ΤΟ ΜΙΣΟΣ

 

Από, έστω, ένα ψήγμα μίσους δένεσαι με το μισητό υποκείμενο. Το δέσιμο είναι μια μορφή αγάπης –άγνωστης- που δεν την εξύμνησαν οι ποιητές. Το φαρμάκι του είναι ένα ναρκωτικό που η εξάρτησή του είναι χρόνια. Ο εαυτός ως εκτόπλασμα επικοινωνεί και υποκινείται από την σκέψη –στρόβιλο- της νεύρωσης του μίσους, που όπως τα αέρια και τα ρευστά παίρνουν την οποιαδήποτε μορφή οργής. Οργής σε κάτι ανούσιο και απρόσωπο που με τα χρόνια θα πάρεις τη μορφή του. Με το μίσος αποκτάς φασματικές ονειρικές διστάσεις που συστέλλουν τον ζωτικό σου χώρο και συρρικνώνουν την λογική.