Tα «υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας"

- Ο άνθρωπος ακόμα διανύει την προϊστορία του

Κάρλ Μάρξ

- Αναρωτιέστε γιατί ο Πυθαγόρας δεν έτρωγε κρέας; Εγώ προσωπικά αναρωτιέμαι για ποιο λόγο και με τι καρδιά, ο πρώτος άνθρωπος πλησίασε το στόμα του στο πηγμένο αίμα και τα χείλια του σε ένα νεκρό πλάσμα. Πως έβαλε στο τραπέζι του πτώματα ζώων και ονόμασε φαγητό και τροφή τα πλάσματα που λίγο πριν μούγκριζαν και βέλαζαν, κινούνταν γεμάτα ζωή. Πως δέχτηκε τη θέα της σφαγής, τον κομμένο λαιμό, το γδαρμένο δέρμα, τις σπασμένες αρθρώσεις. Σκεφτείτε την άσχημη μυρωδιά... Πως έγινε να μην ανατριχιάσει όταν ήρθε σε επαφή με τα κομμάτια άλλων όντων και ρούφηξε το ζουμί και τον ορό από τις πληγές τους...! Ο άνθρωπος δεν τρέφεται με λιοντάρια και λύκους για να επιζήσει..., αντίθετα, σκοτώνει πλάσματα ακίνδυνα, εξημερωμένα, που δεν έχουν κεντριά και μυτερά δόντια. Για ένα κομμάτι κρέας, ο άνθρωπος τους αφαιρεί τον ήλιο, το φως, την διάρκεια της ζωής που δικαιούνται όταν γεννιούνται.
Αν πιστεύετε πως η φύση σας προορίζει για τέτοιου είδους διατροφή, γιατί δεν σκοτώνετε μόνοι σας αυτό που θέλετε να φάτε; Αλλά κάντε το με τις δικές σας δυνάμεις, χωρίς ρόπαλο, χωρίς σφυριά ή άλλα όπλα.

Πλούταρχος 

- Εγώ, από τη μεριά μου, αναρωτιέμαι από τί είδους αίσθημα, μυαλό ή λόγο κατεχόταν αυτός ο άνθρωπος που πρώτος μόλυνε το στόμα του με αίμα, και επέτρεψε στα χείλη του να αγγίξουν τη σάρκα ενός δολοφονημένου όντος. Που έστρωσε το τραπέζι του με τις κατακρεουργημένες μορφές των νεκρών σωμάτων, και ισχυρίστηκε ως καθημερινή τροφή και νόστιμα πιάτα αυτά που ήξερε πως ήταν όντα προικισμένα με κίνηση, με αντίληψη και με φωνή
Πλούταρχος 

- Φίλοι μου, αποφεύγετε να γεμίζετε το σώμα σας με βρώμικες τροφές. Υπάρχουν εκτάσεις σιταριού, τόσα πολλά μήλα που τσακίζουν τα κλαδιά των δέντρων, σταφύλια που γεμίζουν τους αμπελώνες, γευστικά χόρτα και λαχανικά για μαγείρεμα. Υπάρχει το γάλα και το μέλι με το άρωμα του θυμαριού. Η γη προσφέρει μια μεγάλη ποσότητα πλούτου, καθαρά στοιχεία που δεν προξενούν το χύσιμο του αίματος, ούτε τον θάνατο. Μόνο τα ζώα ικανοποιούν την πείνα τους με το κρέας, και όχι όλα: πράγματι τα άλογα, τα βόδια και τα πρόβατα βρίσκουν τροφή στη γη.

Πυθαγόρας

- Βάλε ένα μωρό σε μια κούνια με ένα μήλο και ένα κουνέλι. Αν φάει το κουνέλι και παίξει με το μήλο, θα σου πάρω καινούργιο αυτοκίνητο

Harvey Diamond

Όταν εμείς οι ίδιοι γινόμαστε οι ζωντανοί τάφοι δολοφονημένων ζώων, πως περιμένουμε ιδανικές συνθήκες στη γη;
Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω

- Τώρα μπορώ να σας κοιτάζω ήρεμος, δεν σας τρώω πια.

