Ένας ιχθυοπώλης

Ένας ιχθυοπώλης,

γέρος, ασπρομάλλης και ρυτιδωμένος,

σε μια κατάσταση σπάνιας του χρόνου ειλικρίνειας

αισθάνθηκε ξάφνου,

όλα αυτά που προηγήθηκαν

από όλους τους ερωτευμένους

 με γοργόνες, ιχθυοπώλες

και αισθάνθηκε βαθιά

την κρυφή χαρά τους,

έβγαλε έτσι ξαφνικά λέπια,

τα χτένισε σα μαλλιά που έσταζαν αλμύρα

και ο πάγκος του ο νεκρός

γέμισε με κοράλλια

όστρακα σε σχήματα ακανόνιστα

ήλιους με χίλια μετεωρα μάτια

που βούταγαν σε θάλασσες

νύχτες ρευστές που ποτέ δεν τέλειωναν

όπως το φως που γυμνό κολυμπά.

Είδε ενώπιον του ωκεανού

Και όλων των πλασμάτων του

Ότι τον κατάπινε ο γαλάζιος εαυτός του

Που αναδύθηκε

από στεριάς κολυμπήθρα .

…

Για την νηστεία γέμισαν οι αρχαίοι Θεοί την θάλασσα με νόστιμα ψάρια…και έως εκεί μήπως και σκεφτούνε, ότι κρέας είναι και αυτοί, μπας και από του κρέατος την ηδονή για λίγο δραπετεύσουν και ιχθυοφάγοι απλά για πρώτο βήμα να γινούνε. Και ο Αριστοτέλης πρώτος έγραψε στην Φυσική του ιστορία, σύγγραμμα σοφό που απαριθμεί ως βρώσιμα πάνω από εκατόν δέκα είδη νόστιμων ψαριών. Συμφώνησε αργότερα κατόπιν δοκιμής και ο Λούκουλλος και πρόσθεσε, λάδι κρητικό και ρίγανή Ολύμπου να πασπαλίζεται και τα οχταποπόδαρα σε μέλι να βουτάτε.

Και σήμερα πρωί, που ο ψαράς είχε την τιμητική του,

καθάριζε λέπια και έκπληκτος είδε ψάρια μέσα να μην υπάρχουν…

Μην περιφρονείτε τα θράψαλα βρε παιδιά… όλα στην φτήνια και σκόνη,

 γοργόνα μου εσύ, αναστέναξε…

Φωτογραφία:

Ένας ιχθυοπώλης,

γέρος, ασπρομάλλης και ρυτιδωμένος, τεμαχίζει ένα μεγάλο ψάρι.

Ο πελάτης, γενειοφόρος και φαλακρός, στηρίζεται στο ραβδί του και φαίνεται να παζαρεύει.