ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Μια μάσκα εξαφανίζει το πρόσωπο.

Μια όψη ξεφεύγει από την σάρκα της.

Το ίδιο , μέσα στη ρευστότητα της διαφυγής

το θέατρο γιορτάζει ειδωλολατρικά

τον κάθε ηθοποιό

που σαν βρώσιμο καρπό προσφέρει

την αφήγηση με δράμα

σε κάθε  σκηνή διένεξης,

ξεριζώνοντας τις μάσκες

από  εμάς,

το ακροατήριο χωρίς ταυτότητα

με τα ματωμένα χειροκροτήματα

 μέσα στην ομίχλη.

«Theatre of fog»

Artwork by  Thanasis Panou

Ποίηση «Πτώσεις Αγγέλων»

Ποίηση-Λογοτεχνία Θανάσης Πάνου

www.facebook.com/PoetryT.Panou?ref=bookmarks

Ποιήματα από την ενότητα  «Πτώσεις Αγγέλων»

ΠΟΥΠΟΥΛΑ ΗΤΑΝ

Μια φορά και ένα καιρό                                                                                                                                                                             

 έρωτας φτερωτός

εμφανίστηκε                                                                                                                                       

περιδινήθηκε

 στον ορίζοντα της καθημερινότητάς μας                                                                                   

και έκτοτε,                                                                                                                                                              

 εξαϋλώθηκε,                                                                                                                                          

ξεπουπουλιάζοντας τον εαυτό του.

ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΕΙΛΗ

Τα χείλη σου πέτρινα

Αγάπη νεκρή,  ψιθύρισε μου…

Νάταν  βροχή ή δάκρυα

Με γέλασες άνοιξη

λείψανο το ξεθωριασμένο  σώμα

φωνάζει,

δεν υπάρχει αναστάσιμη καρδιά.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΙΛΙ

Η πορεία μου υπήρξε

Άμπωτις και πλημμυρίς

 ψιθύρων και κραυγών

και συναθροίσεις χειλέων

από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου.

Ώσπου κάποτε,

στη μέση ηλικία,

όταν η γεύση των χειλέων

έγινε μόνιμα αλμυρή,

 βούλιαξα στη θάλασσά τους

και ναυαγός πιάστηκα

από το σωτήριο το σανίδι.

Μα ήταν πτερύγιο καρχαρία

και  το υπόλοιπο ταξίδι μου

η άγρια αιμορραγούσα η πορεία μου,

Επωδός

της άναρχης του έρωτα

Φυγής.

Πιο σκούρο μπλε το όνειρο

όταν κατάσαρκα

μπήγεις τα νύχια σου στον  πόθο μου

και η νύχτα,

ο δικός μου δεσμοφύλακας

αυλακώνει το  πέρασμά σου.

Πώς να  σε παγιδεύσω  μέσα στα μάτια μου

όταν  πίνεις  όλο το είναι μου

αχόρταγα σε σιωπή βαθειά.

Βρυχώμαι  και υφαίνω

με χάδια τα δεσμά μου…

ΟΝΕΙΡΟ

Προδοτικό κι αυτό το όνειρο .

Όσο και αν πλησίασε την αλήθεια

δεν μπορεί να καυχηθεί

ότι  έγινε  πουλί

υπέρμετρης πτήσης.

Ποίηση-Λογοτεχνία Θανάσης Πάνου

www.facebook.com/PoetryT.Panou?ref=bookmarks

Leszek Bujnowski Photography

Leszek Paradowski Photography

Θανάσης Πάνου artwork