Franz Kafka

- Επειδή η καρδιά χτυπάει κάτω από το τρίχωμα, τη γούνα, τα πούπουλα ή τα φτερά, μπορούμε να την περιφρονoύμε;
Ζακ Πολ Ρίχτερ

- Δεν είναι ο άνθρωπος εκπληκτικό ζώο;

Σκοτώνει άγρια ζώα-πουλιά, καγκουρό, ελάφια, ένα σωρό άγριες γάτες, ποντίκια, αλεπούδες και ντίνγκος -με τα εκατομμύρια για να προστατέψει τα κτηνοτροφικά ζώα και τις τροφές τους. Μετά σκοτώνει τα κτηνοτροφικά ζώα με τα εκατομμύρια και τα τρώει. Αυτό με τη σειρά του σκοτώνει τον άνθρωπο με τα εκατομμύρια, διότι τρώγοντας όλα αυτά τα ζώα οδηγείται σε εκφυλιστικές και θανατηφόρες αρρώστιες όπως τα καρδιακά νοσήματα, τα νοσήματα των νεφρών και τον καρκίνο. Οπότε τότε ο άνθρωπος βασανίζει και σκοτώνει εκατομμύρια ακόμα ζώα για να ψάξει να βρει γιατρειά για αυτές τις αρρώστιες. Αλλού, εκατομμύριο άλλοι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα και υποσιτισμό, γιατί το φαγητό που θα μπορούσαν να φάνε χρησιμοποιείται για να παχύνει τα κτηνοτροφικά ζώα. Εν τω μεταξύ, κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν από θλιμμένο γέλιο για την παραλογία του ανθρώπου, που σκοτώνει τόσο εύκολα και τόσο βίαια, και μία φορά τον χρόνο, στέλνει κάρτες που προσεύχονται για «Ειρήνη πάνω στην γη».

Ντάβιντ Κόατες: «Η βιομηχανική φάρμα του γερο Μακντόναλν»

- Πως μπορείτε να σκοτώνετε και να τρώτε ένα ήμερο, ανυπεράσπιστο ζώο, που πριν από λίγο έβλεπε, περπατούσε, ζούσε; 

Αφού είστε χορτάτοι, ποιά μανία σας σπρώχνει να σκοτώνετε; Αν πιστεύετε ότι η φύση σας έπλασε να τρώτε τα άλλα ζώα, τότε σκοτώστε εσείς οι ίδιοι τα θύματά σας. Πνίξτε τα με τα δόντια σας! 

Όμως ανατριχιάζετε με όλα αυτά…Γι' αυτό βάζετε άλλους να διαπράξουν τα αποτρόπαια αυτά εγκλήματα…!
Πλούταρχος

- Το τέρας της δημιουργίας έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα ζώα για τη διασκέδασή του. Και πώς τα χρησιμοποιεί; Αποκεφαλίζοντας για στοίχημα πάπιες, χήνες και πετεινούς. Κυνηγώντας και πιάνοντας τα γελάδια με το λάσο για να τα «εξημερώσει», και σέρνοντάς τα ολόγυρα μέχρι να πεθάνουν. Φράζοντας τη μύτη με βαμβάκι και πασαλείβοντας με βαζελίνη τα μάτια των ταύρων πριν από τη θανάσιμη πάλη τους στην αρένα. Γκρεμίζοντας, στην Ισπανία, σε συγκεκριμένες γιορτές αγίων και με παρούσες τις εκκλησιαστικές αρχές ζωντανές κατσίκες και τα μικρά τους από το καμπαναριό.
Αλλά και στο μέλλον θα δικαιούται ο άνθρωπος να τυραννάει τα «υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας» με αδιανόητα βάναυσες μεθόδους. Τα πειράματα σε ζώα είναι σύμφωνα με ορισμένους ειδήμονες άχρηστα για την ιατρική επιστήμη - και αυτό να μην ίσχυε, θα ήμουν σε κάθε περίπτωση αντίθετος. Αδιαμφισβήτητη, όμως, θεωρείται η αξία τους για την οικονομία. Για το Βατικανό, το οποίο σχετίζεται με εταιρείες φαρμάκων, το ειδεχθέστερο τούτο βασανιστήριο του κόσμου, αυτή η αδιάκοπη και μέχρι θανάτου αγριότητα, θεωρείται πράξη «ηθικά αποδεκτή».
Ακόμη και η αγιότης του, ο Ιωάννης Παύλος Β' υποστήριξε στις 23 Οκτωβρίου 1982 πως τα ζώα «προφανώς μπορούν να είναι αντικείμενο (!) πειραμάτων», μια πρακτική που ο ινδουιστής Γκάντι είχε χαρακτηρίσει το «πιο σκοτεινό από όλα τα εγκλήματα». (Το έγκλημα αυτό μόνο το 1989 στη Γερμανία στοίχισε τη ζωή σε 2.640.000 ζώα, σύμφωνα με τους επίσημους και σαφώς μετριοπαθείς κυβερνητικούς υπολογισμούς).
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι ελάχιστοι λειτουργοί του Κυρίου που στιγματίζουν την εκκλησία για «προδοσία των ζώων», αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να δικαιολογήσουν και να ξεπλύνουν τον χριστιανισμό ή τουλάχιστον - όπως ο αξιόλογος οξφορδιανός θεολόγος Αντριου Λίνζι - το «πνεύμα του Ευαγγελίου», κάτι απολύτως αβάσιμο. Σε κανένα σημείο δεν δίδαξε ο Ιησούς την προστασία των ζώων - αντιθέτως σκότωσε δύο χιλιάδες. Σήμερα πολλοί προσπαθούν να διασώσουν την Παλαιά Διαθήκη. Αγνοώντας τις δεκάδες οργισμένες εντολές εξόντωσης, υπογραμμίζουν την υποτιθέμενη έγνοια της «γραφής» για τη ζωή, την αρχέγονη δημιουργική της γνώση, την κοινή δημιουργία ανθρώπου και ζώου κ.ο.κ. - τίποτε άλλο από αοριστίες που γρήγορα εκφυλίζονται σε αντιφατικά ψελλίσματα ή σε λόγια σαφώς υποκριτικά. Γιατί από τη Βίβλο προκύπτει καθαρά το ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα.
Είναι όμως άτοπο να αγνοεί κανείς ότι οι ρίζες του κακού βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη και στον χριστιανισμό και να ρίχνει την ευθύνη στο αποχριστιανοποιημένο οικονομικό σύστημα της νεωτερικότητας. Γιατί, όπως η θανάτωση των Εβραίων από τον Χίτλερ υπήρξε η ολέθρια συνέπεια της σχεδόν δισχιλιετούς αιματηρής καταδίωξής τους από τις εκκλησίες, έτσι και η υπεράνω πάσης περιγραφής σύγχρονη καταδίκη του ζώου δεν είναι τίποτε άλλα από την τεχνικά εξελιγμένη και τελειοποιημένη εκδοχή μιας αδιάκοπης γενοκτονίας που χαρακτηρίζει όλες τις χριστιανικές περιόδους, το αποτέλεσμα σε τελική ανάλυση εκείνης της αρχικής εντολής «Υποτάξτε τα ζώα», η μαζικότερη καταδίκη σε ανδραποδισμό και θάνατο.
Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια η χριστιανοσύνη καυχιέται ότι κατήργησε τη θυσία του ζώου. Αυτό είναι σωστό. Θυσίασε, ωστόσο, περισσότερα ζώα από κάθε άλλη θρησκεία-όχι πια στο όνομα του Θεού, αλλά στο όνομα της κοιλιάς της.
Καρλχάιντς Ντέσνερ (από το άρθρο του στη ''Zeit '')

ΕΚΘΕΣΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΄΄Ελλάς το Μεγαλείον Σου''

“Σώβρακα και κιλότες Χριστουγέννων”

Οι παλαιοί νοικοκυραίοι τα Χριστούγεννα έκαναν διάφορες διορθωτικές κινήσεις κυρίως υγιεινής.

Είτε για τους φτωχούς που πλενόντουσαν με τις κατσαρόλες στις οποίες και ζέσταιναν το νερό, είτε για τους πλούσιους που πλένονταν σε μαρμάρινα λουτρά, όλοι για να ξεβρομίσουν εξωτερικά και για ότι νόμιζαν εσωτερικά , εκτός το στειλιάρι-το κόπανο κατά πως τον έλεγαν- έκαναν και την προσευχή τους.
Σε πιο παλαιά περίοδο μάλιστα-προ Χριστιανικής χρονολόγησης-μπορεί όλοι να ήσαν-κατά πως λένε-ειδωλολάτρες αλλά ξεφάντωναν πιο πολύ στην αλλαγή του χρόνου και σε αυτόν ακριβώς τον τόπο, οι πρόγονοί μας ανακάλυψαν τα σώβρακα και τις κιλότες.

Φυσικά φορούσαν και άλλοι λαοί εσώρουχα, όπως στην Λαπωνία όπου οι γυναίκες ανακάλυψαν το στρινγκάκι, αλλά και εδώ υπάρχει η μεγάλη φιλοσοφική διαφορά.

Στην Αρχαία Ελλάδα, η ηθικό-ιδεολογική και φιλοσοφική θεώρηση για την καθαριότητα παρουσίαζε ξεκάθαρα τα πράγματα ακόμα και μέσα από την μυθολογία.

Η καθαριότητα είναι πρόσωπο, η ποίηση του υπέρτατου έρωτα, κόρη του Πάλλοντα και αδελφή του ύδατος Ζήλου, της λίμνης και του ποταμού. Την τιμούσε ιδιαίτερα ο Δίας που την είχε κοντά του καθώς και τον αδελφό της, που προστάτευε τα ερωτικά όργανα (προσωποποίηση της δύναμης της νέας χρονιάς)

Η καθαριότητα (η οποία είναι βουβό πρόσωπο) παρακολουθεί ως εκπρόσωπος της Ηρας, όλο τον χρόνο, αν πράγματι σέβονται οι θνητοί το ερωτικό αυτό δώρο μέσα στα σκέλια τους.

Στον Ακροκόρινθο η καθαριότητα λατρευόταν στο ίδιο ιερό μαζί με την ανάγκη, αδελφή της Λαΐδας και της ερωτικής επιθυμίας, γυναίκα του νέου έτους και μητέρα της Ειμαρμένης.

Κατά τα άλλα, στη γιορτή της Αποκριάς ορισμένοι μεταμφιεσμένοι σε σατύρους ξεβράκωτους, ανεβασμένοι πάνω σε άμαξες, πείραζαν με βωμολοχίες όσους συναντούσαν και προσπαθούσαν να τους πάρουν τα εσώρουχα που έκρυβαν ότι πιο ωραίο και ουσιαστικό έπρεπε να χρησιμοποιούν όλη την χρονιά.

Οι αποκριάτικες εκδηλώσεις επίσης, ήταν συνδεδεμένες με τα ανθεστήρια, γιορτή αφιερωμένη στο Διόνυσο. Κατά την πρώτη μέρα, γνωστή ως Πυθοίγια, οι Αθηναίοι άνοιγαν τα πιθάρια με το νέο κρασί τους και έπιναν ως να τα κάνουν επάνω τους και αυτό δεν ήταν καθόλου μιαρό.  

Φυσικά, μετά, όπως και στα έθιμα των ινδιάνων αλλά και της «νέας ηπείρου», έπρεπε και πάλι να εγκαταλείψουν το φωτεινό και ζεστό κόσμο των ζωντανών και με τα λάφυρά τους να επιστρέψουν στα σκοτεινά και πονηρά λημέρια των σκιών.

Στην μετά Χριστιανικής χρονολόγησης εποχή μας, σε διάφορες περιοχές ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι όπως ο Άι-Βασίλης έτσι και τα πνεύματα που χρησιμοποιούν τις καπνοδόχους μας, δεν είναι πονηρά δαιμόνια, αλλά έρχονται να δουν, αν το σπίτι και τα εσώρουχά μας είναι καθαρά και αν όχι, τιμωρούν τους τεμπέληδες νοικοκύρηδες…κατουρώντας τη φωτιά για να τη σβήσουν και κλέβουν όλα τα εσώρουχα.

