Σκληρή η αντίδραση για το Graff. Οι νέοι «βρωμίζουν» τον χώρο με χρώματα , ενώ οι
νομοταγείς πολίτες «ξεφορτώνονται» με άνεση , πλαστικά ποτήρια, κουτιά από τσιγάρα,
έντυπα, μυριάδες γόπες ... Ακόμη και ο τύπος περιγράφει τους writers
ως παιδιά «χαμένα». Τους ρώτησαν αν θέλουν να κατοικούν σ’ αυτό που δεν
μπορούν να αποδράσουν; Στην αβίωτη απάνθρωπη
πόλη; Oi writers είναι ευφάνταστοι νέοι καλλιτέχνες και όχι επιπόλαιοι και
αντιδραστικοί όπως τους περιγράφουν
ορισμένοι – δυστυχώς και εκπαιδευτικοί. Θα επέλεγαν να πασαλείβουν τα πάντα
αντί να δημιουργούν έργα έστω με τύχη εφήμερη. Ο νέος «επιστρατεύει» ποικιλόχρωμα σπρέι
και φαντασία, λόγο και στάση ζωής απέναντι στο γκρίζο τοίχο του οποίου ο
περίγυρος του τον θέλει γκρίζο «καθαρό»
ή τον ανέχεται με τις μύριες όσες
αντιαισθητικές διαφημίσεις ή και πολιτικές αφίσες. Δεν είναι τυχαίο ότι
τα graffiti έχουν μια θεματολογία ευρεία, όπως , τον
έρωτα, την αγάπη, την φιλία, την λατρεία για κάποια ποδοσφαιρική ομάδα, το
πάθος, την εκδίκηση ή και την αδιαφορία προς το κατεστημένο , ζητώντας
δραστικές αλλαγές. Η εικαστική μορφή τους είναι αποκαλυπτική του
συναισθηματικού κόσμου του μαθητή. Λαβωμένες καρδιές , ζώα, πρόσωπα, λουλούδια «απαγορευμένα»
, γεωμετρικά σχέδια, περιπαιχτικά σχόλια με σχέδια…Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας –έκφρασης αλά και
εκτόνωσης. Είναι κατάθεση σκέψης , φιλοσοφία για τη ζωή αλλά και αποκαλύπτουν
αρνητικά πρότυπα και ιδανικά. Είναι φωνές που περιγράφουν τα τοπία της ψυχής
του εφήβου. Από την οπτική των
κοινωνικών επιστημών είναι ένα
χρήσιμο εργαλείο γιατί αντανακλούν το στίγμα της εποχής αλλά και της ψυχής
των νέων. Αποκαλύπτουν την αρχέγονη ανάγκη της έστω πρόσκαιρης ιδιοκτησίας ¨ΤΟ
ΕΡΓΟ ΜΟΥ!».
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ GRAFFITI: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥ
Ή ΑΠΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ.
(Συζητήσεις-σκέψεις-κείμενα
, με την κάστρου FROG’ S WALL” )
Θ. ΠΑΝΟΥ
