"ΕΠΙΜΥΧΙΑ"
Αλέξανδρος Δημόπουλος
(Αλέξανδρος Πλάτων Δέλτα )
Εκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ 2014
Διαβάζοντας το βιβλίο
«Επιμύχια»
με συγγραφέα τον Αλέξανδρο Πλάτων Δέλτα,
χάρηκα ιδιαίτερα, πρώτα από
όλα για τη λιτότητα της γραφής
και της έκδοσης (Οσελότος) που για εμένα έχει
υψηλή αισθητική.
Μέσα από εβδομήντα αφηγήματα η λακωνικότητα
και η αμεσότητα
της έκφρασης, αγκαλιάζει υπαρξιακά
ερωτήματα με αφοπλιστική ειλικρίνεια και με
λόγο
που λειτουργεί κόντρα στον «καθωσπρεπισμό»
αλλά και με φιλοσοφική
διεισδυτικότητα
από τη σκοπιά του αφηγητή.
Η διάθεση αυτοσαρκασμού είναι κυρίαρχη
και αντανακλά
την φιλοσοφία ζωής ενός συγγραφέα που δεν έζησε μέσα
στα
στερεότυπα και τα στεγανά που τη δεκαετία του ΄60
είχαν εγκλωβίσει την Ελληνική
κοινωνία.
«Η γνωριμία από το
τηλέφωνο, ο Βαλεντίνο και η Θάτσερ,
ο Ολλανδός φίλος που πίνει μπέρμπον (… όπως
και εγώ)
ακόμη και το αφιέρωμα στον "παπά-Γιάννη στη Μύκονο»
αποτελούν
αντιπροσωπευτικά δείγματα
της αυτοσαρκαστικής του αφήγησης
και της λυρικότητας
που δημιουργεί ένα οικείο ,
αμεσότερο τόνο στη γραφή του.
Ο εσώτερος σεβασμός σε
«ανήθικες» καταστάσεις,
που γεννά όμως η κοινωνία και με προσποίηση
καταδικάζει,
φαίνεται στην «τελευταία μπουρδελότσαρκα».
Τονίζω την φράση :
«
Βέβαια υπήρχαν και υπάρχουν περιπτώσεις
που η γυναίκα καταφεύγει στην πορνεία
για να ταΐσει τα παιδιά της,
όμως και αυτό το γεγονός εντάσσεται
στη λογική της
κοινωνικής γαλήνης»
Επιλογικά θα έλεγα ότι
μέσα στα «Επιμύχια»
η δεκαετία του΄60 ξεδιπλώνεται σαν βεντάλια
και ως
αντίστιξη του κοινωνικού δράματος
που ταλάνιζε την Ελλάδα.
Το καταφύγιο του
συγγραφέα είναι η προσωπική ομολογία,
που απεκδύει τον ρητορισμό και στοχεύει
στο καθαρό νόημα,
θέτοντας τον αναγνώστη στη θέση του.
Έτσι, αυτές οι ιστορίες
προσφέρουν και με χιούμορ ,
πολλούς βαθμούς και είδη συγκίνησης …
«Αγαπητέ Αλέξανδρε, μη
με αποπάρεις που δεν εστιάζω
και δεν με απασχολεί η κριτική της «ποιότητας» ,
που εύκολα καταρρέει με τα ίδια της τα όπλα,
αλλά η «περισυλλογή» του συγγραφέα
και η έντιμη αποκάλυψή του.
Σε ευχαριστώ για τις ωραίες αφηγήσεις που μας
χάρισες
από το 16ο βιβλίο σου … πάντα δυνατός!»
«Ρίχ΄τα ρε βλάμη και
φέρε γίγαντες»
Αλέξανδρος Πλάτων Δέλτα
video I
«Το φευγιό του φίλου μου»
Έφτασα μέχρι την πόρτα του νεκροταφείου και κοντοστάθηκα.
Ο κόσμος περνάει
δίπλα μου
κι εγώ σκαλωμένος
εκεί, στην πόρτα.
(Για να τιμήσεις τον φίλο σου που έφυγε
πρέπει να παραβρεθείς
στην κηδεία του
και ν΄αποτίσεις φόρο τιμής.
Αυτό λένε οι γραφές
και τα σαβουάρ βίβρ)
«Συγνώμη , φίλε Νίκο»,
είπα σχεδόν απολογητικά,
αλλά δεν μπορείς να
με υποβάλεις σ΄αυτή τη δοκιμασία.
Θέλω να σ΄έχω στη μνήμη μου όρθιο και ζωντανό
και όχι λείψανο σε
φέρετρο».
Γύρισα στο σπίτι.
Κάπου έχω κρύψει μια μπουκάλα ουίσκι
για έκτακτες περιπτώσεις.
Στο δεύτερο ποτό άρχισαν να χοροπηδάνε γύρω μου οι μνήμες.
Τα καλοκαίρια στο Λόγγο να πίνουμε τα σκληρά,
από τις 12 το μεσημέρι
και να χαλβαδιάζουμε
τα μωρά που κάνουν ηλιοθεραπεία.
Τους χειμώνες εξορμήσεις στα χιονισμένα Καλάβρυτα,
με τα φλασκιά γεμάτα
κονιάκ ‘Μεταξά’
και μετά στη Βλασία για τσιμπούσι,
με ολόκληρα σφακτά πάνω στο τραπέζι.
Ωραίες μέρες,
ξέγνοιαστες και γεμάτες από άρωμα φιλίας.
Στο μισό μπουκάλι με πήρε ο ύπνος στην πολυθρόνα
κι είδα τον φίλο μου
άγγελο,
να πετάει ανάμεσα από ωραίες γυναίκες
κι άδειες φιάλες
ουίσκι.
video II
"οπτασία λουομένη"
video III
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Ποίηση-Λογοτεχνία
Θανάσης Πάνου
.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου