Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ

Βλέπω πολλούς  ανθρώπους-γαιδάρους και δεν καταλαβαίνω πως πολλαπλασιάζονται τόσο γρήγορα .

Από τη μία , είμαστε υπερήφανοι που ο Ανθρώπινος λόγος επιχειρεί σε υψηλές σφαίρες. Ανακαλύπτει πνευματικές –  νοητικές – ηθικές δυνάμεις δια- συμπαντικής ισχύος που περιέχονται μέσα στις ακτίνες ενέργειας.

Από την άλλη η πρόσβαση σε αυτόν τον λόγο είναι δραματικά ανήμπορη στους ανθρώπους-γαϊδούρια. 

Ο γάιδαρος ο ίδιος είναι σε θέση , χωρίς τη μεσολάβηση της λογικής να ζει την πραγματικότητα χωρίς συμπτώματα  εγωισμού και μεγαλομανίας. Πίσω από το βλέμμα του καταλαβαίνουμε την αδικία της παρομοίωσης:

-είσαι  γάιδαρος!

Μακάρι να είσαι γάιδαρος  και με αυτά τα αυτιά , ακόμα και το γκάρισμα  παρά να έχεις πειστεί  ότι είσαι η  ανθρώπινη  ουσία του παντός, ο  ανώτερος νόμος, το πρώτο , από το οποίο προέρχονται  τα άλλα.

Τότε είναι που γκαρίζεις άσκοπα και αποβάλεις συνεχώς την δύναμη του  λόγου και  την ελπίδα για την διεύρυνση  της Ανθρωπιάς σου.

Ο άνθρωπος -Ημίονος ή γάιδαρος  αποτελεί την   άναρθρη παραφωνία της ζωής και την προσβολή του ίδιου του όντος – γαιδάρου…

ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ

Θεωρώ ότι είμαι αναγεννημένος, όταν δεν έχω καταλάβει ένα πράγμα, ένα γεγονός.

Τότε  ακριβώς είναι που λέω  : «ένα λεπτό»… παραμένω έτσι με το χαστούκι να αιματώνει τον εγκέφαλό μου.  Οι σκέψεις τότε  αιωρούνται ταχύτατα,  δεδομένου ότι είναι στον αέρα, κάπου μεταξύ του λιμανιού της απάθειας και της πτήσης που καλούμε να πράξω.

Η ανίχνευση, έστω και χωρίς διέξοδο  πιστεύω ότι χρησιμεύει να δηλώσει, να υπογραμμίσει και να αποκαλύψει  την αφύπνιση. Όταν το χαστούκι αιματώνει τον εγκέφαλο εκφοβίζει αυτόν που το δίνει… αλληγορικά πάντα ,  αυτό το χαστούκι , είναι μια κίνηση , όχι εχθρική ή επιθετική, αλλά ευεργετική, που κοκκινίζει το μάγουλο, βοηθά να ανοίξουν τα μάτια, να κυκλοφορήσει το αίμα στις αρτηρίες του σώματος. 

Βέβαια υπάρχουν και πολλά  άλλα είδη , που οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα.

Το χειρότερο είδος είναι το πλαδαρό  που ρέπει σε γλωσσικές μορφές ψυχρές και απρόσωπες, που σε εγκλωβίζει  στις  δαιδαλώδεις στοές των προβλημάτων.

Η υπεραιμάτωση τότε είναι που σε αποπροσανατολίζει  επικίνδυνα   και αντίθετα από την αίσθηση της αναγέννησης