ΕΛΕΝΗ

ΧΡΟΝΙΚΟ

Όταν υπήρξα πολέμαρχος

Για μια Ελένη

Μούπε: «Σε βλέπω στον Όμηρο»

Όταν έγινα Ομηρικός  Θεός

Μούπε:  «πάρε τον πηλό»

Όταν έγινα τελικά τέρας

Μουπε: «τώρα είμαστε ένα»

Και έτσι τελείωσε η μάχη

Για μια Ελένη που έπλασα με πηλό

Θεομαχώντας

Και τελικά κατασπάραξα ολόκληρη

Τα κόκκαλά της γλύφοντας ηδονικά

 παρέα με το τέρας.

ΕΛΕΝΗ
…

Αλαβάστρινη πάλλονταν
κι ότι είχε με άγγιζε
Ώσπου κάποια μέρα ηλιαχτίδα ήρθε στη ζωή μου.
Μούπε : «δεν είσαι ο Δούρειος ίππος μου»
Έγειρα στα ερείπια της Τροίας
αποκαμωμένος από την τόση προσμονή
υπόγραψα την απρόσμενη απόρριψη
και βγήκα από το ξύλινο κουφάρι.

-Ελένη, Ελένη αλαβάστρινη,
ότι στο κάθε λίκνισμα κέρωνε τη μιλιά μου
σαΐτα και οχιά έχυσε στις φλέβες μου φαρμάκι
τόσες φουρτουνιασμένες θάλασσες η προσμονή
και όταν στην Τροία έφτασα
πόσα τα νεκροπούλια της απόρριψης,
φώλιαζαν στα μαλλιά σου.