Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΦΙΚΤΗΡΑΣ

Μια από τις παράξενες ιδιότητες που γέννησε η εποχή σπάζοντας το κοινωνικό συμβόλαιο και το φράγμα του παρά-λόγου  είναι η καμία πιθανότητα πειστικής λογικής  βάσης.  Μερικά ακρωτηριασμένα σύμβολα , ο νομοθέτης , ο δικαστής, ο δήμιος  τους και ιδιαίτερα η αισθητική αποχαύνωση του πλήθους επιβεβαιώνουν την πλαδαρότητα του κοινωνικού σφικτήρα σε αυτή την περιοχή του πλανήτη όπως βέβαια και σε πολλές άλλες.

 Μια μικροφωτογραφική μέθοδος ανάλυσης όμως, όπως μιας  υπερρεαλιστικής  γραφής με όλες τις νοητικές σοβαρές και σαρκαστικές αποκλίσεις της είναι βέβαια πάντα μια ζωηρή εσωτερική συμμετοχή σε αυτή την καθώς πρέπει τρέλα και αυτό συμβαίνει εδώ, τώρα. Έτσι, για την δήθεν αντικειμενικότητα μιας κοινωνικής ανάλυσης, πρέπει να εστιάσουμε  και στην ύπαρξη  των  πολιτών-πειραματιστών, που όπως καταγράφουν οι κρατικές πληθυσμογραφικές συσκευές είναι πάντα επικίνδυνοι για την λειτουργία του κοινωνικού σφικτήρα. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν  και οι πρώην επαναστάτες που οι εργαστηριακές μεταλλάξεις στο πεδίο της διατροφής και των παραβιολογικών φαινομένων ανάπτυξης του όντος,  μετέτρεψαν σε απλούς φωνακλάδες πειραματιστές των  ανακλαστικών της θεσμοθετημένης βίας.

Ένας ψυχοσκοπιστής βέβαια, των εξωαισθητικών εντυπώσεων και της κάθε μορφής αντίδρασης θα τους σύγκρινε κάτω από εργαστηριακές συνθήκες με ποντίκια για την εκ του αντιθέτου απόδειξη.

 Όπως στο μυστικό πείραμα .όπου τα ποντίκια βρίσκονται σε ένα κλουβί χωρισμένο σε δύο μέρη και με πατώματα από σύρμα έτσι και αυτοί οι πολίτες-πειραματιστές. Συγκεκριμένα , τα ποντίκια με έναν διανομέα και μια γεννήτρια δέχονται  ηλεκτροσόκ στο ένα μέρος του κλουβιού. Η ακολουθία με την οποία διαβιβάζεται ρεύμα στα μέρη του κλουβιού είναι  προμελετημένη όπως προμελετημένη είναι και η επίμονη πίεση στα διάφορα μέρη του κοινωνικού ιστού.

Η διαφορά είναι ότι ενώ τα ποντίκια δείχνουν μια ελάχιστη αλλά στατιστικά σημαντική τάση να ξεφεύγουν από το επικίνδυνο μέρος του κλουβιού και να ζητάνε καταφύγιο στο άλλο, οι πολίτες τρώνε το ηλεκτροσόκ σε όποια μεριά και να πάνε. Έτσι αρθρώνουν κραυγές, ύβρεις και κατακαμένοι συνεχίζουν στα χαμένα το πέρα-δώθε.

Από την άλλη,  όσοι αρθρώνουν  κριτικό λόγο, οι ειδήμονες διαστρεβλώνοντας τις θεωρίες τους για αγάπη αξιοκρατία και ισότητα, με την βοήθεια πληθώρας ψευδομαρτύρων τους οδηγούν στην αγχόνη της γνωστής τηλεματικής πλατείας. Πάντα βέβαια υπάρχουν απρόοπτα αλλά οι αναλογίες τους με την πραγματικότητα είναι μια  στα χίλια ή απλά λανθασμένες αισιόδοξες εκτιμήσεις.  ‘Όπως για παράδειγμα,   μια μέρα που  ένας δήμιος αρνήθηκε να ακρωτηριάσει και χάιδεψε απαλά τον  πολίτη-πειραματιστή που υποθέτουμε ότι ήταν γυναίκα.  Το πλήθος κατάπληκτο για αυτή την ασυνήθιστη συμπεριφορά εξερράγη και όλοι όσοι βρίσκονταν στο τόπο αυτό της γνωστής πλατείας των εκτελέσεων, τραυματίστηκαν. Ο δήμιος όμως, είχε ολοφάνερα προβλέψει το κακό και με εκλεπτυσμένες κινήσεις εξαφανίστηκε στο βάθος του δρόμου προς τα σύνορα, αγκαλιά με το υποψήφιο θύμα. 

Κατά την πρώτη ερωτική τους νύχτα μάλιστα,  ούρησε κατά την συνουσία ανεπαίσθητα μεν αλλά αρκετά  για να εξελιχθεί σε βροχόπτωση κατά την διάρκεια του ονείρου και αυτό υπήρξε αρκετό για να πλημμυρίσει η σοβαρή πολιτεία. Γι αυτό και όλοι σήμερα καλού-κακού κρατάνε ομπρέλες και ας είναι ηλιόλουστος πάντα αυτός  ο τόπος. 

Πάντως πρέπει να συμφωνήσουμε ότι και  χωρίς αυτό το υπερρεαλιστικό σατυρικό μοτίβο χλευασμού της πραγματικότητας, είναι ολοφάνερη η παράνοια αυτής της περιοχής του πλανήτη που μεγεθύνεται ακατάπαυστα και είναι πλέον γεγονός αναπότρεπτο η πλαδαρότητα του κοινωνικού σφικτήρα της.

video