαν την πολυτέλεια
να αναμένουν τα μικρά ποντίκια να πέσουν στην παγίδα. Απλά και σταράτα…γεμάτοι
δολώματα είμαστε… εθνικιστικά, ταξικά, αθλητικά, φιλανθρωπικά, πολιτιστικά…μπορείς
φυσικά να προσθέσεις και άλλα και εσύ …δύσκολο είναι να αφαιρέσεις αν Μίκυ
Μάους, το παιδί του Ντίσνεϊ δεν έχεις γίνει…
…
Και
ο ποιητής; ποντικός πανεπιστήμονας της ερωτικής μορφής; Ίσως την παγκόσμια μέρα
της ποίησης μπορέσει να επαναπροσδιορίσει μέσα από τις νευρωτικές εμμονές της ανεκπλήρωτης
ηδονής, το ψυχικό ραντάρ της κοινωνικής
ευαισθησίας, το ανθρωπιστικό περιεχόμενο του γενοτύπου της φυλής του. O
ποιητής -όχι ο γράφων ποιήματα-ο ποιητής αυτός που
έχει πρώτος απορρίψει τον εαυτό του και χαστουκίζει ανελλιπώς το εγώ του για να
αιματώσει τον εγκέφαλο. Ακόμη και ο πιστότερος αναγνώστης του, αυτή την
εορταστική μέρα πρέπει να τον χαστουκίζει και αυτός συνέχεια. Να μην τον γλύφει,
απλά να του κλείσει πονηρά το μάτι και να του ψελλίζει ερωτικά: «θα χαρώ πολύ όταν
τελειώσει και αυτό το μονόφθαλμο ποίημα σας»
ή: « η όρασή σας είναι ελλιπής και γιαυτό σας δικαιολογώ και αναμένω υπομονετικά
το μέγα ποίημα σας, την επόμενη εορταστική μέρα της ποίησης» ή ο πιο φανατικός που πιστεύει στην περιγραφή των τοπίων της ψυχής
που αναμένει να προσφέρετε : «Δώσε μου έστω σήμερα εικόνες από άχρονες εποχές
και Κορσικανός ληστής γίνε ποιητή μου ή κοίταξε μέσα μου με τη ματιά ενός μικρού
πουλιού και την ερωτική δύναμη του ταύρου, κόψε την ανάσα μου, ξεχείλισε ηδονή»
ή εν χορώ όλοι μαζί: «μια κρυφή εκσπερμάτωση αναμένουμε, πλατωνική φυσικά, δια του λόγου σου την
ευδαιμονία» Άλλωστε με αγωνία αναμένει αυτή τη μέρα και το εκδοτικό κατεστημένο
που ως ερωμένη κολοδακτυλιάζει κάτω από το συμβόλαιο, αλλά …ok…γλυκά και μαλακά με το
μικρό δαχτυλάκι, χαρά και γιορτή άλλωστε είναι …
…
ΑΘ.
ΖΗΝΩΝ
video
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου