ΘΕΡΙΝΗ ΡΑΣΤΩΝΗ - Θανάσης Πάνου

ΘΕΡΙΝΗ ΡΑΣΤΩΝΗ

Ποιες να είναι αυτές οι προνομιούχες υπάρξεις 

που σφαγιασμένους αμνούς και σαρκοβόρους έρωτες φυλάττουν 

με άγρια ουρλιαχτά , 

ασάλευτες τετράποδες μορφές 

στοιχειωμένες από το πονηρό χάδι του ανθρώπου- ιερουργού…  

Γιατί ψυχή μου,

 δεν ακούς τα επιούσια,

 δεν βλέπεις  τα  σκυλιά μες τα πυκνά της ζωής τα μονοπάτια… 

αυτά τα όντα που σε χάσματα κυμαίνονται 

ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, 

που αποπλανούν και εφορμούν και διαρκώς γιγαντώνονται…

Κρανία που δεν έχουν υποστεί εξώσεις από σιδερόπλεκτες επιταγές , 

σκυλιά , 

άσπονδους της θερινής ραστώνης εχθρούς, 

που συνεχώς ακόμα και στα όνειρα 

εκσπερματώνει οργανικές εκπλύσεις άγονων συστατικών.

Σκυλιά-δελφίνια , 

που κολυμπούν μαζί σου στα όνειρα , 

στις φουρτούνες από θειάφι και άνθρακα 

και  που γαυγίζουν στον πεινασμένο   καρχαρία, 

που τις πληγές σου γλύφουν στοργικά 

και προστατεύουν τα ματωμένα σου κουπιά …

ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ

Όπως πάνω από τα γυάλινα σύννεφα 

ζούνε προνομιούχοι άγγελοι –κι όμως διόλου απονήρευτοι- 

έτσι και πάνω σε αυτή τη γη ,

 κάτω από αυτό τον ορίζοντα των άγνωστων προοπτικών , 

άνθρωποι – ιερουργοί λικνίζονται στα τοπία των ιδεών, 

πηδούν πάνω από παγωμένες πέτρες

 κι επάνω στο μεθύσι τους θροΐζουν

 ονειρικές μουσικές σε απαστράπτοντες αμπελώνες

 μεταμορφώνοντας τον  ιερό καρπό σε πορφυρό κρασί 

και απλόχερα τα κύτταρα της γης ποτίζουν.

Προνομιούχες υπάρξεις,

 στρατιές ποιητών – Σαμάνων 

που με εδέσματα ραμφίζουν τη ζωή

 και αναγεννούν από την αρχή τον κόσμο ,  

πάνθηρες,  

φύλακες των τρυφερών πελμάτων των ιδεών.