-ΝΙΤΣΕ-

… ΝΙΤΣΕ-  

Ο πολιτιστικός κόσμος στον οποίο κινούμαστε φέρνει σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα του ΝΙΤΣΕ.

Το έργο του ανατρέπει ιδέες και διανοητικές συνήθειες που αποτέλεσαν τη βάση για να οικοδομηθούν θεσμοί και εξουσίες. Το πάθος της γνώσης στον Νίτσε, προέρχεται από μια εντελώς διαφορετική ιδιοσυγκρασία φιλοσόφου  ‘χτίστε τα σπίτια σας στις πλαγιές του Βεζούβιου» φωνάζει στους νοικοκύρηδες φιλόσοφους θυμίζοντας ότι ο στοχαστής δεν έλκεται από τη γαλήνη και τη βεβαιότητα, αλλά από την ταραχή , την περιπέτεια και τον κίνδυνο της διαρκούς αναζήτησης. Αυτός ο νομάς της σκέψης, που αγαπάει την ταραχώδη συνύπαρξη με την αβεβαιότητα δεν μπορεί να καθηλωθεί σε μια θεωρία , δεν βρίσκει ανάπαυση σε μια πίστη, δεν ψάχνει για προστασία σε ένα σύστημα ή σε ένα δόγμα. Τροφοδότησε το έργο του πολλές παρεξηγήσεις γι αυτό τον λόγο.

Ο ΝΙΤΣΕ καταγγέλλει τον μηδενισμό της σύγχρονης εποχής και τον κατηγορούν ότι είναι υπεύθυνος γι αυτόν. Μάχεται για την δημιουργία νέων αξιών και τον κατηγορούν ότι καταστρέφει τις αρχές και τα θεμέλια της ηθικής. Αποκαλύπτει τις αυταπάτες και τα δόγματα που κρύβονται πίσω από το λόγο των φιλοσόφων και των επιστημόνων και τον κατηγορούν για προσχώρηση στον ανορθολογισμό. «ο Θεός είναι νεκρός» , αναγγέλλει ο Νίτσε στη «Χαρούμενη επιστήμη» . Οι συνέπειες του θανάτου του Θεού είναι μεγάλες τόσο για τη γνώση όσο και για την ηθική. Μαζί με τον θεό πεθαίνει και ολόκληρο το παραδοσιακό σύστημα αρχών και αξιών. Ο θάνατος του Θεού  μπορεί να γίνει το θεμέλιο μιας απελευθέρωσης που ερευνάει νέους ορίζοντες και επινοεί νέα νοήματα και αξίες. Αυτή η εξερεύνηση ξεκινάει από την καταγγελία της ¨αλήθειας» που στηρίζεται ουσιαστικά σε μεταφυσικά αξιώματα.

Η πίστη στο Θεό παρουσίαζε πάντα το Θεό σαν αλήθεια και την αλήθεια σαν θεία. Πλατωνικοί και Χριστιανοί συγκλίνουν σε αυτό το σημείο. Η επιθυμία τους για απόλυτη αλήθεια οδηγεί να φαντάζονται έναν άλλο κόσμο που τον ονομάζουν ανώτερο και επομένως απορρίπτουν αυτόν τον εφήμερο κάτω κόσμο στον οποίοι ζούμε, υποτιμώντας ΄ετσι την ίδια τη ζωή και τη ζωτική δύναμη. Ο Νίτσε ως ένας σχετικιστής , «χαίρεται’ για το θάνατο του Θεού και την συνακόλουθη πτώση ιδεών και αξιών. Μάχεται για νέες αξίες, γνωρίζοντας ότι αυτές δεν θα μπορούσαν να έχουν οικουμενική ισχύ.

Η ζωή ορίζεται από τη θέληση για δύναμη και αυτή η θέληση θεμελιώνει νέες αξίες. Ο Νίτσε συμπαθεί έτσι , αναμφίβολα, τα εξαιρετικά όντα, τα ‘ελευθέρα πνεύματα» και δεν χρησιμοποιεί κολακευτικά σχόλια για το μέσο άνθρωπο τον φοβισμένο ατομικιστή που κυριαρχεί στις σύγχρονες δημοκρατίες. Η δύναμη του ατόμου έγκειται στο να ξεχωρίζει από τη μάζα. Η μαζική πολιτική είναι αυτή που ευνουχίζει την επαναστατική σκέψη. Οι ιδεολόγοι της ολοκληρωτικής κοινωνίας  (με τη συνδρομή και της αδελφής του Νίτσε) προσπάθησαν να κατασκευάσουν την πλαστή εικόνα ενός αντιδραστικού στοχαστή, γερμανού εθνικιστή, κήρυκα των αρετών της δύναμης η ακόμη και κατακτητικού πολέμου.

