Η μουσική είναι από τα λίγα που μας θυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές. Όταν όμως μετατρέπεται με « αφέντη το χρήμα» σε προγραμματισμένη μηχανή ψυχαγωγίας ,προωθεί μαζικά το κυρίαρχο και μονοσήμαντο κοσμοείδωλο της ομοιομορφίας και του ελέγχου. Στόχος πάντα η νέα γενιά…
Όπως γνωρίζουμε από την ψυχολογία , κάθε φορά που μια σημαντική ανάγκη μένει ανικανοποίητη , τότε ο οργανισμός του νέου τείνει να αναπτύξει μια επιθετική συμπεριφορά που, είτε στρέφεται προς το περιβάλλον είτε ενδοβάλλεται. Από την τελευταία διαπίστωση καταλαβαίνουμε γιατί, ενώ γνωρίζει ο νέος τις καταστρεπτικές συνέπειες της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, δεν υπολογίζει την υγεία του , άρα και κάθε προσπάθεια εκφοβισμού από τους «φορείς προστασίας» πέφτει στο κενό. Όταν στη ρίζα της επιθετικότητας ενεδρεύει η απογοήτευση, (ανεργία, ανία, ματαίωση) και η διάψευση των προσδοκιών , τότε η ενημέρωση ή η καταστολή, το ξύλο –σωματικό ή ψυχικό- τρέφουν την αντικοινωνική συμπεριφορά και δημιουργείται έτσι ένας «φαύλος κύκλος».Το κενό που αφήνουν οι μεγάλοι στη ζωή των νέων το καλύπτει συνήθως η ομάδα συνομηλίκων,όπου σε πολλές περιπτώσεις η αναγνώριση δεν κερδίζεται παρά με διάφορες αντικοινωνικές δραστηριότητες, στην περίπτωσή μας μες τον τρόπο ζωής που αναδύεται μέσα από την μουσική εμπορική βιομηχανία τύπου ΠΟΠ . Πρέπει να δούμε σοβαρά τους μυθοποιούς της βιομηχανίας της μουσικής και να πετάξουμε όποιο κακό μύθο πλασάρουν και μετά να ρίξουμε τους αφορισμούς στη νεολαία- στους έφηβους ή μάλλον να τους αφήσουμε ελεύθερους να πλάσουν τα δικά τους τραγούδια, που επιμελώς μένουν στο περιθώριο. Δεν χρειάζονται προκατασκευασμένα μυθολογήματα καταναλωτικού τύπου. Επιλογικά , ας θυμηθούμε τον αφορισμό του Πλάτωνα στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ (337Β) «Θα επιτρέψουμε λοιπόν έτσι εύκολα να ακούσουν τα παιδιά τους όποιους μύθους , που τους έπλασαν οποιοιδήποτε και να δέχονται μες την ψυχή τους εντυπώσεις ως επί το πλείστον αντίθετες από τις απόψεις, που θα παραδεχτούμε πως πρέπει να έχουν , όταν γίνουν τέλειοι άνδρες ; Διόλου μάλιστα , δεν θα το επιτρέψουμε…
»
