ΗΘΙΚΕΣ ΑΝΑΛΓΗΣΙΕΣ

Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ

Είχα κάποτε καταπιεί                                                                                                                                 

σιωπηλά μια προσβολή.                                                                                                                            

Ωστόσο  και σήμερα υπάρχει                                                                                                                    

σε μια σειρά σπασμών                                                                                                                             

χωρίς θόρυβο κανέναν.                                                                                                                           

Βαριά   οβίδα

βιωμένη αναλίσκεται…   

      

                                                                                                                          

ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ

Καταρρέουμε

σε μια σειρά απόμακρων λέξεων    

                                                                                      

και πάντα σμίγουμε 

στην κοίτη της ξεροποταμιάς                                                                                                                    

ειδήμονες πιότερο 

 και από το ρόχαλο  των χαλικιών …

ΠΟΙΗΜΑΤΑ - ΨΑΡΙΑ

Το πρωτεύων ον άνθρωπος, 

σμιλεύει με λέξεις τα αχνάρια του ουράνιου τόξου

έως την επικείμενη πνοή του Αιόλου. 

Με την πρωινή πνοή 

έσκισα το ποίημα των χρωμάτων 

και άρχισα να ζωγραφίζω

ποιήματα - ψάρια 

στον καμβά της θάλασσας.

ΟΝΕΙΡΟ

Προδοτικό κι αυτό το όνειρο .                                                                                                                   

Όσο και αν πλησίασε την αλήθεια                                                                                                          

δεν μπορεί να καυχηθεί                                                                                                                            

ότι  έγινε  πουλί

υπέρμετρης πτήσης. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Μια μάσκα εξαφανίζει το πρόσωπο.

Μια όψη ξεφεύγει από την σάρκα της.

το ίδιο , μέσα στη ρευστότητα της διαφυγής

το θέατρο γιορτάζει ειδωλολατρικά

τον κάθε ηθοποιό

που σαν βρώσιμο καρπό προσφέρει

την αφήγηση με δράμα

σε μια σκηνή διένεξης,

ξεριζώνοντας τις μάσκες

από  εμάς

το ακροατήριο χωρίς ταυτότητα.

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ

Η προσφορά αυτή είναι μια σπατάλη , 

μια τελετουργία μη δρώμενη

ο χρόνος  χλευάζει  τα κορμιά μας.

ΔΑΚΡΥΑ

Κλάψε…                                                                                                                                          

Μαστίγωσε την  συμφορά                                                                                                                         

και κλάψε άφοβα.                                                                                                                                   

Το ξαναμμένο πρόσωπο της   

για  δάκρυ  δροσερό                                                                                                                                

δεν χρειάζεται κρεμμύδι.   

         

                                                                                                                        

ΜΗΠΩΣ

Μήπως,

μπορεί το μυστήριο να προβάλλει                                                                                                             

κομίζοντας το πρόσχημα της τρέλας,                                                                                                      


ή  μήπως,

μια ιδέα  ορά στην άβυσσο                                                                                                                    

της απουσίας την επένδυση;

ΛΑΤΟΜΕΙΟ ΙΔΕΩΝ

Σώζω μια σκέψη                                                                                                                                 

στης ανάμνησης το λατομείο.                                                                                                                    

Σκέφτομαι όμως  πως ετούτη την ώρα                                                                                                      

δεν υπάρχουν εργάτες  να λαξέψουν   

την ασυντέλεστη πράξη. 

Δεν υπάρχουν πέτρες  να προφέρουν 

την απουσία της. 

Άηχη  η σκέψη ,

ασυντέλεστη  προσμένει

στης ανάμνησης το λατομείο...