«Τραύματα» ποίηση-videoart- Θανάσης Πάνου

«Τραύματα»

Γνωριστήκαμε στα παιδικά μου όνειρα

και περπατάμε  ολόκληρη ζωή παρέα.

Πολλές φορές  με άγριες φωνές

ανένδοτα τον δρόμο  περισφίγγουν

Άλλοτε πάλι  όταν φορώ

σαν κοπελιά τα γιορτινά μου

κοντανασαίνουν μέσα μου

ποτίζοντας  με δάκρυα

την ρίζα της ψυχής μου.

Κι όσο η ζωή κι αν προσπερνά

τα τραύματα  με ιαχές

λογχεύουν την  καρδιά μου,

άγρια μαλλιά

που ξετρυπώνουν σαν οχιές

και με οικειότητα με αγκαλιάζουν.

Κι  όταν δεν νοιώθω το   κορμί

για να με ντύσουν,

μόνα  και γυμνά

σαν ένα  καπέλο μαύρο  κι’ άραχνο

στέκουν  απόμακρα

απρόσωπα και ακέφαλα.

Κι όταν  Στιγμές – στιγμές

παραχωρώ  την σκέψη  μου

κρύβονται περίτεχνα

σπέρνοντας  πικρά φιλιά

και θεραπεύουν  τις πληγές μου.

Ποίηση – videoart : 

Θανάσης Πάνου

Όταν ένας άνθρωπος έχει γνωρίσει  μέσα στη καρδιά του

 τι σημαίνει φόβος και τρόμος είναι προφυλαγμένος από τον τρόμο

 που προκαλείται από εξωτερικές επιρροές .

Ας ξεσπάει κεραυνός

 και ας απλώνεται ο φόβος σε 100 χιλιόμετρα.

Ας βρυχάται το κοινωνικό τέρας …

Μια βαθιά εσωτερική σοβαρότητα  που πάνω της

όλοι οι εξωτερικοί θόρυβοι εξοστρακίζονται

  χωρίς να προκαλούν πανικό,  θέτει την ζωή του σε τάξη

που βοηθά την αυτογνωσία…