-ΝΙΤΣΕ-

… ΝΙΤΣΕ-  

Ο πολιτιστικός κόσμος στον οποίο κινούμαστε φέρνει σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα του ΝΙΤΣΕ.

Το έργο του ανατρέπει ιδέες και διανοητικές συνήθειες που αποτέλεσαν τη βάση για να οικοδομηθούν θεσμοί και εξουσίες. Το πάθος της γνώσης στον Νίτσε, προέρχεται από μια εντελώς διαφορετική ιδιοσυγκρασία φιλοσόφου  ‘χτίστε τα σπίτια σας στις πλαγιές του Βεζούβιου» φωνάζει στους νοικοκύρηδες φιλόσοφους θυμίζοντας ότι ο στοχαστής δεν έλκεται από τη γαλήνη και τη βεβαιότητα, αλλά από την ταραχή , την περιπέτεια και τον κίνδυνο της διαρκούς αναζήτησης. Αυτός ο νομάς της σκέψης, που αγαπάει την ταραχώδη συνύπαρξη με την αβεβαιότητα δεν μπορεί να καθηλωθεί σε μια θεωρία , δεν βρίσκει ανάπαυση σε μια πίστη, δεν ψάχνει για προστασία σε ένα σύστημα ή σε ένα δόγμα. Τροφοδότησε το έργο του πολλές παρεξηγήσεις γι αυτό τον λόγο.

Ο ΝΙΤΣΕ καταγγέλλει τον μηδενισμό της σύγχρονης εποχής και τον κατηγορούν ότι είναι υπεύθυνος γι αυτόν. Μάχεται για την δημιουργία νέων αξιών και τον κατηγορούν ότι καταστρέφει τις αρχές και τα θεμέλια της ηθικής. Αποκαλύπτει τις αυταπάτες και τα δόγματα που κρύβονται πίσω από το λόγο των φιλοσόφων και των επιστημόνων και τον κατηγορούν για προσχώρηση στον ανορθολογισμό. «ο Θεός είναι νεκρός» , αναγγέλλει ο Νίτσε στη «Χαρούμενη επιστήμη» . Οι συνέπειες του θανάτου του Θεού είναι μεγάλες τόσο για τη γνώση όσο και για την ηθική. Μαζί με τον θεό πεθαίνει και ολόκληρο το παραδοσιακό σύστημα αρχών και αξιών. Ο θάνατος του Θεού  μπορεί να γίνει το θεμέλιο μιας απελευθέρωσης που ερευνάει νέους ορίζοντες και επινοεί νέα νοήματα και αξίες. Αυτή η εξερεύνηση ξεκινάει από την καταγγελία της ¨αλήθειας» που στηρίζεται ουσιαστικά σε μεταφυσικά αξιώματα.

Η πίστη στο Θεό παρουσίαζε πάντα το Θεό σαν αλήθεια και την αλήθεια σαν θεία. Πλατωνικοί και Χριστιανοί συγκλίνουν σε αυτό το σημείο. Η επιθυμία τους για απόλυτη αλήθεια οδηγεί να φαντάζονται έναν άλλο κόσμο που τον ονομάζουν ανώτερο και επομένως απορρίπτουν αυτόν τον εφήμερο κάτω κόσμο στον οποίοι ζούμε, υποτιμώντας ΄ετσι την ίδια τη ζωή και τη ζωτική δύναμη. Ο Νίτσε ως ένας σχετικιστής , «χαίρεται’ για το θάνατο του Θεού και την συνακόλουθη πτώση ιδεών και αξιών. Μάχεται για νέες αξίες, γνωρίζοντας ότι αυτές δεν θα μπορούσαν να έχουν οικουμενική ισχύ.

Η ζωή ορίζεται από τη θέληση για δύναμη και αυτή η θέληση θεμελιώνει νέες αξίες. Ο Νίτσε συμπαθεί έτσι , αναμφίβολα, τα εξαιρετικά όντα, τα ‘ελευθέρα πνεύματα» και δεν χρησιμοποιεί κολακευτικά σχόλια για το μέσο άνθρωπο τον φοβισμένο ατομικιστή που κυριαρχεί στις σύγχρονες δημοκρατίες. Η δύναμη του ατόμου έγκειται στο να ξεχωρίζει από τη μάζα. Η μαζική πολιτική είναι αυτή που ευνουχίζει την επαναστατική σκέψη. Οι ιδεολόγοι της ολοκληρωτικής κοινωνίας  (με τη συνδρομή και της αδελφής του Νίτσε) προσπάθησαν να κατασκευάσουν την πλαστή εικόνα ενός αντιδραστικού στοχαστή, γερμανού εθνικιστή, κήρυκα των αρετών της δύναμης η ακόμη και κατακτητικού πολέμου.

Η παραποίηση του έργου  του είναι κατάφορη και στηρίζεται σε πλήθος από αποσιωπήσεις. Υποστηρίζοντας τα ελεύθερα πνεύματα ο Νίτσε εκδηλώνει όλη την αποστροφή του για τη μαζικοποίηση και τον κομφορμισμό , που χαρακτηρίζει και την σημερινή κοινωνία.

Οι επιθέσεις του στρέφονται ενάντια στο αγελαίο ένστικτο. Κάθε τι που «αγελοποιεί" τους ανθρώπους προσβάλλει τη ζωή, η οποία χρειάζεται την εξαίρεση για να αναπτυχθεί.