Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

Ο Γέροντας απεβίωσε.

Έλεγε πως η γη είναι ζωντανή

της παίρνουμε το αίμα με τις πράξεις μας,

γι αυτό θα τιμωρήσει.

Έλεγε πως της θάλασσας το βάθος

είναι στρωμένο με τις εικόνες ,

των ναυμαχιών της ανθρώπινης εξέλιξης.

Έλεγε και άλλα πολλά ,

για τους πολλούς τρελά

και για άλλους επικίνδυνα.

Για την γερακοφωλιά της εξουσίας.

Έλεγε,

πως ο πόλεμος είναι ένα φίδι πυρηνικό

και τα όπλα το δόντι με το δηλητήριο.

Το φίδι αυτό είναι θεότρελο,

γιατί στη θέση της καρδιάς

βρίσκεται μια ξεραμένη πηγή.

Το νερό της το έχουνε πιεί

τα περιστέρια της ειρήνης.

Τα όπλα της άμυνας γεννάνε κάθε εξουσία ,

έτσι το φίδι αυτό ζει με ότι δεν ζει.

Έλεγε πάλι,

πως τα πεινασμένα παιδιά έχουν κόκκαλα

που φέγγουν μες την νύχτα

γιατί από το σώμα τους αποχωρεί η ζωή.

Σώμα χωρίς ζωή , χωρίς αίμα.

Το αίμα ρουφηγμένο

από της απληστίας τον καρπό ,

των χορτασμένων μηρυκαστικών.

Έβαζε τον λόγο του

με την αρχέγονη δύναμή του ,

την αντλημένη από την σοφία των αιώνων ,

ενάντια στο φίδι με την οπλισμένη δύναμη.

Ώσπου μια μέρα,

μια αδικία

σφηνώθηκε στο άγιο του το σώμα.

Ο Γέροντας απεβίωσε.

Μπορώ να το φωνάξω όμως.

Δεν πέθανε.

Ο λόγος του,

πρόπλασμα μυστικής επανάστασης

κρατάει ένα λεπίδι αληθινό ,

με λάμα βουτηγμένη στην εκδίκηση του δίκαιου.

Χιλιάδες ιδέες και πεπρωμένα

απέναντι στο δίκαιο της πυγμής.  

by Thanasis Panou (Σημειώσεις)