Δεν
με πιστεύει
κανείς.
Έγινα για δυο λεπτά σοφός
με
όλη την ευφροσύνη και την σοφία
που
συνεπάγεται η θέση αυτή.
Ως
κλειδοκράτορας της στιγμιαίας
γνώσης
μπορώ
να
εξηγήσω.
Τόσες
σκάλες μελωδικές ανέβηκε ο άνθρωπος
και
από κάθε σκαλί
έριξε
εικόνες πύρινες
πού
φώτισαν τις νύχτες και χρωμάτισαν τις μέρες.
Πριν
αρχίσει καν,
το
αλφάβητο να σκαλίζει,
με
ήχους και εικόνες καθρέπτιζε την ψυχή
του.
Ένα
συναίσθημα όμως
είναι
καλά κρυμμένο σε κάποιο πανύψηλο σκαλί
που
καμιά μουσική δεν το
κατέγραψε.
Υπάρχει
ένας μουσικός φθόγγος
ή
ένα αόρατο
ποίημα
που
ελπίζει
πάντα,
ερωτικά
να αγκαλιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου