GRAFFITI - ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ-

Σκληρή η αντίδραση για το Graff. Οι  νέοι «βρωμίζουν» τον χώρο με χρώματα , ενώ οι νομοταγείς πολίτες «ξεφορτώνονται» με άνεση , πλαστικά ποτήρια, κουτιά από τσιγάρα, έντυπα, μυριάδες γόπες ... Ακόμη και ο τύπος περιγράφει  τους writers  ως παιδιά «χαμένα». Τους ρώτησαν αν θέλουν να κατοικούν σ’ αυτό που δεν μπορούν να αποδράσουν; Στην αβίωτη  απάνθρωπη πόλη; Oi writers είναι ευφάνταστοι νέοι καλλιτέχνες και όχι επιπόλαιοι και αντιδραστικοί όπως  τους περιγράφουν ορισμένοι – δυστυχώς και εκπαιδευτικοί. Θα επέλεγαν να πασαλείβουν τα πάντα αντί να δημιουργούν έργα έστω με τύχη εφήμερη. Ο νέος «επιστρατεύει»  ποικιλόχρωμα  σπρέι  και φαντασία, λόγο και στάση ζωής απέναντι στο γκρίζο τοίχο του οποίου ο περίγυρος του τον θέλει γκρίζο «καθαρό»  ή τον ανέχεται με τις μύριες όσες  αντιαισθητικές διαφημίσεις ή και πολιτικές αφίσες. Δεν είναι τυχαίο ότι τα  graffiti  έχουν μια θεματολογία ευρεία, όπως , τον έρωτα, την αγάπη, την φιλία, την λατρεία για κάποια ποδοσφαιρική ομάδα, το πάθος, την εκδίκηση ή και την αδιαφορία προς το κατεστημένο , ζητώντας δραστικές αλλαγές. Η εικαστική μορφή τους είναι αποκαλυπτική του συναισθηματικού κόσμου του μαθητή. Λαβωμένες καρδιές , ζώα, πρόσωπα, λουλούδια «απαγορευμένα» , γεωμετρικά σχέδια, περιπαιχτικά σχόλια με σχέδια…Είναι  ένας τρόπος επικοινωνίας –έκφρασης αλά και εκτόνωσης. Είναι κατάθεση σκέψης , φιλοσοφία για τη ζωή αλλά και αποκαλύπτουν αρνητικά πρότυπα και ιδανικά. Είναι φωνές που περιγράφουν τα τοπία της ψυχής του εφήβου. Από την οπτική των  κοινωνικών επιστημών είναι ένα  χρήσιμο εργαλείο γιατί αντανακλούν το στίγμα της εποχής αλλά και της ψυχής των νέων. Αποκαλύπτουν την αρχέγονη ανάγκη της έστω πρόσκαιρης ιδιοκτησίας ¨ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΟΥ!».

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ  GRAFFITI:   ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥ Ή ΑΠΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ.

  (Συζητήσεις-σκέψεις-κείμενα , με την κάστρου  FROG’ S   WALL” )

 Θ. ΠΑΝΟΥ

ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΜΥΘΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

Η μουσική είναι από τα λίγα που μας θυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές. Όταν όμως μετατρέπεται με « αφέντη το χρήμα» σε προγραμματισμένη μηχανή ψυχαγωγίας ,προωθεί μαζικά το κυρίαρχο και μονοσήμαντο κοσμοείδωλο της ομοιομορφίας και του ελέγχου. Στόχος πάντα η νέα γενιά…

Όπως γνωρίζουμε από την ψυχολογία , κάθε φορά που μια σημαντική ανάγκη μένει ανικανοποίητη , τότε ο οργανισμός του νέου τείνει να αναπτύξει μια επιθετική συμπεριφορά που, είτε στρέφεται προς το περιβάλλον είτε ενδοβάλλεται. Από την τελευταία διαπίστωση καταλαβαίνουμε γιατί, ενώ γνωρίζει ο νέος τις καταστρεπτικές συνέπειες της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, δεν υπολογίζει την υγεία του , άρα και κάθε προσπάθεια εκφοβισμού από τους «φορείς προστασίας» πέφτει στο κενό. Όταν στη ρίζα της επιθετικότητας ενεδρεύει η απογοήτευση, (ανεργία, ανία, ματαίωση) και η διάψευση των προσδοκιών , τότε η ενημέρωση ή η καταστολή, το ξύλο –σωματικό ή ψυχικό- τρέφουν την αντικοινωνική συμπεριφορά και δημιουργείται έτσι ένας «φαύλος κύκλος».Το κενό που αφήνουν οι μεγάλοι στη ζωή των νέων το καλύπτει συνήθως η ομάδα συνομηλίκων,όπου σε πολλές περιπτώσεις η αναγνώριση δεν κερδίζεται παρά με διάφορες αντικοινωνικές δραστηριότητες, στην περίπτωσή μας μες τον τρόπο ζωής που αναδύεται μέσα από την μουσική εμπορική βιομηχανία τύπου ΠΟΠ . Πρέπει να δούμε σοβαρά τους μυθοποιούς της βιομηχανίας της μουσικής και να πετάξουμε όποιο κακό μύθο πλασάρουν και μετά να ρίξουμε τους αφορισμούς στη νεολαία- στους έφηβους ή μάλλον να τους αφήσουμε ελεύθερους να πλάσουν τα δικά τους τραγούδια, που επιμελώς μένουν στο περιθώριο. Δεν χρειάζονται προκατασκευασμένα μυθολογήματα καταναλωτικού τύπου. Επιλογικά , ας θυμηθούμε τον αφορισμό του Πλάτωνα στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ (337Β) «Θα επιτρέψουμε λοιπόν έτσι εύκολα να ακούσουν τα παιδιά τους όποιους μύθους , που τους έπλασαν οποιοιδήποτε και να δέχονται μες την ψυχή τους εντυπώσεις ως επί το πλείστον αντίθετες από τις απόψεις, που θα παραδεχτούμε πως πρέπει να έχουν , όταν γίνουν τέλειοι άνδρες ; Διόλου μάλιστα , δεν θα το επιτρέψουμε…

»