β έκδοση
«…Εκεί», μια ποιητική
συλλογή του Θανάση Πάνου, (1996 χρόνος α έκδοσης) που πλαισιώνεται με τρόπο μαγευτικό από τη
φωτογραφία, το
σχέδιο και τη μουσική.
Γράφει η
Ασημίνα Βασιλοπούλου.
"Εκεί..." ποίηση -
Θανάσης Πάνου-
Χορηγός: Μορφωτικό
τμήμα Αγροτικής Τράπεζας
Κατερίνα Καρβελά,
Επιμέλεια Κειμένων και Έκδοσης
Γιώργος Λαναράς,
Ζωγραφική.
Θωμάς Άνεμος,
Φωτογραφία, Επιμέλεια Έκδοσης.
Θανάσης Πάνου, Ποίηση,
Αφήγηση, video art, Μουσική.
Το έργο του κ. Πάνου, πέρα από τους κόσμους
που γεννά στο κάθε άτομο, χαρακτηρίζεται από μια δυναμική που πλημμυρίζει τη
ψυχή και δημιουργεί αντιθέσεις που δίνουν μέσω του λόγου αφορμές για
προβληματισμό.
Με το βιβλίο «…Εκεί» ο Θανάσης Πάνου χωρίζει το υλικό του σε τρείς ενότητες, που διακρίνονται τόσο
για την θεματική όσο και την τεχνοτροπία. Στην αρχή, (χύμα-σούμα) υπάρχει η ανάπτυξη ενός εφηβικού ρομάντζου,
ένας δεσμός λατρείας-επίθεσης σε καταστάσεις και διαπροσωπικές σχέσεις που αποκαλύπτονται
μπροστά στα μάτια της εφηβικής ηλικίας. Ο κ. Πάνου χρησιμοποιεί εδώ ένα
συγκρατημένο δραματικό λόγο και δημιουργεί ρήγματα σε παγιωμένες κοινωνικές
καταστάσεις, χωρίς να υποκύπτει στον πειρασμό της κατακραυγής και της ρίψης
ευθυνών με ευκολία.
Στο δεύτερο μέρος
(αφιερώματα), παιχνιδίζει με τις πηγές που του άνοιξαν παράθυρα σκέψης και
γραφής. Λατρεία, Εκεί, Χύμα-Σούμα, ΠΟΕ , η σκιά του Μαρξ…
Ποικιλία ρυθμών, ρητορική που αλλάζει από
ποίημα σε ποίημα, πολύμορφα προσωπεία στιχουργικής…αυτά είναι τα χαρακτηριστικά
στην καρδιά του βιβλίου, μέχρι να περάσουμε στο τελευταίο μέρος που επιγράφεται
«4 παιδικές παραβολές».
Σε αυτό το μέρος ο
χώρος ταυτίζεται με το Επέκεινα – το πέρα και πάνω – και χρόνος με την περίοδο
των μαθητικών – φοιτητικών ετών, σε ένα ύφος που μας θυμίζει τον "Τζιάκομο Τζόυς" και με ένα τρόπο που αυτοσαρκάζει αλλά και αναπολεί με τρυφερότητα. Μιλάει αβίαστα για τον πόνο, τον φόβο ή για
τον θάνατο, τα σχέδια ματαιότητας, τον έρωτα και την αληθινή αγάπη, σε ένα
κράμα στοχαστικού ρεμβασμού και λυρικότητας που δημιουργεί ένα οικείο,
αμεσότερο τόνο στη ποίησή του.
Το «…Εκεί »
μοιάζει με βεντάλια:
Πρόκειται για τρία κομμάτια που προκύπτουν το ένα μέσα
από το άλλο. Τα νεανικά χρόνια εικονογραφούνται ως αντίστιξη του κοινωνικού
δράματος της Ελλάδας στη δεκαετία του εβδομήντα. Το καταφύγιο της
δημιουργίας μετατρέπεται σε κάποια
προσωπική ομολογία, που απεκδύει τον ρητορισμό και στοχεύει στο καθαρό νόημα,
τοποθετώντας το αναγνώστη στη θέση του.
Ο αναγνώστης θα
ανακαλύψει αρκετά κλειδιά για την αποκωδικοποίηση και των δύσκολων-υψηλών εννοιών-και από
αυτή την άποψη αφήνει να πλησιάσουν τον ποιητικό του λόγο και οι μη "επαΐοντες" με την ποίηση. Ο προσεκτικά δουλεμένος και ζυγισμένος λόγος του, το επιτρέπει. Απλά προσφέρει
διαφορετικούς βαθμούς και είδη
συγκίνησης .
«εκεί / που χώρος και χρόνος / στον ίδιο τον κώδικα μνήμης…»
-Συνοδεύεται από C.D-
Η μουσική των John
Mizarolli και Θανάση Πάνου μέσα από τη
σύντηξή της με τον ποιητικό λόγο, όπως και τη συστέγασή της τόσο με ζωγραφική
(Γιώργος Λαναράς), όσο και τη φωτογραφία (Θωμάς Άνεμος) στοχεύει σε μια πρωτότυπη
και πολύμορφη επικοινωνία με το κοινό. Αναμφίβολα κάθε έργο τέχνης περιγράφει
τα τοπία της ψυχής των δημιουργών και δέχεται ποικίλες ερμηνείες, ερμηνείες
ανάλογες με τη διάθεση και τον ψυχισμό του ακροατή-αναγνώστη.
video
video
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου