ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ - Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ -

ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ  - Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ-

Η σειρά της Συρίας…

  Μια φορά και έναν καιρό η πραγματική δημοκρατία προέκυπτε μέσα από συγκρούσεις και διαμάχες που για δεκαετίες, ακόμη και αιώνες , διαμόρφωναν παραδόσεις και ιστορική συνείδηση.

 Όταν αγνοείς αυτές τις αξίες δεν μπορείς να πείσεις τους άλλους για την δημοκρατία σου, απλά προσπαθείς να την επιβάλλεις. Πρόκειται για τερατώδη αλαζονεία που είχε προβλέψει ο Θουκυδίδης, πριν από 2.500 χρόνια "γιγνόμενα μεν και αεί εσόμενα έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων η"

(οι πόλεμοι και οι διαμάχες θα επανέρχονται όσο ο  άνθρωπος δεν αλλάζει).

 Είμαστε ένας πολιτισμός αιώνων και μπορούμε να καταλάβουμε την σημασία των μνημείων που αναδύουν αδιάψευστα την ιστορία. Σεβόμαστε την χειροπιαστή απόδειξη ιστορίας και τους πολιτιστικούς θησαυρούς , όλων των λαών.

Εντύπωση προκαλεί ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και Βρετανία δεν έχουν υπογράψει το Καταστατικό της Διάσκεψης της Χάγης -1954- περί "Προστασίας της Πολιτιστικής κληρονομιάς σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης".

   Για την ακρίβεια η Βρετανία έχει υπογράψει αλλά δε το έχει επικυρώσει!! Αποτελεί μεγάλη ειρωνεία το γεγονός αυτό μιας και Βρετανοί ήταν οι πρώτοι αρχαιολόγοι, όπως ο Μαξ Μαλόουαν, σύζυγος της Αγκάθα Κρίστι, που βοήθησαν να ερευνηθούν πολλοί αρχαιολογικοί χώροι.

Αλλά εμείς γνωρίζουμε καλά , από τα δικά μας γλυπτά του Παρθενώνα, την λογική της αγοράς της Δύσης. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί η Μέση Ανατολή και το Ιράκ που έχουν πολιτισμό, γραφή και πολύπλοκες αρχιτεκτονικές κατασκευές .

 Από την εποχή της εγκαθίδρυσης του σύγχρονου κράτους του Ιράκ , στις αρχές του 1920 ήταν διαρκής η προσπάθεια δίπλα στο πλούτο της Γής να αναπτυχθεί και η συνείδηση του μεγαλύτερου πλούτου, της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Αυτή την προσπάθεια την ενστερνίστηκε ακόμη και ο ΣΑΝΤΑΜ ΧΟΥΣΕΙΝ που χρησιμοποίησε την δόξα της χώρας του για την οικοδόμηση του νέου κράτους. Αρκεί να αναφέρουμε ότι οι φοιτητές στη σχολή των Καλών Τεχνών στη Βαγδάτη ανέρχονται σε 2.800 άτομα!!! 

Με ανοιχτές πληγές από τις "έξυπνες" βόμβες της Δύσης, της πολιτισμένης φυσικά, ο παράδεισος της πολιτιστικής κληρονομιάς μετατράπηκε σε κόλαση, μαζί με τα αμέτρητα θύματα αφήνοντας στη σκιά τον τρόπο που αποφασίστηκαν αυτά. Και αν ο διεθνής νόμος απαγορεύει τον προληπτικό πόλεμο, εμείς ως Έλληνες θα συμπληρώναμε ότι ένας πολιτισμός αιώνων δεν μπορεί να παίρνει προληπτικά μέτρα άμυνας απέναντι στους Βαρβαρόφωνους πολιτισμένους ως προς την  υλική  διαβίωση .

 Όταν μια βόμβα χτυπά ένα μουσείο , πολύ απλά οι συνέπειες μπορεί να είναι η εξάλειψη μιας ιστορίας 6.000 ετών. Των Σουμερίων, των Ακκαδίων, των Βαβυλωνίων, των Ασσυρίων, του Χαμουραμπί, του Ναβουχοδονόσορ. Η Χώρα μας το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Όπως ότι και τα αγάλματα  πονάνε. αισθάνονται,  κακοποιούνται ακόμα και από τα μάτια ενός φιλοθεάμονος κοινού.

Οι καιροί ξαναέγιναν κακοί. 

Τα λόγια, ήπιων και χαμηλών τόνων των πολιτικών διαιωνίζουν καταστάσεις λες ότι η 'ιερή' στασιμότητα των πάντων είναι ο σκοπός τους.

 Τα κλεμμένα όμως μνημεία τέχνης φωνάζουν σε όλους μας.