Ο «ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ» ΤΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ.

«Η Χιονάτη δεν θα δαγκώσει το μήλο»

Στα λεξικά των αρχών του 20ου αιώνα δεν ανευρίσκεται η λέξη «αισθητικός». Το επάγγελμα αυτό όπως και το ινστιτούτο ομορφιάς αποτελούν καινοτομίες των αρχών του 20ου αιώνα. Η Helena RRubinstein, ταξιδεύοντας μεταξύ Ευρώπης και Αυστραλίας, δημιούργησε μια κρέμα προσώπου και στη συνέχεια σειρά προϊόντων ομορφιάς για το πρόσωπο και το σώμα. Τα ινστιτούτα αισθητικής που ίδρυσε στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στις ΗΠΑ εγκαινίασαν από τη δεκαετία του 1910 ένα διεθνές πρότυπο το οποίο θα μαζικοποιηθεί τις επόμενες δεκαετίες.

Η αγορά αυτή της ομορφιάς θα διευρυνθεί με τη διαφήμιση και τα γυναικεία περιοδικά, όπου θα διατυπώνεται και θα διαδίδεται ο κανόνας ομορφιάς της κάθε εποχής.

Η ανάγνωση του γυναικείου τύπου, δείχνει τη συνεχή τάση εξαΰλωσης της γυναικείας σιλουέτας που παραπέμπει στο γράμμα «Ι» , ενώ ταυτόχρονα ενισχύεται ο ερωτισμός και η ομορφιά γίνεται όλο και περισσότερο προκλητική.

Με την εφεύρεση του κινηματογράφου κατασκευάζεται ένας καινούργιος κόσμος ηρώων και προτύπων. Η «Βιομηχανία των ονείρων» του Χόλυγουντ παράγει μια σειρά σταρ, βεντέτες, μορφές παραδειγματικές που λειτουργούν ως πρότυπα.  Η «φωτογένεια» είναι τώρα σημαντική παράμετρος της ομορφιάς ενώ η σωματική αισθητική ανανεώνεται μέσα από τον τρόπο που δείχνουμε και κινηματογραφούμε το σώμα και το πρόσωπο. Μέσα στη δεκαετία του ΄20 εξάλλου εμφανίζεται η νέα μόδα των διαγωνισμών ομορφιάς (καλλιστείων) με πολλές «Μις» να συνωστίζονται στην εφήμερη δημοσιότητα.

Η καθηγήτρια Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Χριστίνα Κουλούρη, χαρακτηριστικά τονίζει για τις τάσεις που κυριαρχούν σήμερα:

Η ομορφιά δεν είναι ένα κληρονομικό προνόμιο , μπορεί να κατακτηθεί, μαζικοποιείται, εκδημοκρατίζεται και όλοι έχουν την δυνατότητα να την κατακτήσουν.

Οι στατιστικές στην αγορά των καλλυντικών μας αποκαλύπτουν ότι δεν είναι πλέον προνόμιο μιας κοινωνικής τάξης, ενώ η πλαστική χειρουργική προσφέρει «ομορφιά για όλους» και καταργεί την ομορφιά ως αποκλειστικό προνόμιο της φύσης.

Η ομορφιά επεκτείνεται πλέον σε μεγαλύτερες ηλικίες , μέσω των αντί-γηραντικών προϊόντων -και στο αντρικό φύλο με τις σειρές καλλυντικών για άνδρες. Η ευθεία σύνδεση ομορφιάς και νεότητας διαταράσσεται, η ομορφιά γίνεται προσιτή και ο καθρέπτης επιβεβαιώνει την ιδιαίτερη επένδυση στην εξατομικευμένη εικόνα της.

Δώσαμε την ευκαιρία μέσα στην αυτάρεσκη πορεία μας, τόσο στους αλλοδαπούς βασιλείς να αποπειραθούν να χτίσουν τα ανάκτορά τους πάνω στην Ακρόπολη, όσο και στους απογόνους τους να παίζουν με τα ίδια τα εθνικά σύμβολα. Ελικόπτερα βοήθειας της κ. Μέρκελ πάνω από την Ακρόπολη, η Αφροδίτη της Μήλου να ζητιανεύει και οι κυβερνώντες να χαίρονται που δανειστήκαμε από το ΔΝΤ το νόμισμα για το βαρκάρη.

Οι ιστορικοί κύκλοι, μας αποκαλύπτουν περίτρανα, την επανάληψη της αυτοχειρίας μας. Το δυστύχημα της διαδρομής μας διδάσκει ότι φωνάζουμε στις διαδηλώσεις και στο μηντιακό Λεβιάθαν, αλλά δεν τιμωρούμε τους εκπροσώπους-προδότες-που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού. Το έλλειμμα της αντιπροσώπευσης μας, έγινε εξόχως τοξικό και ως περιττό έξοδο πρέπει να σβήσει. Και ο απλός Έλληνας σήμερα, περισσότερο από ποτέ, προδομένος, πουλημένος, καταπληγωμένος δέχεται μέσα στο σπίτι του ύβρεις από έναν βοεβόδα «μη με ακουμπάς βρωμιάρη Έλληνα». Αυτό πλέον δεν είναι εγκλωβισμός σε ψυχικά αδιέξοδα που αλλοτριώνουν