Η παραποίηση του έργου  του είναι κατάφορη και στηρίζεται σε πλήθος από αποσιωπήσεις. Υποστηρίζοντας τα ελεύθερα πνεύματα ο Νίτσε εκδηλώνει όλη την αποστροφή του για τη μαζικοποίηση και τον κομφορμισμό , που χαρακτηρίζει και την σημερινή κοινωνία.

Οι επιθέσεις του στρέφονται ενάντια στο αγελαίο ένστικτο. Κάθε τι που «αγελοποιεί" τους ανθρώπους προσβάλλει τη ζωή, η οποία χρειάζεται την εξαίρεση για να αναπτυχθεί.  

ΖΩΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ πατρίδα…

ΖΩΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ πατρίδα…

Βαρέθηκα κάθε μέρα να προσπαθώ να συμφιλιωθώ με τη χώρα που με γέννησε…

Η αγκαλιά της είναι γεμάτη δηλητήριο , μια κόλαση και η κρίση όλων των θεσμών ένας εφιάλτης που δεν λέει να με αφήσει να ξυπνήσω. Οι απάτες των πολιτικών, τα δόντια των τραπεζών, η εξαθλίωση των σχέσεων, όλα, ένας φαύλος κύκλος . Όλα όσα θέλω να πω για την ελπίδα τσουγκράνε στην αποκρουστική καθημερινότητα. Όλα όσα θέλω να κάνω στίχους χωράνε σε μια φράση «βαρέθηκα».

Εγώ ένας αισιόδοξος κάτοικος αυτής της χώρας με νεκρές αξίες κάθε μέρα ,  περπατάω σαν καρικατούρα. Δεν υπάρχει πια τίποτα γενναίο , ιπποτικό, ηρωικό ή μεγαλόκαρδο να γράψω. Μυγιάγγιχτοι και άτολμοι όλοι γύρω μου , τρέμουνε για την ωραία εικόνα που οικοδομούν μέσα στα περιττώματα. Αυτό το χωνευτήρι , πνίγει την ποίηση, τις σκέψεις με ελπίδα και χυδαία μετατρέπει όλα τα ευγενικά συναισθήματα σε ένα  βρώμικο χυλό  που επιπλέουν οι φελλοί . Η χώρα του πολιτισμού μετατρέπεται μέρα με την ημέρα σε ιδρωμένο δρομέα , σε ένα γουρούνι μέσα σε ένα  πολιτισμικό σάντουιτς από καλαμπόκι. Νοιώθω από ιππέας που ξεκίνησα  το πρωινό μου , ένα κουνέλι που το βιάζουν οι ποντικοί  της βαρεμάρας.

Κατά τα άλλα η γερακοφωλιά της εξουσίας με το φετίχ της τρομολαγνείας προσφέρει απλόχερα την προστασία ή την ελπίδα διεξόδου από τις φοβίες της βίας και των κοινωνικών στεναγμών , που η ίδια αναπαράγει. Και σήμερα  είμαι ένα αξιοθρήνητο αντίγραφο του Θεού , ένας αποτυχημένος  ξάδελφος του πιθήκου…

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΣΤΗ ΜΑΘΗΣΗ . ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ;

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΣΤΗ ΜΑΘΗΣΗ .

ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ;

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΝΟΥ.

ΑΣΗΜΙΝΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: 

 Κύριε Πάνου  ποιοι κατά τη γνώμη σας είναι οι παράγοντες εκείνοι 
που συντελούν στη δημιουργία και παγίωση των μαθησιακών δυσκολιών; 

Πιστεύετε ότι είναι σημαντική η έκταση του προβλήματος των δυσκολιών στη μάθηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : 

Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα ερώτημα, ένα ερώτημα που γεννιέται σκεπτόμενος το θέμα των μαθησιακών δυσκολιών. 
Αν υποθέσουμε ότι το εργαστήρι της σκέψης είναι ένα μεγάλο δωμάτιο, μπαίνοντας κανείς μέσα τι βλέπει; 
Τι περιέχει αυτό το δωμάτιο; 
Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι αυτό που κάθε φορά βλέπει κανείς είναι αυτό που του επιβάλλεται να δει. 
Περιέχει τις παρουσίες της γνώσης , αλλά συγχρόνως μέσα από αυτό το δωμάτιο της σκέψης εκφράζονται και όλες οι απουσίες της.

