Η ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΑΛΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

«Ας βεβαιωθούμε ότι υπάρχει βεβαιότητα σε αυτές τις αβέβαιες εποχές που ζούμε» -ΜΠΟΥΣ-

Οι βρώμικοι παρανοϊκοί πόλεμοι  των διεθνών αγορών είναι για μια άλλη φορά, μια απόδειξη για το πόσο ο σύγχρονος αντιανθρωπισμός παίρνει την πιο σκληρή πονηρή μορφή.

Είναι η άρνηση της συμπάθειας για το πεπρωμένο του ανθρώπου. Ηγεμόνευση του κόσμου με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Παράλληλα «έξυπνες» βόμβες για μικρά παιδιά και πόλεμοι γενοκτονίας συμπληρώνουν το σκηνικό της «πολιτισμένης» παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας μας.

Η  «βελούδινη» τρομοκράτηση του κόσμου εγγυάται μεγάλα κέρδη για τους υποψήφιους κερδοσκόπους, αφού με το κάθε  «μπάμ» τα χρηματιστήρια θα χαμογελάσουν και θα ενεργοποιηθούν τα μεγάλα πνεύματα της οικονομίας. Οι αναλυτές προβλέπουν τα χρηματιστηριακά μελλούμενα και στο βωμό της επιτυχίας ο κάθε πόλεμος γίνεται ένα παιχνίδι αναλύσεων για πιο πολλά κέρδη.  Το 1991 , από την έναρξη των αεροπορικών επιδρομών στην πρώην Γιουγκοσλαβία  στις 16 Ιανουαρίου μέχρι τα τέλη εκείνης της χρονιάς , ο ευρύτερος δείκτης της Αμερικάνικης αγοράς Wilshire 5000 είχε ενισχυθεί 37% και αυτό έχει γίνει μάθημα οικονομίας στα πανεπιστήμια.

Και η Ελλάδα; Μια γυναίκα αφτιασίδωτη που υπάρχει , μιλά και κλαίει. «Ψυχραιμία» συνέστησε το πολιτικό επιτελείο και με άναρθρες κραυγές προσπαθεί να πείσει ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι σε εγρήγορση , «ανακατασκευή»  και ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε ενδεχόμενο. Ο υπερβολικός και αλόγιστος δανεισμός των νοικοκυριών, η απορύθμιση της Ελληνικής αγοράς , τα τοξικά προϊόντα των Τραπεζών και η συστηματική στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων , εξέθεσαν την υποτιθέμενη πρόοδο πολύ πριν δούμε φανερά την αληθινή κατάσταση διάλυσης που φτάσαμε.       

      

Η  σημερινή πραγματικότητα αποκαλύπτει ότι η περίοδος των «παχιών αγελάδων» ολοκληρώθηκε με το τέλος της δεκαετίας του ΄90 και η αβεβαιότητα στην οικονομική ζωή και η επενδυτική ανασφάλεια , σηματοδοτούν το εύρος των επερχόμενων αλλαγών, φυσικά με θύματα τους εργαζόμενους και τα δικαιώματα τους. Η εποχή των εύκολων και «ξεκούραστων» αποδόσεων έχει παρέλθει οριστικά και η αγορά «μυρμήγκι»  με την λογική της συσσώρευσης και απόδοσης χωρίς κινδύνους διέρχεται φάσεις συνεχών και έντονων διακυμάνσεων.   «ο καλύτερος τρόπος να εκδικηθεί κανείς το μυρμήγκι είναι να του δώσει φτερά» αναφέρουν στην οικονομία οι ειδικοί. Τα φτερά θα λέγαμε ότι είναι το  Know-How , η ποσοτική αναγνώριση των συνθηκών της αγοράς που θα εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις.   

