Το φαλοπίστολο

Το φυσικό βασίλειο όπως διαθέτει εκατομμύρια είδη οργανισμών έτσι διαθέτει και μεγάλη ποικιλία από μαλάκες. Στο πάνθεον των αρχιμαλάκων είναι αναμφίβολα οι οπλοφορούντες.

Η έννοια δηλαδή οπλοφορώ και ο ορισμός του μαλάκα είναι συνώνυμες. Η ζωή για το μόνιμο κάτοχό του όπλου, είναι μια φούσκα αέρα με υπόνοιες οξυγόνου, που σέρνει μέσα της το τίποτα. Όταν χώνει ο βλάκας το δάχτυλό του στη σκανδάλη δεν αφαιρεί απλά το ελάχιστο οξυγόνο της ζωής, αλλά με το κάθε Μπαμ, έχει την ψευδαίσθηση της γρήγορης και εύκολης εκσπερμάτωσης, μιας και ως γνωστόν ο κάθε μαλάκας μόνο εκεί με το μυαλό του στοχεύει.

 Με την ποσοτική λογική όμως δεν φτάνει ποτέ στην κορύφωση και γιαυτό συνεχίζει τα Μπαμ προς κάθε κατεύθυνση ώσπου να συναντηθεί με άλλο μαλάκα και να μετρήσουνε τις κάνες τους. Αυτό ίσως δεν είναι το μέγιστο κακό, μιας και το παίξιμο είναι αναφαίρετο δικαίωμα.

Το κακό όμως είναι πως υπάρχουν ένα σωρό ανέραστοι πιστολέρο που ανεγκέφαλα σκουριάζουν μαζί με τα πιστόλια τους. Παίζουν δηλαδή συνεχώς με το πουλί τους που και αυτό δεν είναι μεμπτό, φτάνει τα σκάγια να πέφτουν επάνω τους. Και φυσικά ο συνδυασμός αυτός, μαλάκα, ανεκπλήρωτης ηδονής συν όπλο, αποδείχτηκε  ιδεώδης συνδυασμός στην εξέλιξη της βρώμικης ανθρώπινης πορείας που χοντροκέφαλα συνεχίζει τις μαλακίες της.

Μερικοί μάλιστα επιμένουν ότι χωρίς όπλα δεν μπορεί να διαφυλαχτεί η παγκόσμια ειρήνη. Πολεμούν δηλαδή για την ειρήνη που αυτό σημαίνει ότι γαμούν υπέρ την παρθενίας. Βλέποντας την έλλειψη του έρωτα σε όλο τον πλανητικό χωριό, δεν τρέφω πια ψευδαισθήσεις ότι τα όπλα θα μειωθούν. Από το μίσος του πολέμου να ελπίζουμε σε ειρήνη, είναι σαν να ελπίζουμε ότι από το κρασί θα φτιάξουμε σταφύλι. Ότι με τον συνεχή αυνανισμό κατά μόνας θα γεννηθούν παιδιά.

Και φυσικά δεν μιλώ για τα άλλα παιδιά που πολεμάνε με όπλα για τα κλεμμένα ιδανικά. Γιατί το όπλο ως κυνηγητικό πέος ανάλογα με την χρήση παλεύει για την ζωή ή καταλήγει σε οπίσθια.