ΤΟ ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ

Όταν στην εφηβική ηλικία στην ύπνωση και την λατρεία των νέων πραγμάτων μου έκαναν δώρο ένα δερμάτινο πορτοφόλι με ένα χαρτονόμισμα και την ευχή να είναι πάντα γεμάτο και χρηματοσπαρμένη η ζωή, ήταν ήδη πολύ αργά. Η σχέση μου με το χρήμα είχε ήδη προσδιοριστεί ανάποδα από την παιδική μου ηλικία . Αντί συλλέκτης , καταστροφέας.

Και εξηγώ: Ο πατέρας μου, ταμίας στην Εθνική τράπεζα γνώριζε την αδυναμία μου για ένα συγκεκριμένο κομμάτι της εργασίας του. Έτσι από την ηλικία περίπου των οκτώ ετών με είχε δίπλα του τη μέρα της απόσυρσης – καταστροφής των παλαιών χαρτονομισμάτων. Τα χρήματα άλλωστε για το κάθε παιδί , στην αρχή είναι ακατανόητα, κλεισμένα στην αδρανή ύλη χωρίς να εγείρουν εκπλήξεις. Αντίθετα, το μηχάνημα – καταστροφέας, έγινε για εμένα το αγαπημένο μου παιχνίδι. Είχε μια μεγάλη ξύλινη βάση , σιδερένιο γυαλιστερό σώμα, λαιμό που κατέληγε σε μια μαύρη κεφαλή - χερούλι και μια μουσούδα που τοποθετούσαν τα χαρτονομίσματα. Ο χρηματοφάγος αυτός έγινε έτσι κάτι σαν παιδικός μου φίλος . Έως την εφηβεία μου μάλιστα , με ευχάριστο τρόπο είχα καταστρέψει εκατομμύρια ίσως και δισεκατομμύρια δραχμές.

Αντίστοιχα, το δερμάτινο πορτοφόλι μου φιλοξένησε την αστυνομική, φοιτητική, στρατιωτική ταυτότητά μου, κλίσεις της τροχαίας , εκκαθαριστικά της εφορίας , εισιτήρια συναυλιών , οικογενειακές και μεγάλων ερώτων φωτογραφίες. Στη θήκη των χαρτονομισμάτων το πρώτο τυχερό χαρτονόμισμα σφυρηλατώντας την εκ των πάντων συναλλαγή, αποβλακωμένο συντρόφευε στο αβέβαιο παιχνίδι της ζωής τα άλλα δυσκόλως εισερχόμενα και ευκόλως εξερχόμενα του είδους του.

Μέσα από τα αναθήματα και τις ορχήσεις της ζωής τα χρόνια πέρασαν και στη μέση ηλικία συνειδητοποίησα πως το πρώτο τυχερό χαρτονόμισμα αφού δεν εκπλήρωσε τον σκοπό του έπρεπε και αυτό να καταστραφεί. Η τέφρα του σήμερα βρίσκετε ανάμεσα στα πτυχία και τα άλλα τρόπαια της ζωής μου, υπογραμμίζοντας την κοσμοθεωρία μου που και ο παιδικός μου φίλος , ο σιδερένιος χρηματοφάγος ακόμη και σήμερα μου υπενθυμίζει:
Υπάρχει ένας αθέατος δρόμος, ένας δεσμός αόρατος, όταν ψηλαφούμε τις ενέργειες και επιλογές της ζωής μας. Όταν η ύλη απαλλάσσεται από τον εαυτό της γίνεται η μέθοδος για την αναζήτηση της γαλήνης και της ευτυχίας.
Η ευτυχία δεν έχει καμιά σχέση με το χρήμα αφού το χρήμα δεν υπήρξε ποτέ στα παιδικά όνειρα.