       

   Ειδικά σήμερα που η ευελιξία είναι απαραίτητο στοιχείο της οικονομικής δραστηριότητας και φυσικά δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη τη παράμετρο εργατικά δικαιώματα. Έτσι παρατηρούμε ότι οι επαγγελματίες επενδυτές , δηλαδή τα hedge-funds, που προσδιορίζονται με τον χαρακτηρισμό «έξυπνο χρήμα» αλλάζουν συνεχώς στρατηγικές , εφόσον στο κυνήγι των υψηλών αποδόσεων δημιούργησαν την παγκόσμια οικονομική κρίση και γενικότερα την κοινωνική αστάθεια. Η απληστία οδήγησε σε επιλογές με μεγαλύτερο βαθμό κινδύνου. Τι σημαίνει αυτό; ο Naniel Kahnemean  και o Vernon Smith (Νόμπελ οικονομίας) απέδειξαν ότι τα άτομα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία , συμπεριφέρονται συστηματικά κατά τρόπο ανορθόδοξο σε σχέση με τα πρότυπα της παραδοσιακής θεωρίας.

Τα ¨αρμονικά οχήματα» των οικονομολόγων βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με το σήμερα που πρέπει να προσμετρήσουμε και την ψυχολογία στη μηχανική της οικονομικής συμπεριφοράς. Αν θεωρήσουμε και ως δεδομένο την συνεργασία των χωρών ώστε με τις νέες πολιτικές τους να ανατρέψουν την καθοδική πορεία , τότε είναι καθοριστική η δυνατότητα σοβαρής μελέτης του μοντέλου ανάπτυξης που θα επιλεγεί αν και οι διοικητικές διαδικασίες –που επηρεάζουν τα μεγέθη- θεωρείται ότι είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθούν σε ένα αλληλοεξαρτώμενο οικονομικό σύστημα. Για να λειτουργήσει και να ανακάμψει το οικονομικό σύστημα , μέσα στο κλίμα της σημερινής αβεβαιότητας χρειάζεται να ξεπεραστούν οι οικονοπολιτικές διαφορές των κρατών, η δυσπιστία που έχει δημιουργήσει ο διεθνής ανταγωνισμός και φυσικά οι συνεργασίες είναι αυτές που θα οδηγήσουν το ‘αναλυτικό» μάτι να κατευθύνει την  «αόρατη χειρ»  του Άνταμς Σμιθ .

Το «αόρατο ρυθμιστικό χέρι  κινδυνεύει να μείνει όμως, «αόρατο» ως και ανύπαρκτο, όταν η αγορά χαρακτηρίζεται απο δυσπραγία και οι κυβερνήσεις από φόβο και αποφάσεις , μένουν εγκλωβισμένες στην εσωστρέφειά τους.

Όταν οι πολιτικοί χρησιμοποιούν την σοβαρότητα της αποστολής τους με τον μανδύα της σοβαροφάνειας , οι επιθέσεις και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα μπορούν να βρουν βραχυπρόθεσμες λύσεις. «Ας βεβαιωθούμε ότι υπάρχει βεβαιότητα σε αυτές τις αβέβαιες εποχές που ζούμε» είχε αναφέρει ο ΜΠΟΥΣ προκαλώντας το γέλιο –σε όλους- σε όλο τον πλανήτη. Μένει να αποδειχτεί στην πράξη αν είχε δίκιο ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Άλαν Γκρίνσπαν, που δήλωσε τρεμάμενος ότι επί 40 χρόνια υπηρέτησε λάθος οικονομικό πρότυπο. 

Η νέα Ελληνική πραγματικότητα της κυβέρνησης των αδιαφανών, πρέπει αφουγκραστεί τις προκλήσεις και να ξεφύγει από τα «μπαλώματα» που έχει στηριχθεί η νεοελληνική οικονομικό – κοινωνική ζωή.

Η γεωπολιτική μας θέση , μας επιτρέπει να βρούμε διεξόδους , ακόμα και στις ιδιοτροπίες που αποτελούν το «άλλοθι» του Ευρωπαίου – Έλληνα που περιμένει λύσεις έτοιμες.