 Η εκπαιδευτική ψυχολογία μας αναφέρει ότι η χαμηλή σχολική επίδοση διαπιστώνεται ότι συνήθως οφείλεται σε χαμηλό νοητικό δυναμικό σε δυσλεξία ή σε κάποιο συγκεκριμένο οργανικό πρόβλημα
 Έχει επίσης διαγνωστεί μια άλλη κατηγορία παιδιών, τα οποία ενώ  έχουν νοημοσύνη άνω του μέσου όρου, η σχολική επίδοση τους δεν συμβαδίζει με τη νοημοσύνη τους και δεν εντάσσεται σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. 
Ένας σημαντικός παράγων στη δημιουργία και παγίωση των μαθησιακών δυσκολιών είναι η σχέση γονέων –παιδιού. 

Ορισμένα χαρακτηριστικά των γονιών, όπως ό έλεγχος, η υπερπροστασία οι υπερβολικές προσδοκίες το άγχος, ο ανταγωνισμός, ή έλλειψη στοργής, η και οργάνωσης των στόχων, είναι παράγοντες άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη σχολική επίδοση. 
Ένας καθοριστικός παράγοντας που επηρεάζει όλο το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ο τρόπος και η διαδικασία της διδασκαλίας και μάθησης όπου χάνεται ο αυθορμητισμός , το άναρχο στοιχείο της εφηβείας αλλά και το συναίσθημα της χαράς της μάθησης.
 Θα έλεγα ότι έχει διαμορφωθεί ένα στερεότυπο που στη σημερινή κοινωνία περισσότερο στρατιωτικοποιεί τους νέους παρά τους βοηθάει. 
Αυτό το είδος της οργάνωσης της εκπαίδευσης και γενικότερα της κοινωνίας μοιάζει να είναι ενάντια σε όλη την διάπλαση της προσωπικότητας του νέου .

  Το παιδί με μια παραμορφωτική και κακή εικόνα του εαυτού του , όταν βιώσει τις πρώτες αποτυχίες στο σχολείο γενικεύει την ιδέα «της ανικανότητάς» του σε όλους τους τομείς και υιοθετεί τον ρόλο του «κακού παιδιού» .
 Ακολουθεί η απόρριψη και ο αυστηρός έλεγχος τα οποία εκ νέου τροφοδοτούν τα συναισθήματα μειωμένης αξίας του εαυτού του και την άρνηση για το σχολικό περιβάλλον. 
Σε όλα χρειάζεται να πειθαρχεί , είτε από ανάγκη, είτε από συνείδηση, αλλά απαιτείται και μία διέξοδος.

Η ένταση αλλά και ο ανταγωνισμός μέσα  στην οικογένεια και μεταξύ των δύο γονέων ιδιαίτερα την περίοδο της κρίσης που βιώνουμε , είναι σήμερα άλλος ένας παράγοντας που έχει γιγαντωθεί και δημιουργεί συναισθηματικά προβλήματα , τα οποία λειτουργούν αρνητικά και στη διαδικασία της μάθησης. 

Ένα άλλο σημαντικό γεγονός, κατά τους κοινωνιολόγους , παιδαγωγούς και ψυχολόγους είναι και η αρχή της φοίτησης στο Δημοτικό σχολείο σε μια ηλικία όπου και διαφορές έστω λίγων μηνών  μεταξύ των παιδιών είναι καθοριστικές στο επίπεδο των γνωστικών λειτουργιών.

Οι μαθησιακές δυσκολίες μπορούν να παρουσιαστούν και στα θεωρούμενα ‘προικισμένα» παιδιά, αυτά δηλαδή των οποίων  ο δείκτης νοημοσύνης υπερβαίνει τις 130 μονάδες, (όσο και αν αμφισβητείται η αξία του είναι βοηθητικό εργαλείο στη δημιουργία τεστ δεξιοτήτων). 
Αυτό φαίνεται , ίσως παράδοξο από πρώτη θέαση, όμως εξηγείται από το γεγονός ότι η μάθηση, όπως αυτή προσφέρεται στο σχολείο , δεν τους δημιουργεί κίνητρα να ενδιαφερθούν για ότι γίνεται στην τάξη. 
Το δημιουργικό μυαλό που διέπει αυτά τα παιδιά , τα οποία πολλές φορές έχουν και καλλιτεχνικές τάσεις και αναζητήσεις, τους «φωνάζει» πως αν πειθαρχήσουν κι εκεί, τότε θα γίνουν «ρομπότ» ή θα «σφαλίσει» μια για πάντα η φαντασία και οι δρόμοι που αυτή ανοίγει.

  Άλλη κατηγορία παιδιών που ενώ έχουν μια ομαλή εξέλιξη στο σχολείο και ξαφνικά παρατηρείται μια κάμψη στην απόδοσή τους , είναι αυτά τα οποία κάτω από το βάρος κάποιας συναισθηματικής διαταραχής , κάποιο δυσάρεστο γεγονός στη ευαίσθητη αυτή περίοδο σε συνάρτηση με την κρίση της εφηβείας, τους οδηγεί σε μαθησιακή κάμψη. 
Ο έφηβος απορρίπτει τη αξία  της εκπαίδευσης και το σχολικό περιβάλλον εξελίσσεται σε ένα μέσο.

Πάνω στο νέο χάρτη της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης διαγράφονται νέα σενάρια μαθησιακών δυσκολιών. 
Οι παιδικές και εφηβικές φοβίες μπροστά στη νέα εκπαιδευτική ¨τάξη¨ πραγμάτων  ερμηνεύονται από το  εργαστήρι της σκέψης με την ίδια σχεδόν βαρύτητα. 
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα ο εκπαιδευτικός καλείται πιο πέρα από το εκπαιδευτικό του έργο να δει το φόβο του νέου για το άγνωστο. Να του εξηγήσει  ότι το σκοτάδι αποτελεί όχι μόνο τη σκιά του φωτός , αλλά μέσα του κατοικεί το ίδιο το φώς.

Και το φώς έχει μέσα του το σκοτάδι του 

και χρειάζεται αγάπη για μάθηση 
σε όλη την διάρκεια της ζωής για να λάμπει. 

(ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ)

video

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ .

ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ;

Η χώρα μας μετατρέπεται σε χώρα διαφορετικότητας –στη θρησκεία, τη φυλή, τις πεποιθήσεις- και ο αλτρουιστής πολίτης  αισθάνεται ότι κινδυνεύουμε οι θεμελιώσεις αξίες συνοχής της Ελληνικής οικονομίας. Γνωρίζουμε βέβαια , ότι η ισότητα είμαι το δικαίωμα ώστε ο κοινωνικός αγώνας να έχει κοινή αφετηρία για όλους. Έχει; Μπορεί να έχει σε μια Ελλάδα που κυριαρχεί η αναξιοκρατία; Αν η ισότητα προσφέρει την κοινωνική σταθερότητα η αξιοκρατία εξασφαλίζει την εξέλιξη και την πρόοδο.

Είμαστε όμως τόσο δημοκρατικοί πολίτες ώστε να δεχτούμε πως  ισότητα , διαφορετικότητα και αξιοκρατία, συλλειτουργούν στο πλαίσιο της δημοκρατικής κοινωνίας; Η πραγματικότητα δείχνει πως οι κοινωνικές διαφορές αναιρούν την ισοτιμία. Το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο έχει ως αρχή την υιοθέτηση, με σχετική ευκολία , της αρχής  της «ήσσονος προσπάθειας» που προωθείται καθημερινά σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Η απομόνωση στοιχείων , η προβολή των απόψεων πολιτικών Τήλε-αστέρων , η επιλεκτική παρουσίαση γεγονότων απομονωμένων από τις αίτιες τους, η κινδυνολογία και η κενότητα, συνθέτουν σε μεγάλο βαθμό την προβαλλόμενη πραγματικότητα των Μ.Μ.Ε. Η χειραγώγηση αξιοποιείται έτσι πλήρως από την εξουσία .

 

  Είδαμε για άλλη μια φορά την μετατροπή της τηλεοπτικής εικόνας σε σκηνοθέτη της πραγματικότητας, Ο λαϊκός τρόμος μετατρέπεται σε λαϊκό πανικό. Οι νεκροί ανέρχονται σε χιλιάδες σε όλο τις άκρες του πλανήτη από την άσκηση της βίας που έχει γεννήσει η εξουσία και έκπληκτοι βλέπουμε να μην πυροδοτείτε η αντίσταση του πολίτη. Η μαζική αντίσταση απουσιάζει και εμφανίζεται μόνο μεμονωμένα σε οργανωμένες κομματικές συγκεντρώσεις. Η δύναμη της μάζας όταν μετατρέπεται σε κριτικό δέκτη είναι όμως πολύ μεγαλύτερη. Η πυροδότηση της οργής στην Αίγυπτο και στη Λιβύη έδωσαν μερικά αισιόδοξα μηνύματα προς αυτή τη κατεύθυνση της αυτενέργειας και αντίστασης. Στη ν Ελλάδα που πληθαίνουν οι στρατιές των ανέργων αντί να πληθαίνουν ενεργά οι φωνές διαμαρτυρίας εξατμίζονται με την δικαιολογία ότι μας ψεκάζουνε από αέρος και μας κρατούν σε παθητικότητα!

  Η  γερακοφωλιά της εξουσίας αγκιστρωμένη στη διαιώνιση των ανισοτήτων αναπαύεται  και συνεχίζει όλο και πιο πολύ τον βιασμό του άφωνου πολίτη . Όταν η κοινωνική διαμαρτυρία εκφυλίζεται σε μορφές παραβατικών  συμπεριφορών με τη αύξηση της παραβατικότητας να είναι πλέον στο κόκκινο. Ο εχθρός είναι αυτός που έχει να τραφεί  άρα θα είναι το επόμενο θύμα του παραβάτη που δεν βλέπει και δεν διοχετεύει την οργή του σε αυτόν που του πήρε περίτεχνα το φαγητό. Παράλληλα,  Οι περικοπές των μισθών , των συντάξεων και η ταυτόχρονη ακρίβεια ακόμα και στα αγαθά πρώτης ανάγκης,  εξαθλιώνουν όλο και περισσότερο  το βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής στο μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού ιστού.

  Η ελεύθερη αντίσταση , η αγωγή και η πληροφόρηση όταν απουσιάζουν δεν μπορεί να κινητοποιηθεί κανείς έναντι των κινδύνων- Γολιάθ που βιάζουν τα δικαιώματα και τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων. Οι σκληροί αγώνες και η μαζική στράτευση για την ρεαλιστική αντιμετώπιση και η κατάκτηση χώρων δημοκρατικής παρέμβασης στις κοινωνικές διαδικασίες είναι ο στόχος για τον περιορισμό της κρίσης.

Είναι οι στόχοι - πρόκληση για την Ελλάδα που σαν αφτιαξίδωτη γυναίκα γυροφέρνει επαιτώντας . Δεν αρκεί η «κοινωνική  μουρμούρα» ή να στρατολογούνται σε άναρχες διαμαρτυρίες χωρίς προτάσεις  οι πολίτες.   

Ο Μουνυχιών

Οδεύοντας προς τα Μουνύχια  

Ο Μουνυχιών είναι ο   δέκατος μήνας του αττικού ημερολογίου.

Βγήκαμε από τον ένατο μήνα , που ήταν ο Ελαφηβολιών, διότι εορτάζονταν τα  Ελαφηβόλια προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδος και περπατούμε τον αντίστοιχο με τον σημερινό ρωμαϊκής προέλευσης Απρίλιο (από το λατινικό apro= ανοίγω)

Ο μούνυχος  ήταν γιός του Πεντακλέους, αρχηγός των Μινυών, που όταν τους έδιωξαν οι Θράκες από τον Ορχομενό μετοίκησαν στον Πειραιά. Από εκεί πήρε την ονομασία του ένας από τους λόφους της περιοχής και εκεί ονομαστή υπήρξε η Άρτεμις Μουνυχία.

Είναι το υψηλότερο σημείο του Πειραιώς και όποιος το κατείχε εθεωρείτο ότι ήταν ασφαλής σαν σε φρούριο. Εν τέλει το 1826 μετονομάστηκε σε Καστέλλα ( περίπου μικρό Κάστρο) και έμεινε έτσι επισκιάζοντας την αρχαία ονομασία.

Στο μέσο του μηνός Μουνυχιώνος διοργανώνονταν γιορτές, τα Μουνύχια, εις ανάμνησιν της νικηφόρου ναυμαχίας στη Σαλαμίνα και προσφέρονταν οι αμφιφώτες, μικρές πίτες με βάση το τυρί, που παρουσιάζονταν λαμπρά γύρω από αναμμένα κεριά.