Οι κοινωνικό-πολιτικές ιδεολογίες του σήμερα όμως, καλλιεργούν την τρομολαγνεία και την σημερινή εξουσία της παγκοσμιοποίησης, που στηρίζεται στο ρητό «Κράτα το λαό χεσμένο, μόνο έτσι κατορθώνεις τη σωτηρία της εξουσίας σου»

ή απλά κάνε μόδα στον λαό, νάιλον εσώρουχα με κινέζικη προέλευση ή γρήγορης φθοράς, κάτι ας πούμε σαν τα Χριστουγεννιάτικα δώρα των πολιτικών, κιλότες στα Εξάρχεια.

ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΧΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΚΑΡ

Όπως οδηγούσε κοίταξε τη σύντροφό του.

-Κλαίς;

Τα πράσινα μάτια της ήταν μισόκλειστα και η βροχή που κυλούσε στα μάγουλά της έδινε την εντύπωση ότι έκλαιγε. Ίσως και να έκλαιγε πράγματι. Το πρόσωπό της ήταν ήρεμο, αλλά τα μάγουλά της ήταν κατάχλωμα από τον εσωτερικό πόνο. Συνέχισε να οδηγεί το τζιπάκι πάνω στο μισοσβησμένο χωματόδρομο ενώ γύρω τους δεν υπήρχε παρά ένα παράξενο λυκόφως, που δημιουργούσε το φώς των προβολέων καθώς σκεπαζόταν από το πυκνό πέπλο της σκόνης.
Τώρα, μετά από 150 χιλιόμετρα και αρκετές στροφές, ο δρόμος κατευθυνόταν για δύο χιλιόμετρα προς τα δυτικά, στο μέρος που είχαν γνωριστεί στις διακοπές τους, πριν δέκα ολόκληρα χρόνια. Χρόνια που πέρασαν γλυκά, με νύχτες που τους αγκάλιαζαν το ίδιο υπέροχα, με το ίδιο δροσερό άρωμα που τους αιχμαλώτιζε από την πρώτη φορά.

Η ίδια ζεστή αγκαλιά για δέκα ολόκληρα χρόνια, το ίδιο απαλή και με τον ίδιο πιστό σύντροφο δίπλα τους. Τον γλυκό τους σκύλο, ΟΣΚΑΡ.

Αυτός, που υπήρξε και η αφορμή της γνωριμίας τους όταν ως δύο άγνωστοι που ξένοιαστα διασκέδαζαν στο ίδιο μπαράκι, έτρεξαν ταυτόχρονα προς τη μικρή λακκούβα που είχαν εγκαταλείψει το μικρό σκυλί.

Με αφορμή τα κλάματά του κουταβιού και την ίδια οργή για την βάρβαρη πράξη ενός ανθρώπου, τον αγκάλιασαν και έγιναν αμέσως τρείς σύντροφοι αχώριστοι.

Μέχρι τη χθεσινή βραδιά.

Ο ήλιος πλέον τους χτυπούσε με δύναμη όταν βρέθηκαν στο σημείο της πρώτης τους συνάντησης στην έρημη χειμωνιάτικη κατασκήνωση.

Έδεσαν τα χέρια τους και μαζί βρέθηκαν στην άκρη του λάκκου. Τα δύο ελεύθερα χέρια τους έγιναν μια χούφτα που την γέμισαν με χώμα. Χωρίς να πέσει ούτε ένας κόκκος, έσκυψαν αργά σε μια ιεροτελεστία δίχως προσευχές και θρήνους και έριξαν απαλά το χώμα που σκέπασε τα γλυκά μάτια του πιστού τους συντρόφου.

Δέκα χρόνια και ήσαν οι τρείς ως ένας. Η τρύπα, ήπιε το χώμα και η γη αγκάλιασε το σώμα του. 

Αυτή η νύχτα στο σπίτι τους ήταν αβάστακτα βαριά.

Η πρώτη βραδιά χωρίς το γάβγισμά του.

Ότι και αν συνέβαινε από εδώ και εμπρός η ζωή τους δεν θα ήταν πια η ίδια.…και ναι..δεν θα είχαν άλλο σκύλο με το όνομα ΟΣΚΑΡ.

Θα είχαν ένα αγγελόσκυλο φύλακα πνεύμα για πάντα.