Ο
ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ
Όταν
ξύπνησε ένοιωσε άρρωστος όσο ποτέ.
Τώρα πια , δεν είναι παρά ένα ανθρωπάκι ελάχιστο,
ένα μυρμήγκι θιγμένο από την κατάντια του
που προσπαθεί να τακτοποιήσει τα κομμάτια του
μαζί με τα κομμάτια από τις χαμένες ελπίδες του.
Φόρεσε
τη μάσκα της αυτοπεποίθησης
σε μια τελευταία προσπάθεια
να πείσει τον εαυτό του ότι έφτασε η ώρα της εξόδου
από το μάρσιπο της καθημερινότητας.
Όταν ο
παγωμένος αέρας τον χτύπησε στο πρόσωπο ,
κοίταξε ψηλά και πέταξε τη μάσκα.
Κοίταξε την σοφία της αρχέγονης σκέψης
πάνω στο Όλυμπο.
Ο
θρόνος του Δία
φώτιζε την εσθήτα της
επανάσταση
και η ανάγνωση της μνήμης
θέριεψε
την αρχαία πραγμάτωση.
Κάθησε
στον πιο άβολο πετρόλιθο
και κοίταξε την νοητή διαδρομή
την αφετηρία της, που είχε ξεχασμένη.
Άνοιξε
με δίψα τα απόρρητα των απορρήτων
που κατοικούν στο Ολύμπιο βουνό ,
εκεί
που υπάρχει μια πέτρα
κάτω από μια άλλη πέτρα
που την δια λόγου λύτρωση καλά κρατά ,
καλώντας για την εκταφή
ή την δια της γνώσης ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου